ตถตาอาสรม ริมฝั่งโขง
๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๓
........รอยทาง........
ตื่นนอนตามเวลาปกติ ไม่ได้ออกไปบิณฑบาตร
เพราะทางโรงเรียนเขานิมนต์ไปรับบิณฑบาตรงานวันแม่ที่โรงเรียนจัดขึ้น
เพื่อให้เด็กนักเรียนและผู้ปกครองได้ทำบุญร่วมกัน ซึ่งได้จัดมาทุกปี
ตอนสายๆมีเด็กวัยรุ่นมาสมัครเป็นฝีพายเรือยาว ประมาณ ๓๐ กว่าคน
เลยให้ทดลองงานกันก่อน คือทาสีเรือใหม่ ทาสีรถพ่วงที่ต่อข้นมาใหม่
ช่วยกันทำงานจนกระทั่งถึงบ่ายจึงแยกย้ายกันไป ตอนเย็นได้ทดลอง
เอารถพ่วงที่ต่อใหม่มาลองลากดู พบว่ามีปัญหาเกี่ยวกับล้อคู่หน้าที่ไม่
เลี้ยวตามรถยนต์ที่ใช้ลาก และอีกปัญหาก็คือข้อต่อตัวลากสูงไปนิดหนึ่ง
ทำให้ตัวต่อพ่วงหมุนไม่ได้ไม่ทำงาน แข็งเกินไป ต้องปรับปรุงแก้ไขใหม่
.......รอยธรรม.......
ตื่นเช้ามาเจอปัญหาบางประการ ที่ทำให้จิตเกิดปฏิฆะ
มีอารมณ์ขุ่นมัว แต่รู้ตัวได้ทันเวลา พยายามรักษาจิต ปรับเปลี่ยนความคิด
และมุมมองใหม่ ปลีกตัวออกจากหมู่คณะกลับที่พัก นั่งดูกายดูจิตดูความคิด
ของตนเอง เพราะว่าถ้าเราไม่หลีกออกมาจากจุดนั้น ยังติดอยู่กับปัญหาและ
บุคคล สถานที่นั้น มันก็จะเพิ่มความกดดัน เพราะมีผัสสะสิ่งกระทบอยู่ตลอดเวลา
จงต้องถอยออกมาตั้งหลัก พักกาย พักใจ ปรับจิตเสียใหม่ แล้วจึงเข้าไปแก้ไขปัญหา
การที่จะแก้ไขปัญหานั้น เราต้องทำใจให้อยู่เหนือปัญหา คือละวางปัญหานั้นเสียก่อน
อย่ามองว่ามันเป็นปัญหาของเรา ของพวกเรา หรือว่าเรามีส่วนร่วมในปัญหาเหล่านั้น
ยกจิตออกจากปัญหา ปรับความคิดเสียใหม่ แล้วมองย้อนไปที่ปัญหา มองแบบคนนอก
ที่ไม่มีส่วนได้เสียกับปัญหาเหล่านั้น พิจารณาให้เห็นที่ถึงเกิดของปัญหา และผลกระทบ
ที่เกิดจากปัญหานั้น ตั้งสมมุติฐานใหม่ในหลายๆแนวทางที่จะแก้ไขปัญหานั้น ดูองค์ประกอบ
สิ่งรอบกาย ปัจจัยที่มีอยู่ ที่สามารถจะนำมาใช้ในการแก้ไขปัญหา เราก็จะเห็นทางออกของปัญหา
" อย่าคิดแก้ไขปัญหา ในขณะที่มีความกดดัน เพราะจะทำให้มุมมองของเรานั้น มันคับแคบลง "
ละวางปัญหาไว้ชั่วคราว ทำกาย ทำจิต ให้โปร่งโล่งเบา จนรู้สกสบายใจ แล้วจึงมองย้อนกลับไปใหม่
เราจะได้เห็นแง่มุมต่างๆอย่างชัดเจน
........รอยกวี.......
จงดูกาย ดูจิต พร้อมดูธรรม
ดูแล้วนำ มาคิด วินิจฉัย
ดูให้เห็น ในสิ่ง ที่เป็นไป
ให้เข้าใจ ในสิ่ง ที่เป็นมา
มองหาเหตุ ปัจจัย มองให้เห็น
สิ่งที่เป็น บ่อเกิด ของปัญหา
ใช้ความคิด ใช้สติ ใช้ปัญญา
จงมองหา มองให้เห็น ความเป็นจริง
ชีวิตนี้ ย่อมมี อุปสรรค
เป็นตามหลัก เปลี่ยนไป ในทุกสิ่ง
อนิจจา ไม่เที่ยง คือความจริง
สรรพสิ่ง ย่อมผันแปร ไม่แน่นอน
เมื่อมีได้ ก็ย่อม จะมีเสีย
เมื่ออ่อนเพลีย ควรตั้งหลัก หยุดพักผ่อน
ให้จิตใจ เข้มแข็ง และแน่นอน
แล้วค่อยย้อน มาแก้ไข ให้ทันการ
การกดดัน ตนเอง เกรงจะเสีย
กายอ่อนเพลีย และใจ ที่ไม่นิ่ง
จะทำให้ ไม่เห็น ความเป็นจริง
มองทุกสิ่ง ไม่ชัด เพราะอัตตา
ทุกปัญหา มีทาง จะแก้ไข
อยู่ที่ใจ ยอมละ ซึ่งตัณหา
ความอยากมี อยากได้ เพราะโลภา
คือตัณหา ความโลภ เข้าครอบงำ
เมื่อไม่ยอม เสียสละ ก็ละอยาก
ต้องลำบาก ทำชีวิต ให้ตกต่ำ
ก่อให้เกิด จองเวร และจองกรรม
บุญไมทำ กรรมจึงเกิด ขึ้นแก่ตน
เพราะตัณหา อัตตา และมานะ
ที่ไม่ละ ไม่วาง จึงให้ผล
ต้องกลุ้มใจ ไร้สุข ต้องทุกข์ทน
นั้นคือผล ของกรรม ที่ทำมา
" ความพอดี พอเพียง เลี้ยงชีวิต
รู้ถูกผิด ในกิเลส และตัณหา
รู้แล้วละ รู้แล้ววาง ด้วยปัญญา
จะนำพา ชีวิต ให้รุ่งเรือง "
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๑๐.๐๙ น. ณศาลาน้อย ริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
