เมื่อวานนี้ ผมได้กลับไปที่รร.เก่า แถวๆเทพารักษ์ก็อยู่่ช่วยงานที่รร.จนดึกครับ
พอดีพวกรุ่นน้องมันอยากไปต่อกัน ก็เลยนัดแนะกันว่าจะไปต่อกันแถวๆแบริ่งตัดใหม่
โดยแบ่งกันนั่งแท๊กซี่ไปสองคัน ระหว่างทางที่เลยสี่แยกเทพารักษ์พ้นจากซอยวัดด่านมาได้ซักครู่
ผมก็เห็นว่ามีคนประสบอุบัติเหตุมอเตอไซค์คว่ำ
ตอนแรกคิดว่าคงเป็นวัยรุ่นเมาแล้วขับเลยไม่ค่อยได้ใส่ใจเท่าไหร่ แต่รุ่นน้องผมมันเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง
นอนคว่ำหน้าเลือดโชกอยู่บนพื้น เลยบอกผมสุดท้าย ผมเลยตัดสินใจลงจากแท๊กซี่แล้วรีบวิ่งลงไปช่วยดูคนเจ็บ
ปรากฎว่าไม่ใช่วัยรุ่นเมาแล้วขับครับ แต่เป็นพ่อแม่ลูกสามคน เขาเล่าว่า ขับๆมาอยู่ดีๆโดนสิบล้อเบียด
ทำให้เสียหลักรถมอเตอร์ไซค์คว่ำ สิ่งที่หน้าสลดใจที่สุดที่ผมเห็นก็คือ แม่เด็กนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นเลือดไหลนองไม่รู้สึกตัว
สามีก็หัวแตกเลือดโชกเลย ส่วนเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นลูก พึ่งลุกขึ้นมาได้ร้องไห้ตลอดเลือดไหลอาบหน้าและลำตัวเลอะไปหมดเลยครับ
ผมก็ได้แต่อุ้มเด็กขึ้นมาปลอบ พร้อมกับหาทิชชู่จากคนข้างๆมาเช็ดเลือดให้น้องเค้าไปก่อน ระหว่างนั้นก็ให้รุ่นน้องมันโทรแจ้ง191
ก็มีคนผ่านมาผ่านไปหลายคนครับ หลายคนก็ลงมาดูเฉยๆ บางคนก็มาช่วยส่องไฟ มีคนที่มาช่วยก่อนหน้าผมอยู่คนหนึ่งใส่เสื้อกล้าม
ผมสังเกตุที่แผ่นหลังเค้า มียันต์ เก้ายอด แปดทิศ งบน้ำอ้อย อยู่ด้วยก็เลยเข้าไปคุยด้วย เห็นว่าเป็นลูกศิษย์ที่สักกับอาจารย์เอก
ความประทับใจในครั้งนี้ของผมก็คือ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็มีลูกศิษย์วัดบางพระอยู่เสมอ แล้วเป็นคนที่น้ำใจงามมากครับ ขี่มอเตอร์ไซค์ลงมาช่วยคนเจ็บ
ผมก็รอจนกระทั่งรถพยาบาลมา จึงเห็นว่าอาการของแม่เด็กค่อนข้างหนัก ต้องดามคอ ขา และแขน ตลอดจนต้องให้น้ำเกลืออย่างเร่งด่วน
ส่วนเด็กน้อยปลอดภัยแล้วครับ พ่อเด็กก็สามารถให้ปากคำกับตำรวจได้แล้ว ผมจึงชวนรุ่นน้องขึ้นแท๊กซี่กลับไปยังที่นัดหมายเดิมต่อ
ปล ฝากข้อคิดเตือนใจกับพี่ๆน้องๆทุกท่านด้วยนะครับ ว่าการใช้รถใช้ถนนเวลาค่ำคืนไม่ควรประมาท เพราะถ้าพลาดเพียงนิดเดียว
ย่อมหมายถึงความเสียหายของชีวิตและทรัยพ์สิน ทรัยพ์สินเงินทองเสียไปแล้วยังหาใหม่ได้ แต่ชีวิตเสียไปแล้วหาใหม่ไม่ได้นะครับ
สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ทนอ่านจนจบ ขอบคุณครับ
