เรื่องการเข้าวัดนี่ มีทัศนคติที่ไม่ค่อยเหมือนกัน
.......บางคนถามว่า........
"เข้าวัดแล้วได้อะไร"
.......บางคนก็ว่า..........
ไม่ต้องไปเข้าหรอก เข้าแล้วไม่ได้อะไร
วัดกับบ้านก็เหมือนกัน
ถ้าเราเป็นคนดีเสียอย่าง
ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เลย และถ้าท่านทั้งหลายจะเข้าวัด
ก็ต้องรู้ว่าเราจะเข้าเพื่ออะไร จะได้ตอบเขาได้
อาตมาประมวลอย่างนี้ การเข้าวัดนั้น.......
๑. เปลี่ยนสังคม
๒. ใช้สังขาร
๓. ฝึกสันดาน
๔. ประหารกิเลส
๕. พบความวิเศษ คือ สติปัญญา
*เปลี่ยนสังคม คนเรานี่ถ้าจะทำความดีก็ต้องเข้าสังคมดี จะมาบอกว่าอยู่บ้านได้เท่ากับวัด...ไม่จริง
แต่ถึงแม้จะเข้าวัด ก็เลือกวัดเข้า ตรงนี้จะให้ผลที่แตกต่างกัน ถ้าอยากสนุกก็ต้องเข้าเธค คลีบ ผับ บาร์....สิ
ถ้าสถานที่นั้นไม่สนุกด้วย บรรยากาศก็ไม่สนุก มันก็ไม่เป็นประโยชน์อะไร
ดังนั้น สังคมแต่ละอย่าง ให้อารมณ์ให้ประโยชน์แต่ละอย่างไป และสังคมแต่ละอย่างก็ให้ ความดี
ความเลว แตกต่างกันไป การเข้าวัดเป็นการเปลี่ยนสังคม
*ประการที่สอง ใช้สังขาร สังขารเรานี่มันจะเปลี่ยนอยู่แล้ว เปรียบเสมือนบ้านเก่า เรือนเ่ก่า จิตมันก็
จะออกไปจากตัวเราแล้ว ก็ต้องใช้สังขารให้เป็นประโยชน์ต่อการทำความดี
งาน"กรรมกร" ทำกันมาตลอดชีวิต เข้าวัดลองทำงาน "กัมมัฏฐาน" ดู
กรรมกร...ก็งาน กัมมัฏฐาน....ก็งาน
แต่กรรมกร งานทางกาย กัมมัฏฐาน งานทางจิต
ดังนั้นเราจึงใช้สังขาร และเมื่อเข้่าวัดนี่ สังขารใช้มาก ใช้อะไร...ใช้พิจารณา "วิปัสสนากัมมัฏฐาน"
นี่เขาเรียกว่า "ใช้สังขารให้เป็นประโยชน์"
*ฝีกสันดาน สันดานที่ไม่ดีนี่มีอยู่แล้ว แล้วก็อารมณ์ไม่ดี กิเลสที่ไม่ดี มีอยู่แล้ว "แขกดีมาปีละหน
สองหน แขกฉิบหายขายตนมาทุกวันๆ" คือความคิดดีๆ และบุญกุศลมาไม่มาก มาปีละสองหน
แต่ที่ว่า "แขกฉิบหายขายตนมาทุกวันๆ" คือความเกียจคร้าน ความเอาแต่ใจ ความอยากได้ใคร่ดี
ความอิจฉาริษยา นี่มันมาทุกวัน ถ้ามาแล้วมันจะเป็นสันดาน เหมือนสันดอนกลางแม่น้ำ เป็นอันตรายมาก
ดังนั้น ก็เป็นการที่เรียกว่า "ฝีกสันดานเสีย กำจัดสันดอน" อันเป็นกิเลสนอนเนื่อง ที่เขาเรียกว่า "สันดาน"
*ประหารกิเลส กิเลสอะไรก็แล้วแต่ เมื่อเข้าวัดแล้ว ก็รับฟังคำแนะนำ ประหารเสีย
แล้วพบความวิเศษ คือ สติปัญญา แต่ว่าความวิเศษนี้ ไม่ใช่เหาะเหินเดินเวลาได้ อย่าไปอยาก
เหาะได้ เดี๋ยวจะกลายเป็นนก ไปบินทับหัวชาวบ้าน ไปขี้รดหัวชาวบ้านเขา
อย่าไปอยากดำน้ำได้ ปลามีอยู่แล้ว...ดำน้ำได้
อย่าไปอยากดำดินได้ ไส้เดือนมีอยู่แล้ว
อย่างนั้นไม่ใช่วิเศษ ถ้ามีจิตคิดอย่างนั้น ตายไปก็ต้องเป็นอย่างนั้น แต่ว่า ความวิเศษนั้นเกิดขึ้น
ไม่ได้เลย ถ้าไม่มีความวิสุทธิ คือ ความหมดจดจากกิเลส
ดังนั้น ปัญญานั่นแหละเป็นเหตุให้พบสิ่งที่วิเศษที่สุดก็คือความวิสุทธิ ได้แก่ ความหมดจดของ
พวกเรา นี่คือ ประโยชน์ของการเข้าวัด
เพราะฉะนั้น เมื่อท่านทั้งหลายยังไม่อยากเข้าวัด "วัดเลือกคน คนเลือกวัด" วัดก็เลือกคนเข้า
คนก็เลือกวัดเข้า และเมื่อจะเข้าแล้ว ได้อะไรก็เรียงลำดับ
เปลี่ยนสังคม ใช้สังขาร
ฝึกสันดาน ประหารกิเลส
พบความวิเศษ คือสติปัญญา
ตรงนี้คือ...ประโยชน์ของการเข้าวัด
ขอขอบคุณที่มา จาก หนังสือ คติธรรมนำชีวิต "ชีวิตลิขิตเอง" พระราชวิจิตรปฏิภาณ (พิพิธธรรมสุนทร)
