:059:คนเราต้องมีความหวัง เราต้องหวังให้ไกลและเราต้องไปให้ถึง แม้ว่าหนทางนั้น ยังอีกยาวไกล
เพราะว่าความสำเร็จนั้นมิได้อยู่ที่จุดเริ่มต้น ความผิดพลาด ความล้มเหลว ความสูญเสีย มิใช่ข้อยุติ สิ่งเหล่า
นั้นล้วนแล้วนำมาซึ่งประสพการณ์ของชีวิต เป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะทำให้เราเข้มแข็งกล้าแกร่งยิ่งขึ้น
ขอให้เรายึดมั่นในอุดมคติของเราอย่าหวั่นไหว เพราะหนทางที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จนั้น มันต้องฟันฝ่าและ
เผชิญต่ออุปสรรคและปัญหาอยู่ตลอดเวลา อุปสรรคและปัญหาคือบทเรียน บททดสอบ สติปัญญาและคุณธรรมของเรา ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า"ทุกข์ไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด" เราต้องข้ามผ่านด่าน
แต่ละด่าน เพื่อเป็นการทดสอบกำลังของเรา การที่เราเผชิญอุปสรรคปและปัญหาและผ่านมาได้แต่ละครั้งนั้น มันทำให้จิตใจของเราพัฒนาขึ้นไปกว่าเดิมทุกครั้ง
:069:ฉะนั้น จงอย่าตกใจ เสียใจและหวั่นไหวต่ออุปสรรค และปัญหา จงเดินหน้าต่อไป เพื่อให้ถึงซึ่งจุดหมาย รางวัลแห่งความสำเร็จของชีวิตมิได้วางไว้ที่จุดเริ่มต้น ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ การเดินทางนั้นยังไม่สิ้นสุด จงพยายามเตือนสติตนเองอยู่เสมอ เพื่อความพร้อมของกายและใจ ที่จะต้องเผชิญกับอุปสรรค
ปัญหา เพราะว่าเมื่อก่อนนั้น เราต้องพบกับอุปสรรคปัญหาและเกิดความทุกข์ขึ้นมาเสียก่อน เราจึงจะระลึก
ได้คือต้องเจ็บก่อน ถึงจะจำ หรือบางครั้งพลาดเผลอสติไปแล้ว จึงจะมาระลึกได้ซึ่งบางครั้งอาจทำให้เสียใจในภายหลัง ในสิ่งที่ได้กระทำลงไป
:054:เราจึงต้องมาฝึกกันใหม่ ให้สติระลึกได้เร็วขึ้นกว่าเดิม จนมีความเต็มรอบสมบูรณ์อยู่ทุกขณะจิต
โดยการสร้างจังหวะการระลึกรู้จากอาการทางกายจากหยาบๆคือการเคลื่อนไหวเช่นการยืน การเดิน การนั่ง
การนอน การกิน การทำงานต่างๆ จนมีความชำนาญแล้ว จึงเพิ่มกำลังสร้างจังหวะของสติการระลึกรู้กับสิ่ง
ที่ละเอียดยิ่งขึ้น เช่นลมหายใจของตัวเรา หรือความรู้สึกนึกคิดของเราเอง สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นแนว
ทางของการฝึกจิต
:090:ฝากไว้เป็นข้อคิด แด่มิตรสหาย ผู้ใคร่ธรรม
:016:เชื่อมั่น-ศรัทธา-สามัคคี-ปรารถนาดี-ไมตรจิต
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม-คนไร้ราก
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๐๙ น. ณ ริ่มฝั่งโขง
