ไม่รู้สิ ผมกินทุกอย่างน๊ะ
ฟัก แฟง น้ำเต้า แตง หัวไชเท้า แครอท
อร่อยดีออก ถ้าจะเสื่อมก็คงช่วยไม่ได้
ก็ชอบ อ่ะ ครับ
ถ้าเราพิจารณาให้เป็นอาหารไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าวันหนึ่งเราไม่สามารถที่จะเลือกกินได้เราก็ต้องกินแบบนี้เขาเรียกไม่ได้มีเจตนาเพราะไม่กินก็ตายอีกอย่างถ้าฝึกทหารเข้าแล้วเลือกกินก็ไม่ได้ แต่ถ้าเรารู้แต่ทำก็เต็มๆหล่ะครับ ท่านถึงบอกไงว่าพร้อมแล้วหรือยังที่จะสักเพราะอาจารย์สมัยก่อนถึงไม่สักให้ง่ายๆจะต้องดูว่าศิษย์คนนี้เหมาะสมหรือไม่ ( เคยถามหลวงพ่อเปิ่นเรื่องการกินอาหาร หลวงพ่อท่านบอกว่าให้พิจารณาให้เป็นอาหาร แต่ถ้ามีคนทักเราก็หยุดซะ )
มันคงจะห้ามยากครับ เพราะมันก็เป็นอาหาร เราอยู่กับคนหมู่มากไม่กิน ก็คงไม่ได้
บางทีไปนั่นไปนี่ ชาวบ้านเค้าเอามาให้กิน เวลาไปออกค่ายอาสา เวลาไปกินข้าวกับเพื่อน
ผมไม่ใช่ทหารหรอกครับ ผมเป็นนักศึกษาธรรมดาๆ คนหนึ่งนี่แหละครับ
เราก็ปฎิเสธไม่ได้ เพราะสิ่งที่เค้าเอามาให้กิน มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของเค้า
ถ้าเราไม่กินก็จะเป็นการดูถูกเค้าอีก อีกอย่างมันก็เป็นความชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ถ้าหากจะเสื่อมก็คงเป็นอะไรที่ช่วยไม่ได้จริง
แต่ผมคิดว่าไม่เสื่อมง่ายขนาดนั้นหรอก
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันจะเข้มขลังหรือไม่ ผมว่ามันอยู่ที่ศรัทธา และความดี
และที่สำคัญคือ ความกตัญญู กตเวที ต่อผู้มีพระคุณ สิ่งนี้สำคัญที่สุดที่จะช่วยให้ชีวิตเราเจริญมั่นคง
หากคิดอะไรพิมอะไรไปแล้ว มีใครไม่พึงพอใจ ก็ขออภัยไว ณ ที่นี้ด้วย
