....มุมหนึ่งของชีวิต ที่ลิขิตเส้นทางเดิน
ลุ่มหลงและเพลิดเพลิน ต้องเผชิญกับเคราะห์กรรม
เวียนว่ายในวังทุกข์ คิดว่าสุขเลยถลำ
ย้ำคิดและย้ำทำ เป็นประจำในวังวน
ก้าวย่างในทางผิด เพราะความคิดที่สับสน
กลายเป็นทุรชน ในวังวนอาชญา
....วันหนึ่งจึงได้คิด ถึงชีวิตที่ผ่านมา
ผ่านไปโดยไร้ค่า ถูกตราหน้าว่าคนเลว
ชีวิตไร้คุณค่า คล้ายนำพาสู่หุบเหว
ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คล้ายดั่งเปลวของแสงเทียน
วูบวาบและหวั่นไหว ล่องลอยไปในวงเวียน
ละทิ้งการอ่านเขียน ละความเพียรหลงมายา
....แต่บุญมาหนุนนำ แสงพระธรรมส่องลงมา
เปิดใจและเปิดตา เห็นคุณค่าของพระธรรม
แสงธรรมส่องนำทาง แสงสว่างช่วยนี้นำ
ก้าวเดินสู่ทางธรรม ชดใช้กรรมที่ทำมา....
....มุมหนึ่งของชีวิต ที่พลาดผิดได้ศึกษา
เตือนจิตทุกเวลา ให้รู้ว่าไม่ควรทำ....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม
25 มีนาคม 2552 เวลา06.54น. กรุงเทพมหานคร
