ก่อนอื่นต้องกล่าวถึง เครื่องรางน้ำเต้าก่อน สมัยเมื่อพระสังฆวราชุ่ม วัดพลับ ได้เดินธุดงค์ในป่า ได้พบเห็นศาลา(อาจจะเป็นกระท่อม)
อยู่กลางป่าแห่งหนึ่ง ไม่ได้ถูกไฟป่าเผาไหม้ยังคงตั้งอยู่เพียงหลังเดียว ทั้งที่บริเวณรอบๆ ไฟป่าได้เผาไหม้ต้นไม้และสิ่งรอบข้างหมด
เมื่อเข้าไปในศาลา ก็พบเครื่องรางเป็น น้ำเต้า แขวนเอาไว้ จึงพิจารณาเห็นว่า น่าจะเป็นสิ่งนี้เอง ที่ทำให้ไฟไม่ไหม้ศาลา
ท่านจึง ได้ทำน้ำเต้ากันไฟ แจกจ่ายลูกศิษย์ เพื่อคุ้มครองตัว
คุ้มครองตัวอย่างไร ในเมื่อน้ำเต้ากันไฟได้ ทั้งนี้น่าสำเร็จด้วยธาตุน้ำ จึงสามารถดับไฟได้ ดังนั้น น้ำย่อมดับไฟ ทำให้ดินปืนชื้น ไม่
สามารถทำให้ปืนยิงออก หรือ ระเบิดระเบิด
ถ้ากล่าวถึง ยันต์น้ำเต้า ก็น่าจะมีพุทธคุณ อิทธิคุณในด้านเดียวกัน คือ กันปืน แคล้วคลาด
ประกอบ ด้วยสำเร็จด้วยธาตุน้ำ ทำให้อยู่เย็นเป็นสุข ทำมาค้าขายดี มีความฉ่ำเย็นดังธาตุน้ำ
