ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๙ กันยายน ๒๕๕๓
.....รอยทาง.....
เมื่อวานเป็นวันพระแรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๙ ตื่นเช้าตามปกติ ช่วยกันกวาดวิหาร
ลานวัด จัดศาลา เพื่อรอญาติโยมลงมาทำบุญตักบาตรที่วัด ซึ่งวันพระแรม ๑๔ ค่ำเดือน ๙
ของทุกปีนั้น เป็นงานบุญประเพณีของภาคอีสาน เรียกว่างาน " บุญข้าวประดับดิน " ซึ่งเป็น
การทำบุญอุทิศให้แก่บรรพชนที่ล่วงลับไปแล้ว ญาติโยมจะห่อข้าวด้วยใบตอง มีดอกไม้ ธูป
เทียน เอาลงมาที่วัดให้พระสวดมาติกาบังสกุล อุทิศให้ญาติที่เสียไป เสร็จแล้วจะเอาห่อข้าวนั้น
ไปวางไว้ตามโคนต้นไม้ ตามเถียงนา ตามบัวที่บรรจุกระดูกบรรพชน เป็นประเพณีของภาคอีสาน
และชาวลาวที่เขาจัดขึ้นทุกปี วันพระนี้จึงมีญาติโยมลงมาทำบุญตักบาตรที่วัดจำนวนมากล้นศาลา
ตอนเที่ยงนำพระไปลงอุโบสถฟังพระปาฏิโมกข์ที่วัดใกล้กัน เพราะจะเวียนกันไปจนหมดวัดในตำบล
ตอนค่ำหลังไหว้พระสวดมนต์เย็นแล้ว มีญาติโยมแห่ต้นบุญมาถวายเพื่อให้พระมีปัจจัยที่จะใช้จ่าย
ระหว่างอยู่จำพรรษา เพราะว่าเป็นวัดบ้านนอกไม่มีเอกลาภกิจนิมนต์ ญาติโยมกลับกันประมาณสี่ทุ่ม
กลับขึ้นศาลาที่พัก ทำกิจส่วนตัว เจริญสติภาวนา จนได้เวลาจึงเข้าจำวัตร
....รอยธรรม....
การปฏิบัติธรรมนั้น จงมีความพากเพียร อย่าหลอกตัวเอง ทำให้จริง ให้สติมันแก่กล้า
ทำสัมปชัญญะให้มันแจ้งชัด แล้วจะพบกับสภาวะธรรมที่แท้จริง
จงดูตัวเราเอง ว่าปัญญาเรามีไหม เราพิจารณาได้ไหม ทำอย่างนี้จะเจริญจริงไหม
ทำอย่างนี้จะเสื่อมไหม พิจารณาไตร่ตรอง โดยมีสติและสัมปชัญญะที่สมบูรณ์ แล้วปัญญาอันชาญ
ฉลาดก็จะเกิดขึ้นแก่เราเอง
สัปปายะ ๕ อันได้แก่ อาหารที่ถูกจริต อากาศที่สบาย ที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบาย
มีมิตรสหายครูบาอาจารย์ที่ดีคอยช่วยเหลือ ได้ปฏิบัติที่ถูกกับจริต จิตของเรา ย่อมส่งผลให้การเจริญ
ภาวนานั้นมีความเจริญก้าวหน้า
ลูกศิษย์ทั้งหลาย ถ้าฝ่าฝืนครูบาอาจารย์ ไม่ทำตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสั่งสอน เป็นคน
หัวดื้อ หัวรั้น บุคคลเช่นนั้นนับวันก็จะมีแต่ความเสื่อม แต่ถ้าบุคคลใดเป็นผู้ว่าง่ายสอนง่าย ปฏิบัติตาม
คำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ บุคคลนั้นย่อมจะพบแต่ความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป
เวลาพูด ให้พูดด้วยความมีสติ มันจึงจะเป็นสาระเป็นประโยชน์ แต่ถ้าพูดด้วยความขาดสติ
มันก็จะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ และจะสร้่างโทษให้แก่ตัวผู้พูดเอง
.....รอยกวี....
วันเวลา ผ่านไป ให้ครวญคิด
ถึงชีวิต ของเรา ที่ก้าวย่าง
ว่าเป็นไป ถูกทิศ และถูกทาง
หรือออกห่าง จากกุศล หนทางดี
ไม่มีใคร รู้ซึ้ง เท่าหนึ่งจิต
สิ่งที่คิด ที่ทำ ในทุกที่
เท่ากับตัว เราเอง ที่รู้ดี
ในสิ่งที่ เราทำ กรรมของเรา
ดีหรือชั่ว เรารู้ตัว อยู่แก่จิต
ที่พลาดผิด เพราะจิต นั้นโง่เขลา
เพราะกิเลส ครอบงำ ให้มึนเมา
ทำให้เรา พลาดผิด คิดไม่เป็น
เห็นกงจักร เป็นดอกบัว เพราะตัวหลง
ไม่มั่นคง ในธรรม อย่างที่เห็น
ไม่แยกแยะ ดีชั่ว ที่ควรเป็น
เพราะไม่เห็น กิเลสใน ใจตนเอง
เพราะความโลภ ความรัก ความมักมาก
และความอยาก มีกำลัง เข้าข่มเหง
หลงทำบาป หยาบช้า ไม่กลัวเกรง
จนตัวเอง ออกห่าง เส้นทางธรรม
เมื่อไม่มี ธรรมะ คุ้มครองจิต
ก็พลาดผิด ชีวิต จึงตกต่ำ
ก้าวหลงไป ในเส้นทาง ที่มืดดำ
ก่อเวรกรรม ทำชีวิต ให้ผิดทาง
สังคมโลก วันนี้ มีให้เห็น
สังคมเป็น เช่นนี้ มีแบบอย่าง
สังคมเสื่อม เพราะคน นั้นหลงทาง
คนออกห่าง จากธรรม กรรมของคน...
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๙ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๑๐.๑๐ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
