กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 27 ส.ค. 2554, 05:52:24

หัวข้อ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๖ สค. ๕๔ ....
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 27 ส.ค. 2554, 05:52:24

คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๖ สค. ๕๔ ....
ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
เสาร์ที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
            สภาพดินฟ้าอากาศไม่เป็นใจ ฝนตกหนัก
บางครั้งจิตก็เผลอเกิดปฏิฆะต่อสภาพดินฟ้าอากาศ
สติระลึกได้ทัน เห็นการเกิดขึ้นของอารมณ์ความรู้สึก
พิจารณาเจาะลึกเห็นการเกิดขึ้นของอารมณ์ปฏิฆะเหล่านั้น
พิจารณาธรรมตามสภาวะจนเกิดความรู้ความเข้าใจในธรรม
ความแปรปรวนสภาพของดินฟ้าอากาศว่า"มันเป็นเช่นนั้นเอง"
เพราะว่าฤดูนี้เป็นฤดูฝน เป็นฤดูแห่งมรสุมอยู่ในช่วงเข้าพรรษา
ฤดูฝนย่อมมีฝนตกเป็นเรื่องธรรมดา พระเข้าพรรษาก็เพราะว่าเป็นฤดูฝน
ฤดูฝนถ้าไม่มีฝนตก ก็ผิดธรรมชาติของฤดูฝน เหตุผลง่ายๆแต่เรามองข้ามไป
ไม่ได้พิจารณา เรากลับเอาตัณหาความต้องการของเรามาเป็นอารมณ์
มันก็เลยทำให้เกิดความทุกข์ใจ แต่เมื่อเราระลึกได้ รู้เท่าทันอารมณ์
จิตปฏิฆะขุ่นมัวที่เป็นเหตุให้เกิด ความทุกข์อันนั้นก็สลายไป
จิตใจปลอดโปร่งโล่งเบาแจ่มใส ไม่หนักอกหนักใจ ไร้ความกังวล
เพราะเมื่อเราละวางอารมณ์นั้นได้แล้ว ไม่แบกไม่ถือ เลยไม่หนัก
ดั่งพุทธพจน์ที่ว่า "ธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุ..ย่อมดับไปที่เหตุ"
เห็นจริงตามธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ ใจเกิดสภาวะปิติ
ซาบซึ้งในพระธรรม ศรัทธาปสาทะในธรรมะของพระพุทธองค์
เชื่อมั่นในพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามพระธรรมคำสอน
เหตุเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อได้คิดพิจารณาย่อมนำมาซึ่งความเจริญในธรรม.....
           สิ่งทั้งหลายรอบกายของเรานั้น ล้วนสงเคราะห์เข้ากับธรรม
หากเรานั้นได้นำมาคิดและพิจารณาถึงที่มาและที่ไปในสิ่งเหล่านั้น
สงเคราะห์เข้าหาหลักธรรม โดยการพิจารณาให้เห็นถึงคุณถึงโทษ
เห็นสิ่งที่เป็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ของธรรมชาติทั้งหลายนั้น
รู้เห็นถึงสภาวะการเกิดดับของอารมณ์ความรู้สึกทั้งหลายของจิต
โดยการมีสติและสัมปชัญะควบคุมคุ้มครองจิตให้คิดพิจารณา
รู้เท่าทันสภาวะของอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นเมื่อมีผัสสะมากระทบ
ไม่เผลอสติไปปรุงแต่งคล้อยตามในอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นมานั้น
ย้อนจิตเข้ามาพิจารณาในกายในจิตของตัวเราที่เปลี่ยนแปลงไป
จนเห็นที่เกิดของอารมณ์ความรู้สึกทั้งหลาย เห็นสภาวะของการตั้งอยู่
รู้สภาวะที่จะทำให้อารมณ์เหล่านั้นดับไป สิ้นความสงสัยในสิ่งเหล่านั้น
จิตก็จะสามารถละวางไม่เข้าไปยึดติดปรุงแต่งในอารมณ์ที่เกิดขึ้นนั้น
เมื่อไม่ยึด ไม่ถือ ไม่ปรุงแต่ง สิ่งนั้นก็ย่อมจะดับไป ใจก็จะพบความสงบ
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงในธรรมชาตินั้น ...” มันเป็นเช่นนั้นเอง “...
  ขอบคุณสายฝนที่ตกมา..ขอบคุณอารมณ์ปฏิฆะที่เกิดขึ้น 
                เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
                     รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔ เวลา ๐๕.๔๕ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๖ สค. ๕๔ ....
เริ่มหัวข้อโดย: saken6009 ที่ 27 ส.ค. 2554, 06:17:52

ธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุ...ย่อมดับไปที่เหตุ

                                                   

เมื่อไม่ยึด ไม่ถือ ไม่ปรุงแต่ง สิ่งนั้นก็ย่อมจะดับไป ใจก็จะพบความสงบ

             

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ  รักษาดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :054: :054:

 

ขอบพระคุณ ท่านพระอาจารย์ สำหรับคำสอนดีๆ ที่นำมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ

                                                                                                                                               

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เพื่อเป็นความรู้ ขอบพระคุณมากครับ) :033: :033:

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๖ สค. ๕๔ ....
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 27 ส.ค. 2554, 07:11:32

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ การรู้เท่าทันอารมณ์เป็นสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตผม จับให้ได้ไล่ให้ทันเพื่อผมจะได้ไม่ทุกข์ครับ

หัวข้อ: ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๖ สค. ๕๔ ....
เริ่มหัวข้อโดย: boomee ที่ 27 ส.ค. 2554, 09:47:04

กราบนมัสการครับพระอาจารย์ :054: