ส่วนตัวกระผมไม่เคยมีความคิดที่จะสักยันต์เลยตั้งแต่เด็กๆ แต่ผมนั้นนับถือหลวงปู่มากๆ อาจจะเนื่องจากตอนเด็กๆพ่อกับแม่ของผมพาไปบ่อย
เพราะแม่ผมเป็นคนแถวนั้นแต่ได้มาทำงานที่กรุงเทพฯ อาจจะทำให้ผมมีความรู้สึกผูกพันกับวัดบางพระมากๆ เข้าไปที่วัดแล้วรู้สึกดีแบบพูดไม่ถูก
หลังจากนั้นผมก็เรียนมาเรื่อยๆ แต่ผมเองเป็นคนไม่ค่อยที่จะหาเรื่องใครเลิกเรียนก็กลับบ้านแต่นั้นแหละครับโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นซึ่งในขณะนี้คือ
ระดับปริญญาตรีปี2 (เทคนิคกรุงเทพฯ)ครับคู่อริก็คอยมาดักทำร้ายและโดยยิงตายประจำด้วยความที่ว่าผมนับถือหลวงพ่อเปิ่นอยู่แล้วและลุงของผมก็เคยบวชที่วัดบางพระมาก่อนประมาณปี2530และลุงก็เคยช่วยพระอาจารย์หลายๆท่านสัก ลุงผมก็แนะนำให้ไปสักผมจึงขอพ่อกับแม่ก่อน แต่ผมขอสักน้ำมันครับพ่อกับแม่อนุญาต และท่านก็พาผมไปสักเมื่อวันที่8 พ.ค. 2554 ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของผมและหลังจากนั้นมาผมก็สักมาเลยๆกับพระอาจารย์หลายๆท่านครับหลังจากที่สักมาผมก็รู้สึกดีมาตลอดมีความมั่นใจเวลาจะออกไปไหนก็จะนึกถึงหลวงปู่ก่อนและที่สำคัญคือก่อนนอนผมจะสวดมนต์ทุกคืนครับและในหลายๆครั้งที่จะทำสิ่งไม่ดีผมก็จะนึกถึงหลวงปู่ตลอดและก็จะไม่ทำสิ่งนั้นครับ ผมจึงมีความรู้สึกภูมิใจครับที่ได้เป็นศิษย์วัดบางพระและรู้สึกอบอุ่นเสมอกับพี่ๆน้องๆ มีปัญหาอะไรก็สามารถสอบถามได้เสมอ ขอบพระคุณพี่ๆน้องๆทุกท่านมากๆครับ
ขอบคุณครับ (ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ครับ)