ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๕ กันยายน ๒๕๕๓
.....รอยทาง.....
ทำกิจวัตรของสงฆ์ในช่วงเช้าตามปกติอย่างที่เป็นมา ตอนสายๆลงไปช่วยกันทำงาน
เทคานปูนถังเก็บน้ำ และส่งลูกศิษย์ไปจับฉลากแบ่งสายเรือแข่ง ที่บ้านหนองหล่ม อ.ดอนตาล ซึ่งเป็น
หมู่บ้านที่อยู่ใกล้กัน เทคานปูนเสร็จแล้ว นำทีมงานไปดูการแข่งขันเรือยาวที่สะพานมิตรภาพไทย-ลาว
กลับวัดประมาณบ่าย ๓ กว่าๆ คุมเยาวชนฝีพายซ้อมเรือต่อจนถึงใกล้ค่ำ ได้เวลาไหว้พระสวดมนต์ทำวัตร
เสร็จแล้วกลับที่พัก ฟังธรรมบรรยายของหลวงพ่อพุทธทาส เจริญสติภาวนา ดูกาย ดูจิต จนหลับไป....
.....รอยธรรม.....
เมื่อจิตของเราอยู่กับปัจจุบันธรรม ทุกอย่างรอบกายที่ได้พบเห็น ก็จะเป็นธรรมะไปหมด
โศลกธรรมต่างๆก็จะเกิดขึ้นแก่จิต ซึ่งเรียกว่า " อุทานธรรม " เพราะจิตกำลังพิจารณาอยู่กับปัจจุบันธรรม
ทำให้อกุศลจิตไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ ก็เพราะใจของเรานั้นเป็นกุศล ความเป็นมงคลก็ย่อมมีแก่เรา...
.....เรื่องของจิต ไม่ต้องไปคิดให้วุ่นวายใจ ขอเพียงให้เรามีสติ ไม่ให้เผลอ จะทำกิจอันใดให้ใจมันรู้ทัน
ไม่ใช่ทำไปด้วยความหลง ความไม่รู้ เพราะเมื่อไม่รู้และหลง ทุกอย่างจึงเป็นการปรุงแต่ง...
.....ทำตนให้เป็นคนเลี้ยงง่าย มีกิจวัตรประจำวันที่เรียบง่าย ใจก็จะสบาย ทำให้การภาวนาปฏิบัติจึงทำได้ง่าย
สมาธิก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย ความวุ่นวายก็น้อยลง ความกังวลยึดติดก็จะเบาบางลง..
.....อย่าไปวุ่นวายใจกับคำนินทา เราไม่เก็บคำนินทามาคิด จิตเราก็จะสบาย คำติฉินนินทานั้นคือยาชูกำลัง
ที่จะยับยั้งไม่ให้เราหลงระเริง คำนินนทานั้นคือสิ่งกระตุ้นเตือนตัวเรา เขาติดีกว่าเขาชม ทำให้เรารู้ตัวว่าเขาคิด
อย่างไรกับเรา ซึ่งถ้าเราอย่างที่เขานินทา เราก็จะได้รู้และปรับปรุงแก้ไข แล้วเราจะไปโกรธเขาทำไม ซึ่งถ้าเรา
ไปโกรธเขา ก็เท่ากับเรานั้นกำลังแพ้ภัยกิเลสในใจของเรานั้นเอง....
.......รอยกวี......
มองโลก อย่างเที่ยงธรรม แล้วจงนำ มาขบคิด
เตือนใจ และเตือนจิต ไม่หลงผิด และกระทำ
รู้เห็น ความเป็นจริง มองทุกสิ่ง ว่าเป็นกรรม
เกิดจาก สิ่งที่ทำ วิบากกรรม จึงตามมา
กรรมชั่ว นั้นส่งผล ให้ทุกข์ทน เวทนา
กรรมดี มีเมตตา ก็นำมา ซึ่งสิ่งดี
ทุกอย่าง เกิดจากเหตุ ถ้าสังเกตุ ตามวิธี
เอาธรรม มานำชี้ ให้รู้ที่ เหตุเกิดมา
รู้เห็น การเกิดดับ ที่สลับ ทุกเวลา
ตามดู ให้รู้ว่า เห็นที่มา และที่ไป
ตามกฏ พระไตรลักษณ์ นั้นคือหลัก อย่าสงสัย
ทุกอย่าง ที่เป็นไป ล้วนอยู่ใน พระไตรลักษณ์
ชีวิต อนิจจัง และทุกขัง ต้องรู้จัก
ตั้งอยู่ ไม่นานนัก เข้ากับหลัก อนัตตา
ยึดถือ และยึดติด ทำให้จิต นั้นห่วงหา
วุ่นวาย อยู่เรื่อยมา ก็เพราะว่า ไม่รู้จริง
อัตตา และมานะ ไม่ยอมละ ในทุกสิ่ง
ยึดถือ ว่าเป็นจริง ไม่ยอมทิ้ง ละอัตตา
"ตัวกู และของกู " เมื่อไม่รู้ ก่อปัญหา
ยึดถือ กันเรื่อยมา ก็เพราะว่า ไม่เขาใจ
ไม่เห็น กายและจิต จึงไม่คิด จะแก้ไข
ปล่อยให้ มันเป็นไป จึงทุกข์ใจ กันเรื่อยมา
อยากให้ ใจสงบ ไม่ต้องพบ ความโศกา
ก็ต้อง ภาวนา สติมา ปัญญามี...
.........................................
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๕ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๑๐ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
