พิมพ์หน้านี้ - คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป...๑๔ กค. ๕๔...บทเกริ่นนำ...

หัวข้อ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป...๑๔ กค. ๕๔...บทเกริ่นนำ...
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 15 ก.ค. 2554, 12:50:46

ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
พฤหัสบดีที่ ๑๔ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๔
พรุ่งนี้เป็นวันอาสาฬหบูชา ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ ซึ่งเป็นวันก่อนเข้าพรรษา ๑ วัน
ซึ่งสิ่งที่ได้ทำเป็นประจำในช่วงเข้าพรรษานั้นก็คือการเขียนบันทึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านไป
ในแต่ละวันและสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นในวันที่ผ่านมา เพื่อเป็นสิ่งย้ำเตือนถึงการประพฤติ
ปฏิบัติตน ในแต่ละวันที่ผ่านไป เพื่อนำมาแก้ไขข้อผิดพลาดเพื่อที่จะได้ปรับปรุงตนเอง
ในวันต่อๆไป เป็นการเจริญอิทธิบาท ๔ ในข้อวิมังสาคือการใคร่ครวญทบทวนสิ่งที่ผ่านมา
และในพรรษาที่จะมาถึงนี้ ได้ตั้งความปรารถนาไว้ว่า จะงดซึ่งการเบียดเบียนต่อสิ่งมีชีวิต
และเป็นการล้างพิษในตัว โดยการงดฉันข้าวและอาหารหวานคาวทั้งหลาย มาฉันผลไม้
ในปริมาณที่จำกัด ซึ่งจะทำให้ง่ายต่อการปฏิบัติเพราะจะจับอารมณ์และเจริญสติได้เร็ว
" กายเบา จิตเบา " ในสติปัฏฐาน ๔ และไม่ต้องไปวุ่นวายเสียเวลากับการปรุ่งแต่ง
เรื่องอาหาร การขบฉัน ออกรับบิณฑบาตรตามกิจของสงฆ์ตามปกติ เลือกเอาเฉพาะ
ผลไม้ที่จากการบิณฑบาตรในปริมาณที่เหมาะสมไว้ฉัน อาหารส่วนที่เหลือก็ถวายพระ
ที่สำนักสงฆ์ด้านล่างและแจกจ่ายญาติโยมไป
ควบคุมปริมาณการฉันอาหารมาตั้งแต่หลังวันที่ ๑๐ กรกฎาคม หลังงานบุญผ้าป่า
ที่ผ่านมา เพื่อให้กระเพาะอาหารหดตัวเล็กลงมา จนเหลือขนาดเหมาะสมกับการฉันผลไม้
มื้อเดียวต่อวัน ในปริมาณที่จำกัด ซึ่งทำให้ต้องเร่งความเพียร เพื่อรักษาและทรงอารมณ์
กัมมัฏฐานให้ได้ เพื่อข่มเวทนาคือความหิวให้ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ได้เคยปฏิบัติมาแล้วบ่อยครั้ง
แต่เป็็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ ๗ วัน ถึง ๑๐ วัน เพราะเมื่อก่อนนั้นมันไม่สะดวกที่จะปฏิบัติใน
วัตรนี้ ต้องดูแลหมู่คณะและรับกิจนิมนต์เพื่อสงเคราะห์ญาติโยม จึงทำใหปฏิบัติได้ไมานาน
แต่เมื่อมาอยู่ ณ จุดนี้ ทำให้มีเวลาที่จะปฏิบัติได้เต็มที่ เพราะอยู่จำพรรษาเพียงรูปเดียวและ
งดรับกิจนิมนต์ออกนอกสถานที่ ส่วนญาติโยมที่จะมาทำบุญนั้น ก็ให้ลงไปทำที่สำนักสงฆ์
ด้านล่าง ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน
การปฏิบัติอย่างนี้นั้น มันมีเป้าหมายที่ชัดเจนว่าเราปฏิบัติเพื่ออะไร ปรารถนาสิ่งใด
ไม่ได้ทำไปเพราะความหลง หรือไปยึดติดในข้อวัตรปฏิบัตินั้นๆ จนเป็นสีลพรตปรามาส
รู้ว่าทำแล้วจะมีผลอย่างไร ระยะเวลาในการปฏิบัตินั้นเท่าไร และการปฏิบัติมันสิ้นสุดที่จุดไหน
มันเป็นการทบทวนในการฝึกจิตเพื่อรักษาและทรงไว้ในสิ่งที่เคยรู้ เคยเห็น เคยเป็นและเคยมี
มันไม่ใช่ความงมงาย ที่ทำไปโดยสำคัญผิด แต่เป็นการฝึกจิตที่มีเป้าหมายชัดเจน...
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๔ เวลา ๐.๕๑ น. ณ ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป...๑๔ กค. ๕๔...บทเกริ่นนำ...
เริ่มหัวข้อโดย: saken6009 ที่ 15 ก.ค. 2554, 04:20:39

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ รักษาดูแลสุขภาพด้วยครับ :033: :033:

ขอบพระคุณ ท่านพระอาจารย์ ที่นำบทความ และ คำสอนมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน ขอบพระคุณมากครับ) :033: :033:

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป...๑๔ กค. ๕๔...บทเกริ่นนำ...
เริ่มหัวข้อโดย: berm ที่ 15 ก.ค. 2554, 10:06:32

:054:กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ...ขออนุโมทนาสาธุ

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป...๑๔ กค. ๕๔...บทเกริ่นนำ...
เริ่มหัวข้อโดย: ทรงกลด ที่ 16 ก.ค. 2554, 07:06:29

กราบนมัสการท่านพระอาจารย์ :054: ที่เมตตากรุณาบอกเล่าและสั่งสอน

กระดานสนทนาวัดบางพระ