คุณไสย์เขมร ( ห้ามทำตามนะ ขลัง จริงๆ )

[นามมงคล]

คุณไสย์เขมร ( ห้ามทำตามนะ ขลัง จริงๆ )

--------------------------------------------------------------------------------
บังเอิญเพื่อนผมมันไปเขมรมา เลยได้ของดีมาอย่างนึง(อย่างที่เราทราบกันดีว่า
เขมรมีไสยศาสตร์ที่น่ากลัว) นั้นคือวิธีจัดการกับคนที่เราเกลียดครับ

1. นำรูปของคน ๆ นั้นมาจะสีหรือขาวดำก็ได้(แต่ขอแบบปัจจุบันไม่เกิน 3 เดือน)
2. นำจานสังกะสี (สังกะสีเท่านั้น) ไปวางไว้ในป่าช้า วางหงาย 3 คืน แล้ววางคว่ำ 3 คืน
3. นำรูปคนที่เราเกลียดใส่ลงไปในจานแล้วถุยน้ำลายใส่หนึ่งที
แล้วเทน้ำผึ้งเดือนห้า(เดือนห้าเท่านั้น)ใส่ลงไป แล้วเอาด้ามขวานลงไปคนสัก 3 รอบ
4. นำจานที่ใส่น้ำผึ้งกับรูปไปให้หมาเลีย (ให้เลียจนน้ำผึ้งหมด) อย่าให้รูปหายนะ
5. นำจานใส่น้ำผึ่งเดือนห้าอีกครั้ง ( แต่ไม่ต้องใส่รูปลงไป เก็บไว้)
แล้วนำไปวางขวางหน้าประตูบ้านมันไว้
6. ซุ่มดูมันและถือรูปมันไว้ในมือ
7. พอจังหวะที่มันมาเจอจานน้ำผึ้งวางอยู่และกำลังก้มลงหยิบจาน
ก็ให้เราดูรูปให้แน่ใจ แล้ว............ ' กระโดดออกไปฟันด้วยขวานที่หัว ' แล้วมันก็จะตาย...



ปล. ไม่ได้เข้ามานานเลยครับ วันนี้ว่าง เลย เข้ามา...สวัสดีปีใหม่ทุกท่าน จ๊า...มีความสุขมากๆๆๆนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ

[cho presley]

เผลอทำไปแล้ว จะมีอันตรายมากไหมค๊ะ กลัวของเข้าตัว จางเยยยย 

[ART2530]

ไ

[แบงค์ตลาดพลู]

จริงๆหรือเป็นมุกครับ เอาขวานจามหัวยังไงก็ตายครับผม

[ชลาพุชะ]

เพิ่งเคยได้ยินนี่ นะครับ แปลกดีนะครับ

[กอไผ่]

อย่างนี้ไม่ต้องใช้นำ้้้้ผึ้ง
ไม่ต้องใช็จานสังกะสี
ไม่้ต้องใช้รูป
ไม่ต้องใช้ขวาน
ต้อง................ใช้.38สอยเลยครับท่าน
รับรองของเขมรก็สู้ไม่ได้หรอก...พี่น้อง

[นะมะพะทะ]

' กระโดดออกไปฟันด้วยขวานที่หัว ' >>>> แล้วจะเสียเวลาทำตั้งแต่ต้นทำไมอ่ะ .....  บาปกรรมมากๆๆ

[prathomsak]

เวร
 ย่อมระงับด้วยการไม่จอง
 เวร
แต่ถ้ามันชอบทำกรรมทำเวร

ก็จองเมรุ ให้มัน
แล้ว ฟันด้วยขวานซะเยยย

[กระต่ายป่า]

อิอิ

ถือเปงการคลายเครียดเล้กๆน้อยๆ

ต้อนรับปีใหม่ ส่งท้ายปีเก่า

ยิ้มสู้!!!

 

[ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)]

จะเสียเวลาทำตาสูตรทำไมนั่น  เฮฮาดีครับ 

[TTTUTTT]

ข้อ 1-ข้อ3 ดูดีมากเลยครับ อิอิอิ...{^_^}...

[~เสน่ห์โจรสลัด~]

เอ้า.... คุนไสยอันตรายจริงๆ อันตรายอันตราง 

[۞เณรน้อยเส้าหลิน۞]

ผมเป็นคนจันทบุรี  จะมีอำเภอโป่งน้ำร้อนที่ติดกับเขมร  ดังนั้นคนจันท์จะทราบถึงความน่ากลัวของคุณไสยเขมรดีครับ

เมื่อ 40-50 ปีก่อน  คนเก่าๆแก่ๆ รวมทั้งคุณย่าผมเล่าให้ฟังว่า มีเสือชื่อว่า โหย  เรียนวิชามาจากเขมร  จะออกปล้นทุกคืนเดือนมืด  แต่ไม่เคยลักขโมยของวัดและแตะต้องผู้หญิงที่ไปปล้นเลยแม้แต่น้อย

ตำรวจในสมัยนั้นระดมยิงเข้าไปในกอหญ้าคากลุ่มหนึ่ง  หลังจากเห็นเสือโหยและเพื่อนที่ชื่อว่าเสือหลอมกระโดดเข้าไปหลบ  พอยิงเสร็จเข้าไปตรวจสอบปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย

ต่อมาอีกหลายปีเจอศพเสือโหยลักษณะผูกคอตายด้วยเชือกกล้วยที่สวนยางพารา มือกับเท้าถูกผูกด้วยใบหญ้าคา   ใกล้กับศพเสือโหยมีเสือหลอม  นั่งอยู่ใกล้ๆพร้อมสวดมนต์ลักษณะคล้ายๆสวดส่งวิญญาณให้เพื่อนที่เคยร่วมปล้นกันมา   เสือหลอมเป็นผู้ฆ่าเสือโหยด้วยใช้คาถาบทไหน หรืออะไรที่ใครก็ไม่ทราบได้ หลังจากเสือหลอมฆ่าเสือโหยแล้ว  เสือหลอมก็ตัดนิ้วชี้ตัวเองหนึ่งองคุลี  เพื่อไว้อาลัยให้เพื่อนรักที่ร่วมปล้นกันมา แล้วใช้กระถางดินเผาครอบนิ้วที่ถูกตัดไว้  นายอำเภอเร่งมาดู  แต่ไม่จับกุมเสือหลอม โดยลงบันทึกว่าเสือโหยผูกคอตายเอง.

ผ่านไปไม่นานเสือหลอมก็อุทิศตัวเองบวชเป็นพระ   ออกธุดงค์ตามป่าเขานับสิบปี   แล้วตอนที่ผมบวชเณรในวัดใกล้บ้านตอนภาคฤดูร้อน ตอนม.3 ผมได้ก็เจอหลวงตาหลอม หรืออดีตเสือหลอม  ท่านมีใบหน้าที่น่าเลื่อมใสมาก หากไม่มีใครเล่าประวัติท่านให้ผมฟัง ผมก็ไม่เชื่อเลยว่าท่านจะเคยเป็นอดีตเสือ  แต่ที่ผมต้องแปลกใจก็คือ ตอนที่ท่านชราภาพท่านเป็นเส้นเลือดหัวใจตีบตัน  ท่านเดินนิดหน่อยก็มักจะหอบ   แต่พอผมถามว่าหลวงตาวันนี้ไปบิณฑบาตที่ไหน  ท่านก็มักจะยิ้ม  แต่ท่านไม่ตอบอะไร  แต่คนมักจะพูดว่าท่านบิณฑบาตข้ามตำบลไปตำบลอื่นที่ไกลออกไปเกือบ 15 กิโลเมตรแต่ใช้ระยะเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น และท่านก็เป็นโรคหัวใจด้วย 

ปกติท่านไม่ค่อยพูดกับพระรูปไหน แต่ถ้ามีพระมาถามกรรมฐานกับท่าน ท่านก็จะสอนให้   ท่านเคยสอนผมนั่งสมาธิ และเดินจงกรมอยู่บ่อยครั้ง  ท่านมักจะพูดว่าถ้าถามหลวงตาเรื่องฌาณ หลวงตาตอบได้ แต่ถ้าจะถามเรื่องนิพพาน หลวงตาไม่รู้เพราะหลวงตายังไม่เป็น  ท่านก็จะยิ้มๆ และนั่งหลับตาต่อ.    

หลังจากลาสิกขามาเรียนต่อ 2ปี  ท่านก็บอกกับแม่ผมว่าให้ผมไปหาท่านหน่อย  ท่านจะไม่อยู่แล้ว  แต่ตอนนั้นผมฝีกงานอยู่กรุงเทพ  หลังจากนั้นท่านก็เขียนหนังสือใส่กระดาษส่งมาให้แม่ผม  แล้วบอกว่าฝากไปให้ลูกชายด้วย  พอหลังจากนั้นหนึ่งเดือนท่านก็มรณภาพด้วยลักษณะมือประสานกัน เหมือนคนที่เดินจงกรม  แต่คว่ำหน้าลง ใบหน้ายิ้ม ตอนท่านเดินขึ้นบันไดกุฎิ 2ชั้น ซึ่งชาวบ้านเรียกกันว่ากุฎิสูงเนื่องจากสูงมาก บันไดจะชัน แต่ท่านก็ชอบที่จะจำวัดที่นั้นเพราะอยู่ห่างจากกุฎิพระรูปอื่น

พอผมรู้ผมก็ร้องไห้ และกลับมาร่วมงานศพของท่าน  แม่ส่งกระดาษที่เขียนด้วยหน้าสมุดแผ่นใหญ่กว่าสมุดที่ใช้เรียนหนังสือที่ท่านฝากมาให้  ผมเปิดออกท่านเขียนไว้ว่า

บันทัดแรก-อวิชชาต้องดับด้วยวิชชา
บันทัดที่สอง -ศีล สมาธิ  ปัญญา
บันทัดที่สาม- มรรค ๔  ผล ๔ นิพพาน ๑
บันทัดที่สี่ -ผู้รู้ย่อมไม่ตาย ตถาคตเจ้าไม่ตาย แต่อยู่ในแดนพระนิพพาน ที่ตายคือสังขาร จิตไม่สูญไปไหน
เกือบลืมครับ ทิ้งท้ายไว้ว่า  นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ




ผมอ่านแล้วร้องไห้  ทุกวันนี้ก็ยังเสียใจที่ไม่ได้กลับไปกราบท่านก่อนที่ท่านจะมรณภาพครับ

[นายตะกรุด]

จ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[!~ก๊อตซิล่า~!]

อวิชชาต้องดับด้วยวิชชา 
ศีล สมาธิ  ปัญญา
มรรค ๔  ผล ๔ นิพพาน ๑ 
ผู้รู้ย่อมไม่ตาย ตถาคตเจ้าไม่ตาย แต่อยู่ในแดนพระนิพพาน ที่ตายคือสังขาร จิตไม่สูญไปไหน
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ

สาธุครับ

[~KittY~]

หะหะ

อ่านแระก้อตลกดีครับ

เอิ๊กๆ

[porpar]

มันจริงหรือเนี่ย

[yout]

อมิตรตาพุทธ  สาธุ

[Mx_GuS]

น่าจะนำไปใช้กับ จขกท. น่ะครับ

อิอิ

ล้อเล่นจ้า

[۞เณรน้อยเส้าหลิน۞]

ผมเป็นคนจันทบุรี  จะมีอำเภอโป่งน้ำร้อนที่ติดกับเขมร  ดังนั้นคนจันท์จะทราบถึงความน่ากลัวของคุณไสยเขมรดีครับ

เมื่อ 40-50 ปีก่อน  คนเก่าๆแก่ๆ รวมทั้งคุณย่าผมเล่าให้ฟังว่า มีเสือชื่อว่า โหย  เรียนวิชามาจากเขมร  จะออกปล้นทุกคืนเดือนมืด  แต่ไม่เคยลักขโมยของวัดและแตะต้องผู้หญิงที่ไปปล้นเลยแม้แต่น้อย

ตำรวจในสมัยนั้นระดมยิงเข้าไปในกอหญ้าคากลุ่มหนึ่ง  หลังจากเห็นเสือโหยและเพื่อนที่ชื่อว่าเสือหลอมกระโดดเข้าไปหลบ  พอยิงเสร็จเข้าไปตรวจสอบปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย

ต่อมาอีกหลายปีเจอศพเสือโหยลักษณะผูกคอตายด้วยเชือกกล้วยที่สวนยางพารา มือกับเท้าถูกผูกด้วยใบหญ้าคา   ใกล้กับศพเสือโหยมีเสือหลอม  นั่งอยู่ใกล้ๆพร้อมสวดมนต์ลักษณะคล้ายๆสวดส่งวิญญาณให้เพื่อนที่เคยร่วมปล้นกันมา   เสือหลอมเป็นผู้ฆ่าเสือโหยด้วยใช้คาถาบทไหน หรืออะไรที่ใครก็ไม่ทราบได้ หลังจากเสือหลอมฆ่าเสือโหยแล้ว  เสือหลอมก็ตัดนิ้วชี้ตัวเองหนึ่งองคุลี  เพื่อไว้อาลัยให้เพื่อนรักที่ร่วมปล้นกันมา แล้วใช้กระถางดินเผาครอบนิ้วที่ถูกตัดไว้  นายอำเภอเร่งมาดู  แต่ไม่จับกุมเสือหลอม โดยลงบันทึกว่าเสือโหยผูกคอตายเอง.

ผ่านไปไม่นานเสือหลอมก็อุทิศตัวเองบวชเป็นพระ   ออกธุดงค์ตามป่าเขานับสิบปี   แล้วตอนที่ผมบวชเณรในวัดใกล้บ้านตอนภาคฤดูร้อน ตอนม.3 ผมได้ก็เจอหลวงตาหลอม หรืออดีตเสือหลอม  ท่านมีใบหน้าที่น่าเลื่อมใสมาก หากไม่มีใครเล่าประวัติท่านให้ผมฟัง ผมก็ไม่เชื่อเลยว่าท่านจะเคยเป็นอดีตเสือ  แต่ที่ผมต้องแปลกใจก็คือ ตอนที่ท่านชราภาพท่านเป็นเส้นเลือดหัวใจตีบตัน  ท่านเดินนิดหน่อยก็มักจะหอบ   แต่พอผมถามว่าหลวงตาวันนี้ไปบิณฑบาตที่ไหน  ท่านก็มักจะยิ้ม  แต่ท่านไม่ตอบอะไร  แต่คนมักจะพูดว่าท่านบิณฑบาตข้ามตำบลไปตำบลอื่นที่ไกลออกไปเกือบ 15 กิโลเมตรแต่ใช้ระยะเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น และท่านก็เป็นโรคหัวใจด้วย 

ปกติท่านไม่ค่อยพูดกับพระรูปไหน แต่ถ้ามีพระมาถามกรรมฐานกับท่าน ท่านก็จะสอนให้   ท่านเคยสอนผมนั่งสมาธิ และเดินจงกรมอยู่บ่อยครั้ง  ท่านมักจะพูดว่าถ้าถามหลวงตาเรื่องฌาณ หลวงตาตอบได้ แต่ถ้าจะถามเรื่องนิพพาน หลวงตาไม่รู้เพราะหลวงตายังไม่เป็น  ท่านก็จะยิ้มๆ และนั่งหลับตาต่อ.    

หลังจากลาสิกขามาเรียนต่อ 2ปี  ท่านก็บอกกับแม่ผมว่าให้ผมไปหาท่านหน่อย  ท่านจะไม่อยู่แล้ว  แต่ตอนนั้นผมฝีกงานอยู่กรุงเทพ  หลังจากนั้นท่านก็เขียนหนังสือใส่กระดาษส่งมาให้แม่ผม  แล้วบอกว่าฝากไปให้ลูกชายด้วย  พอหลังจากนั้นหนึ่งเดือนท่านก็มรณภาพด้วยลักษณะมือประสานกัน เหมือนคนที่เดินจงกรม  แต่คว่ำหน้าลง ใบหน้ายิ้ม ตอนท่านเดินขึ้นบันไดกุฎิ 2ชั้น ซึ่งชาวบ้านเรียกกันว่ากุฎิสูงเนื่องจากสูงมาก บันไดจะชัน แต่ท่านก็ชอบที่จะจำวัดที่นั้นเพราะอยู่ห่างจากกุฎิพระรูปอื่น

พอผมรู้ผมก็ร้องไห้ และกลับมาร่วมงานศพของท่าน  แม่ส่งกระดาษที่เขียนด้วยหน้าสมุดแผ่นใหญ่กว่าสมุดที่ใช้เรียนหนังสือที่ท่านฝากมาให้  ผมเปิดออกท่านเขียนไว้ว่า

บันทัดแรก-อวิชชาต้องดับด้วยวิชชา
บันทัดที่สอง -ศีล สมาธิ  ปัญญา
บันทัดที่สาม- มรรค ๔  ผล ๔ นิพพาน ๑
บันทัดที่สี่ -ผู้รู้ย่อมไม่ตาย ตถาคตเจ้าไม่ตาย แต่อยู่ในแดนพระนิพพาน ที่ตายคือสังขาร จิตไม่สูญไปไหน
เกือบลืมครับ ทิ้งท้ายไว้ว่า  นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ




ผมอ่านแล้วร้องไห้  ทุกวันนี้ก็ยังเสียใจที่ไม่ได้กลับไปกราบท่านก่อนที่ท่านจะมรณภาพครับ

ขอแก้บันทัดนี้นะครับ  "แต่คนมักจะพูดว่าท่านบิณฑบาตข้ามตำบลไปตำบลอื่นที่ไกลออกไปเกือบ 15 กิโลเมตรแต่ใช้ระยะเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น และท่านก็เป็นโรคหัวใจด้วย" 

เป็น 5 กิโลเมตรครับ  หรือ แต่คนมักจะพูดว่าท่านบิณฑบาตข้ามตำบลไปตำบลอื่นที่ไกลออกไปเกือบ 5กิโลเมตรแต่ใช้ระยะเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น และท่านก็เป็นโรคหัวใจด้วย

ตอนพิมพ์ไม่ได้ดูครับ

ขอบคุณครับ

[gong23]

ขอบคุณครับ แต่น่ากลัว บาปด้วยนะ

[natt]

คิดได้ไงเนี้ย คิดนานมั้ยกว่าจะเอาขวานไปจามเขาได้ เขาคงรู้ทันเราแล้วอ่ะนะ 

[panoopong14]

555+ คิดได้งัยคับเนี่ย เชื่อแล้วว่าขลังจริง 

[ขุนส่อง]

เข้มขลัง มากเลย 555555555

        

[Pujchong]

เอามาจากขายหัวเราะใช่ป่าวครับ พอดีพึ่งอ่านมาเหมือนกัน