บนถนนเพชรเกษม ขณะที่ล้อรถกำลังเคลื่อนไหว
วันจันทร์ที่ ๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๔
......วันเวลาผ่านไปไม่หยุดนิ่ง
สรรพสิ่งเคลื่อนไหวไปข้างหน้า
เมื่อมีคำว่าพบ ก็ย่อมมีคำว่าลา
เพราะหนทางในภายหน้ามีให้เดิน...
.......อดีตที่ผ่านมานั้น ถ้าเรารู้จักการเรียนรู้ วิเคราะห์และศึกษา
นำอดีตเหล่านั้นมาเป็นบทเรียน สรุปความเป็นไปในชีวิตที่ผ่านมา
เก็บเอาข้อดีของชีวิตมาคิดสานต่อและลดละข้อเสียทั้งหลายไป
แก้ไขชีวิตของตนใหม่ กำหนดทิศทางไปของชีวิตไปตามที่จิตนั้น
ปรารถนา มีความเชื่อมั่นและศรัทธาในบุญกศลที่ตนได้กระทำมา
เสริมสร้างขวัญกำลังใจให้แก่ชีวิต ด้วยการคิดต่อโลกในเชิงบวก
คือการมองโลกที่พบเห็นในแง่ดี ชีวิตนี้ก็จะดำเนินไปในทิศทางที่ดี
มีความสุขกาย สบายใจ ชีวิตที่ดำเนินต่อไปนั้น เมื่อไม่มีความกดดัน
ทุกอย่างนั้นย่อมพบกับความโปร่งโล่งเบาและสบาย มุมมองทั้งหลาย
ก็จะเปิดกว้างยิ่งขึ้น ความเข้าใจในโลกและธรรมทั้งหลาย เกิดขึ้นได้
ด้วยการเรียนรู้วิเคราะห์ค้นหา ให้เห็นที่มาและที่ไปในสิ่งที่ได้พบเห็น
รู้จักแยกแยะดีชั่วด้วยองค์แห่งคุณธรรมในจิต คือจิตที่มีความละอาย
และเกรงกลัวต่อบาป มาเป็นพื้นฐานในการที่จะคิดและจิตที่ปรุงแต่ง
ชีวิตในภายหน้านั้นเราจึงสามรถที่จะกำหนดทิศทางไปของมันนั้นได้
โดยการสร้างเหตุและปัจจัยเงื่อนไขขึ้นมาในวันนี้ เพื่อที่จะกำหนดทิศ
ทางของชีวิตในอนาคตนั้นขึ้นมาได้.....
...บันทึกไว้ ณ. จุดหนึ่งบนกาลเวลา...
...เอาอดีต นั้นมา ศึกษาต่อ
เพื่อจะก่อ กำหนด ทิศทางใหม่
ให้ชีวิต นั้นก้าวเดิน กันต่อไป
กำหนดได้ โดยเงื่อนไข การกระทำ
...จงกระทำ ในวันนี้ ให้ดีสุด
จงอย่าหยุด การทำดี จงชี้ย้ำ
สิ่งใดชอบ ประกอบดี จงชี้นำ
กุศลกรรม นั้นจงสร้าง บนทางเดิน
...สร้างพื้นฐาน ความคิด จิตกุศล
สร้างมงคล แก่ชีวิต จิตอย่าเขิน
จงทำดี ให้มันมี ความเพลิดเพลิน
ความเจริญ จะปรากฏ กำหนดไป
...อดีตนั้น คือสิ่ง ที่พ้นผ่าน
คือเหตุการณ์ ที่ไม่อาจ จะแก้ไข
อนาคต นั้นกำหนด กันต่อไป
โดยสร้างเหตุ ปัจจัย ปัจจุบัน
...ทำวันนี้ ให้มันดี ชี้ทางสุข
ก้าวพ้นทุกข์ พบสุข ซึ่งสิ่งขวัญ
ชีวิตนี้ ก้าวต่อไป ในทุกวัน
จงต่อฝัน สร้างเสริม เพิ่มศรัทธา
...จงเชื่อมั่น ในความดี สิ่งที่คิด
จงตั้งจิต ฝึกฝน และค้นหา
จงสร้างเสริม เติมรัก และศรัทธา
วันข้างหน้า อนาคต กำหนดไป....
....ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร...
๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๔ บนถนนสายเพชรเกษม เข้าสู่เมืองหลวง
