ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๓
........รอยทาง......
เมื่อวานนี้เป็นวันพระแรม ๑๕ ค่ำ เดือนแปดหลัง ไม่ได้ออกบิณฑบาตร
เพราะญาติโยมจะมาใส่บาตรและทำบุญที่วัดกัน ซึ่งวันพระที่ผ่านมานี้ มีญาติโยมมาทำบุญ
เพิ่มขึ้นเพราะเสร็จจากการดำนาแล้ว ฝนตกลงมาหนักมาก ตกตั้งแต่สามทุ่มกว่าจนถึงตีสี่กว่า
ทำกิจวัตรของสงฆ์ในภาคเช้าเสร็จประมาณสามโมงเช้า มีญาติโยมมาช่วยงานก่อสร้างในวัด
ลงไปชี้แจงงานให้กับญาติโยม แล้วจึงนำพระไปลงอุโบสถ เพื่อฟังปาฏิโมกข์ร่วมกับพระใน
ตำบล ซึ่งในพรรษานี้มีพระที่อยู่จำพรรษารวมทั้งตำบล ๕๐ รูป ซึ่งเป็นประเพณีปฏิบัติของคณะสงฆ์
ในเขตตำบลนาสีนวน ที่พระภิกษุในเขตปกครองจะมาลงอุโบสถร่วมกัน เพื่อจะได้พบปะพูดคุย
ประชุมปรึกษาหารือกัน หลังจากฟังพระปาฏิโมกข์เสร็จแล้ว กลับจากลงปาฏิโมกข์ถึงวัดประมาณ
บ่ายสามกว่าๆ กลับมาถอดล้อรถพ่วงที่รั่วเอาไปส่งให้ร้านปะยางให้ กลับมาทันทำกิจวัตรสงฆ์
ในภาคค่ำ ทำวัตรสวดมนต์เสร็จกลับที่พักเจริญภาวนาตามปกติ ไฟฟ้าดับเวลาประมาณสามทุ่มกว่าๆ
ไฟมาอีกครั้งประมาณตีสามกว่า
.......รอยธรรม......
เนื่องจากเป็นวันพระ ๑๕ ค่ำ จึงไม่ได้ลงไปทำงานก่อสร้าง เพราะต้องไปลง
อุโบสถเพื่อฟังพระปาฏิโมกข์ และในภาคเช้าจะมีญาติโยมมาทำบุญตักบาตรที่วัดกัน ซึ่งตั้งแต่มา
อยู่ที่มุกดาหารนั้น ไม่เคยขึ้นเทศน์ในวันพระเลย เพียงแต่กล่าวสัมโมทนียกถา เพื่อเพิ่มศรัทธา
ในการสร้างบุญกุศลให้แก่ญาติโยมฟังเท่านั้น แต่จะใช้การสอนกันโดยการทำงานและพูดคุยกัน
ในระหว่างที่ทำงานร่วมกัน เพราะการเทศน์นั้นมันเป็นรูปแบบมากเกินไป ทำให้ผู้ฟังเกิดอาการเกร็ง
ได้แต่ฟังธรรม แต่ทำไม่ได้ ทำให้ได้ผลน้อยมาก แต่จะใช้การสอนแบบที่เขาไม่รู้ตัวว่าเรากำลังสอนอยู่
ซึ่งจะได้ผลมากกว่า เพราะมีความเป็นธรรมชาติและเป็นกันเองมากกว่า ทำให้ผู้ฟังไม่เครียดในการฟัง
ไปร่วมลงอุโบสถฟังพระปาฏิโมกข์กับพระที่จำพรรษาในเขตตำบลเดียวกัน ได้พบปะพูดคุยทำความรู้จักกัน
เพราะครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ก่อนที่จะออกมาจากวัดที่บวชว่า " ไม่ว่าเราจะไปอยู่ที่ไหน เราควรให้เกียรติ
พระในพื้นที่ และจงมีความอ่อนน้อมถ่อมตน ให้ความร่วมมือกับคณะสงฆ์ที่เราอยู่ในเขตปกครองของเขา "
ความอ่อนน้อมถ่อมตนนำมาซึ่งความเป็นมิตร และการที่เราไปอยู่ในถิ่นอื่นนั้นเราต้องสร้างความสัมพันธ์
อันดีกับเจ้าของท้องที่ เพื่อป้องกันไม่ให้มีปัญหาขัดแย้งกัน " มังกรพลัดถิ่น ฤาจะสู้งูดินเจ้าที่ " นี่คือคำสอน
ของครูบาอาจารย์ ที่ท่านสั่งสอนไว้ก่อนที่จะออกมาอยู่ในต่างถิ่น
........รอยกวี......
ความอ่ิอนน้อม ถ่อมตน คนจึงชอบ
และประกอบ เมตตา มาประสาน
ไม่เย่อหยิ่ง ถือตน จนเสียการ
จงร่วมงาน ทำไป ด้วยใจเรา
ผูกไมตรี สร้างมิตร ผูกจิตไว้
มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ ช่วยเหลือเขา
และจงเป็น ผู้ให้ อย่าหวังเอา
ช่วยแบ่งเบา ช่วยเขา อย่างเต็มใจ
อ่อนเมื่อพบ ลมแรง อย่าแข็งขืน
น้อมแล้วยืน ขึ้นสู้ สู่สิ่งใหม่
ถ่อมลงหา ผู้คน อย่างเต็มใจ
ตนควรมี ความหมาย ต่อผู้คน
สร้างประโยชน์ แก่ตน และคนอื่น
ปลุกให้ตื่น ขึ้นมา หาเหตุผล
เพื่อให้เป็น ประโยชน์ท่าน ประโยชน์ตน
ให้ทุกคน ได้รับ โดยทั่วกัน
การถือตัว ถือตน คนไม่ชอบ
เพราะประกอบ ด้วยทิฏฐิ คนหยามหยัน
ไม่ได้สร้าง ไมตรี มิตรสัมพันธ์
อยู่ร่วมกัน ควรรัก สามัคคี
หมั่นประชุม ร่วมกัน ให้เนืองนิจ
ร่วมทำกิจ กันไป ในทุกที่
ร่วมสรรค์สร้าง เส้นทาง สู่ความดี
ร่วมสร้างมิตร ไมตรี ดีต่อกัน
สิ่งที่จะ ผูกใจ ในหมู่มิตร
คือรวมจิต รวมใจ สมานฉันท์
มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ ช่วยเหลือกัน
การแบ่งปัน การให้ ได้ใจคน
อย่าได้เพียง ร้องขอ ต่อผู้อื่น
จงหยิบยื่น ยามเขา นั้นขัดสน
ให้เขาพ้น จากทุกข์ ทั่วทุกคน
ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ควรกระทำ
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๑๖ น. ณ ศาลาน้อย ริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
