:054:ได้รู้ ได้เห็นและเข้าใจ มันทำให้ปิติเกิด รู้สึกสดชื่น แจ่มใส ใจเบิกบาน เรียกเป็นภาษาชาวบ้านว่ามัน อิ่มอก อิ่มใจ แต่อยู่ได้ไม่นาน
มันก็ดับไป แต่พอเรารู้ใหม่เห็นใหม่ เข้าใจในสิ่งใหม่ มันก็ดีใจแจ่มใสสดชื่นใหม่อีกครั้ง เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ภายใต้กฏของธรรมชาติ คือมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และย่อมดับไปในที่สุด ถ้าเราเข้าไปยึดถือ เข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของในอารมณ์นั้นแล้ว
มันจะทำให้เราทุกข์ เมื่อมันเสื่อมไปหรือดับไป แต่ถ้าเรารู้เท่าทันในอารมณ์เหล่านั้น เราก็จะทำใจได้ ไม่ไปยึดติดกับมัน แต่บางครั้งก็ทำได้ยากเพราะมันมีเหยื่อล่อให้ใจเราไปรักไปชอบไปเพลินกับอารมณ์เหล่านั้น
"รู้ไปหมด...แต่อดไม่ได้" เป็นเพราะความเคยชินที่มีมา ต้องพยายามแก้ไขพฤติกรรมทางความคิดเสียใหม่ ค่อยๆคิดค่อยๆทำ สั่งสมประสพการณ์ทางจิต ทางความคิด สร้างความเคยชินให้เป็นนิสัย เปิดมุมมองของจิตให้เปิดกว้าง และต้องพยายามกระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอ
จนกลายเป็นพฤติกรรมปกติของจิต ในการคิด การทำและการพูด
:069:ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ยากเกินความพยายาม ถ้าเรามีความตั้งใจจริง เราต้องทำให้จริงไม่ทอดทิ้งธุระ ต้องเอาชนะความเกียจคร้าน ความท้อแท้ท้อถอย และความยากลำบาก อุปสรรคและปัญหามีไว้ให้แก้ไข ไม่ใช่มีไว้เพื่อท้อถอย ต้องตั้งใจจริง แล้วความสำเร็จจะไม่ไกลเกินความพยายาม "จงปลุกปลอบใจตัวเองอยู่เสมอว่า...เสียอะไรก็ได้...แต่อย่าให้ใจเสีย"
:054:แด่สภาวะธรรมทั้งหลายที่สอนให้เข้าใจธรรม
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๗.๐๗ น. ณ กุฏิน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
