คือผมอยากทราบครับว่า
ห้าฆ่าสัตว์ นี่ ตบยุงก็ไม่ได้ใช่ไหมครับ (ผิดศิลเลยรึเปล่าครับ)
แล้วคนที่เค้าเลิกกินเนื้อสัตว์ใหญ่นี่เพราะอะไรครับ
คือในความคิดผม ศิล5 ไม่ได้ห้าม ผมเลยกินทุกเนื้อเลย แหะๆ จะผิดอะไรไหมครับ
ประเด็นแรกเรื่องศีลข้อ ๑ ว่าการตบยุงผิดศีลข้อ ๑ หรือเปล่า?หลักในการพิจารณาว่าผิดศีลข้อที่ ๑ (ปาณาติบาต) หรือไม่นั้น ต้องดูว่าครบองค์ประกอบทั้ง ๕ ข้อหรือเปล่า หากพิจารณาดูแล้ว ครบทั้ง ๕ ข้อ จึงจะเรียกว่าผิดศีลข้อที่ ๑ ครับ มีดังนี้
๑.เป็นสิ่งมีชีวิต
๒.รู้ว่าสิ่งนั้นมีชีวิต
๓.มีจิตคิดจะฆ่า
๔.พยายามฆ่าลงไป
๕.สัตว์นั้นตายเพราะความพยายามของเรา หากครอบองค์ประกอบทั้ง ๕ ข้อนี้ ถึงจะเรียกว่าผิดศีล(ศีลขาด) "หากมีแค่ ๔ ข้อ จะเรียกศีลทะลุ", "หากมีแค่ ๓ ข้อจะเรียกว่าศีลด่างศีลพร้อย" ไปตามลำดับ เห็นไหมครับว่าการที่จะผิดศีลได้แต่ละข้อมันยากมาก!!!
เมื่อลองนำมาเทียบกับกรณีของคุณ"danucha0710 "เกี่ยวกับการตบยุงว่าผิดศีลหรือเปล่า ก็นำองค์แห่งศีลข้อ ๑ พิจารณาไปตามลำดับดังนี้
๑.เป็นสิ่งมีชีวิต - โดยธรรมชาติยุงจัดเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง
๒.รู้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต - เราเอง(ทุกคน)ก็ต่างรู้ทั่วกันว่ายุงเป็นสิ่งมีชีวิต
๓.มีจิตคิดจะฆ่า - เราเองมีจิตคิดจะฆ่ามันหรือเปล่า?(คิดจะตบยุง)
๔.พยายามฆ่าสัตว์นั้น - ตรงนี้ก็คืออาการกิริยาตบยุง
๕.สัตว์นั้นตายเพราะความพยายามของเรา - ยุงนั้นตายเพราะการตบของเรา
เมื่อพิจารณาดูแล้วก็จะเห็นว่าครบองค์ประกอบทุกข้อ จึงสรุปได้ว่า"ผิดศีลข้อที่ ๑"ครับ ประเด็นถัดมาเรื่องไม่กินสัตว์ใหญ่เพราะอะไรกัน?แล้วถ้ากินไปจะผิดอะไรไหม? ที่ไม่กินสัตว์ใหญ่อาจจะมีคตินิยมของพราหมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง กล่าวคือ ศาสนาพราหมณ์บูชาวัวว่าเป็นสัตว์ของพระผู้เป็นเจ้า จึงไม่นิยมนำมากิน เป็นต้น อิทธิพลของศาสนาพราหมณ์ได้เข้ามาผสมผสานกับพระพุทธศาสนาในไทยเป็นอย่างมาก เริ่มต้นเข้ามาบทบาทเกี่ยวกับการปกครอง ที่เห็นได้ชัดก็คือพระราชพิธีเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ของไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย(เริ่มเด่นชัดในสมัยอยุธยา)เรื่อยมาจนถึงรัตนโกสินทร์ในปัจจุบัน
หรือในทางพระพุทธศาสนานิกาย"อาจาริยวาท"ก็จะมีพระโพธิสัตว์กวนอิม ใครนับถือก็จะไม่กินสัตว์ใหญ่ อาทิ เนื้อวัว เป็นต้นครับ
ในฐานะที่เราเป็นพุทธศาสนิกชน(ในประเทศไทยส่วนใหญ่ นับถือพระพุทธศาสนานิกาย"เถรวาท") ก็นำหลักองค์ประกอบของการผิดศีลข้อที่ ๑ ทั้ง ๕ ข้อดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นมาพิจารณาประกอบกันไปครับ(ในกรณีเราไปซื้อเนื้อมารับประทานนะครับ)
๑.เป็นสิ่งมีชีวิต - สัตว์ใหญ่ตามธรรมชาติเป็นสิ่งมีชีวิต (ใช่!)
๒.รู้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต - ทุกคนย่อมทราบอยู่แล้วว่าสัตว์ใหญ่เป็นสิ่งมีชีวิต (ใช่!)
๓.มีจิตคิดจะฆ่า - เราไปซื้อมาบริโภค ฉะนั้นเราจึงไม่มีจิตคิดจะฆ่า (ไม่ใช่!)
๔.พยายามฆ่าสัตว์นั้น - ในเมื่อเราไม่มีจิตคิดจะฆ่า แล้วจะเกิดมีพยายามฆ่าสัตว์ใหญ่นั้นตามมาได้อย่างไร (ไม่ใช่!)
๕.สัตว์นั้นตายเพราะความพยายามของเรา - จึงเห็นได้ชัดเจนว่า สัตว์ใหญ่นั้นไม่ได้ตายเพราะความพยายามของเราเป็นแน่ (ไม่ใช่!)
ฉะนั้นจึงสรุปได้ว่า การกินสัตว์ใหญ่(ในกรณีไปซื้อเนื้อมาบริโภค)จึงไม่ผิดศีลข้อ ๑ ครับ***และในพระไตรปิฎกยังมีการกล่าวถึงเรื่อง"เนื้อบริสุทธิ์"ไว้ต่างหากอีก ดังนี้คือ
เนื้อบริสุทธิ์ โดย ๓ ส่วน คือ
๑.ไม่ได้เห็น ๒.ไม่ได้ยิน ๓.ไม่ได้สงสัยว่าเขาฆ่ามาเพื่อเรา.***
