:059:เร่ร่อนอยู่บนถนนที่ทอดยาว...
มากมายด้วยยวดยานที่ผ่านไปมา
เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาไปตามเส้นทาง
หยุดบ้างพักบ้างเมื่อเหนื่อยล้า
พบปะเจรจากับเพื่อนผู้ร่วมทาง
ต่างคนต่างมีเป้าหมายของการเดินทาง
เก็บเกี่ยวทุกอย่างที่เป็นประสพการณ์......
เรียนรู้ชีวิตและความคิดของผู้ร่วมทาง
นำมาเป็นแบบอย่างและปรับใช้
ให้เหมาะสมกับความเป็นไปของชีวิต
จังหวะ เวลา โอกาศ สถานที่ และบุคคล
คือเหตุผล และความเหมาะสม ของการดำเนินการ
มองทุกสิ่งทั้งสองอย่าง ทั้งคุณและโทษ
ให้เห็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ของสิ่งเหล่านั้น
จัดสรรค์ทุกอย่างให้อยู่บนความเหมาะสม
เรียนรู้และพอใจในสิ่งที่มีและเป็นอยู่...
ทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย
ทำหน้าที่ของผู้ให้...ให้สมบูรณ์...
สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป...เป็นเรื่องของ...วิบากกรรม...
:054:แด่การเดินทางที่ยาวนาน
ด้วยความปรารถนาดี
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๓ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๕๔ น. ณ มุมหนึ่งของจังหวัดชลบุรี
