การถือกำเนิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นของยาก!!
เปรียบเทียบโอกาสการได้เกิดเป็นมนุษย์...เหมือนเต่าตาบอดตัวนึงที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล
ทุกๆ๑๐๐ปี เต่าตาบอดตัวนี้จะโผล่หัวขึ้นพ้นน้ำสักครั้งนึง..ประกอบกับมีห่วงเล็กๆขนาดพอดีกับหัวเต่าล่องลอยอยู่ในมหาสมุทร...
โอกาสการเกิดเป็มนุษย์ตามที่มีกล่าวไว้ในทางพระพุทธศาสนากล่าวเปรียบเทียบไว้ว่า...
เมื่อเต่าตาบอดโผล่หัวขึ้นพ้นน้ำทุกๆ๑๐๐ปีและหัวที่โผล่พ้นน้ำมานั้นลอดช่องห่วงที่ล่องลอยกลางมหาสมุทรได้พอดี....
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์จึงเกิดขึ้นได้ยากดังที่ได้กล่าวเปรียบเทียบมา...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
เมื่อเิกิดมาเป็นมนุษย์แล้วโอกาสที่จะได้พานพบพระพุทธศาสนานั้นเป็นของยาก
เพราะอะไร?...ต้องสืบย้อนถอยหลังไปว่าการที่จะมีพระพุทธศาสนาได้นั้น..จะ้ต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้าก่อน!!!
กว่าที่พระโพธิสัตว์จะสั่งสมบำเพ็ญบารมี๑๐ทัศจนแก่รอบ...ใช้เวลาทั้งสิ้น๔อสงไขยกับอีกแสนมหากัป(มีมาตราเปรียบเทียบลองค้นคว้าเพิ่มเติมดูครับ)
ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากๆ...จนพระชาติรองสุดท้ายไปบังเกิดเป็นท้าวสันตดุสิต..ปกครองสวรรค์ชั้นดุสิต...
จนกว่าเทวดาจะทูลเชิญให้ทรงจุติเพื่อไปปฏิสนธิเกิดในพระชาติสุดท้าย...โดยทรงพิจารณาจาก"ปัญจมหาวิโลกนะ"...
เมื่อประสูติแล้วก็ทรงบำเพ็ญเพียรจนได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ...ตรัสรู้ชอบเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...
แล้วจึงบังเกิดมีพระสาวกเพื่อประกาศพระศาสนา...แล้วต้องผ่านระยะเวลายาวนานมากว่า๒๕๐๐ปี...เราจึงได้มาพานพบ!!!
ดังนั้น"การเิกิดมาเป็นมนุษย์แล้วโอกาสที่จะได้พานพบพระพุทธศาสนานั้นจึงกล่าวว่าเป็นของยาก"...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ประจวบกับได้พบพระพุทธศาสนาว่าเป็นของยากแล้ว....
แต่น้อยคนที่จะได้ศึกษาจะได้ปฏิบัติจนบังเกิดผลสำเร็จ(ปริยัติ,ปฏิบัติ,ปฏิเวธ)นี้จึงยากยิ่งกว่าอีก...
ฉะนั้น...จงใช้โยนิโสมนสิการพิจารณาดูเถิด...ว่าเราเป็นบุคคลที่โชคดีแค่ไหน...
ทั้งได้เกิดมาเป็นมุษย์ ได้พานพบพระพุทธศาสนา ได้มีธรรมะมากมายที่รอไว้ให้ศึกษา...
ตื่นเถิด...ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น"พุทธศาสนิกชน"ทั้งหลาย...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย..สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...
