ได้สิครับ...นั่งที่ไหนก็เกิดสมาธิได้เหมือนกันครับ..แม้แต่เราทำงานจิตก็สามารถเกิดสมาธิได้ครับ เช่น
ในพระไตรปิฎกมีตัวอย่างของผู้บรรลุธรรมมากมาย ที่ไม่ได้บรรลุขณะนั่งสมาธิ เช่น พระสาวกรุ่นแรกคืออดีตปัจจวัคคี ได้บรรลุธรรมขณะที่พุทธองค์ตรัสสั่งสอน, พระสารีบุตรบรรลุธรรมเมื่อได้ฟังธรรมโดยย่อ จากพระอัสสชิ, ท่านพาหิยะ บรรลุขณะฟังพุทธองค์สอน, พระอานนท์ขณะเอนกายลงพัก, บางท่าน (จำชื่อไม่ได้) บรรลุขณะนั่งลูบผ้าขาว, บางท่านขณะเห็นน้ำแข็งหล่น ฯลฯ
(บรรลุในที่นี้ หมายถึงบรรลุธรรมตั้งแต่ชั้นโสดาบันขึ้นไป)
แต่ที่ผมทราบมา ทุกท่านล้วนบรรลุด้วยวิธีเดียวกัน คือในขณะนั้นทุกท่านกำลังมีสติสัมปชัญญะ รับรู้สิ่งต่างๆ ตามเป็นจริง ด้วยจิตที่เป็นกลาง เมื่อได้ฟัง ได้เห็น ได้สัมผัส สิ่งที่ชักนำจิตให้ประจักษ์ความจริงระดับอริยสัจจ์ ทำให้จิตเห็นชัดรู้ชัดว่าสิ่งใดคือทุกข์ สิ่งใดคือเหตุแห่งทุกข์ จิตจึงหลุดพ้นได้
ขอยกตัวอย่างที่บันทึกไว้ชัดเจน คือท่านพระอานนท์ ซึ่งในพระวินัยปิฎก เล่ม 7 จุลวรรคภาค 2 ขันธกะ ระบุถึงการบรรลุพระอรหันต์ของท่าน ดังนี้
[617] ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์คิดว่า พรุ่งนี้เป็นวันประชุม
ข้อที่เรายังเป็นเสกขบุคคลอยู่จะพึงไปสู่ที่ประชุมนั้น ไม่ควรแก่เรา
จึงยังราตรีเป็นส่วนมากให้ล่วงไปด้วย กายคตาสติ
ในเวลาใกล้รุ่งแห่งราตรีจึงเอนกายด้วยตั้งใจว่า จักนอน
แต่ศีรษะยังไม่ทันถึงหมอนและเท้ายังไม่ทันพ้นจากพื้น
ในระหว่างนั้น จิตได้หลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่น
ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เป็นพระอรหันต์ได้ไปสู่ที่ประชุม ฯ
