:054:ความชำนาญ นั้นต้องผ่าน การเริ่มต้น
และฝึกฝน ปฏิบัติ ไม่ขาดหาย
เพ่งดูจิต ดูตัว ให้ทั่วกาย
สู่จุดหมาย พบธรรม ที่นำทาง
คือแสงทอง แสงธรรม นำชีวิต
ความมืดมิด ก็จะถูก ธรรมลบล้าง
ธรรมสอนให้ รู้จัก การละวาง
และออกห่าง บาปกรรม นำสู่บุญ
อย่ามัวคิด ติดอยู่ กับความฝัน
เพราะคืนวัน ผ่านไป ไม่เกื้อหนุน
จงเร่งทำ วันนี้ ให้มีคุณ
บุญเกื้อหนุน ส่งผล สู่หนทาง
สู่เส้นทาง สายธรรม นำชีวิต
ชี้ถูกผิด ดีชั่ว ทุกสิ่งอย่าง
เพิ่มศรัทธา หนุนเกื้อ อย่าเจือจาง
แสงสว่าง แห่งธรรม นำชีวี
เพียงเห็นธรรม แต่ไม่นำ ปฏิบัติ
จะถูกจัด เป็นใบลาน ไปทุกที่
"ใบลานเปล่า" เขาเล่าขาน ในคัมภีร์
เป็นผู้ที่ ดีแต่พูด แต่ไม่"ทำ"
เพียงอ่านมาก ฟังมาก เพราะอยากรู้
เพียงแต่ดู แต่เห็น เป็นเรื่องขำ
เพียงแต่ดู แต่เห็น แต่ไม่ทำ
จะก่อกรรม เพิ่มอัตตา น่ากลัวเกรง
เพราะอ่านมาก รู้มาก จึงอวดรู้
ว่าตัวกู รู้มาก เป็นคนเก่ง
แต่ไม่เคย เห็นกิเลส ของตนเอง
ชอบจะเบ่ง อวดความโง่ มาโชว์กัน
ขออภัย ที่ใช้คำ ไม่สุภาพ
แต่กลอนกาพย์ พาไป ในคำฉันท์
โปรดอภัย ให้ด้วย ก็แล้วกัน
เพราะเชื่อมั่น ศรัทธา ปรารถนาดี....
:016:จงอย่าคิด ติดอยู่ กับความฝัน
อยากให้เป็น อย่างนั้น เป็นอย่างนี้
แต่ไม่เคย ลงมือทำ เลยสักที
ชีวิตนี้ ผ่านไปเปล่า น่าเศร้าใจ
ลงมือทำ ในวันนี้ จะดีกว่า
วันเวลา จะล่วงเลย เกินแก้ไข
ถ้าไม่รีบ ลงมือทำ จะช้ำใจ
เพราะวันใหม่ อาจไม่มี สำหรับเรา.....
เขียนมาด้วยความปรารถนาดี
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
วจีพเนจร-คนรอนแรม
๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๑๓.๔๕ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี
