กระดานสนทนาวัดบางพระ
ยินดีต้อนรับคุณ,
บุคคลทั่วไป
กรุณา
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
1 ชั่วโมง
1 วัน
1 สัปดาห์
1 เดือน
ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
หน้าแรก
กระดานสนทนา
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
กระดานสนทนาวัดบางพระ
»
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล
»
สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ
»
กฎแห่งกรรม
»
ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
ส่งหัวข้อนี้
พิมพ์
หน้า: [
1
]
ลงล่าง
ผู้เขียน
หัวข้อ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น (อ่าน 2400 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
~เสน่ห์โจรสลัด~
อัฏฐมะ
กระทู้: 7913
เพศ:
" ถ้ามุ่งมั่นจะเป็นที่หนึ่งคุณจะเป็นที่หนึ่ง "
ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 12:00:11 »
ไก่กับชีวิตการเป็นอยู่ในชนบท
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่จังหวัดลำพูนเมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาแล้ว ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ริมชายฝั่งแม่น้ำปิง ตามธรรมดาของบ้านเรือนในชนบทสมัยนั้นที่นิยมเลี้ยงสัตว์เลี้ยงต่างๆ ไว้เพื่อเป็นอาหารและเลี้ยงไว้ขาย โดยเฉพาะไก่ที่ชาวบ้านจะพากันเลี้ยงไว้เกือบทุกครอบครัว
และเป็นธรรมดาอีกเหมือนกัน ที่เจ้าไก่เหล่านี้จะซุกซนและชอบบินเข้าไปในครัวหรือในบ้าน เพื่อหาอาหารกินตามสัญชาติญาณ ซึ่งก็นำมาซึ่งความรำคาญ และความน่าปวดหัวสำหรับเจ้าของบ้านที่จะต้องมาคอยไล่มันให้ออกไปให้พ้น ถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องคอยเก็บกวาดข้าวของ ที่กระจัดกระจายเพราะพวกมันคุ้ยเขี่ย หรือไม่ก็ต้องคอยเช็ดขี้ของพวกมันที่ชอบถ่ายไว้เรี่ยราด ซึ่งทั้งเหม็นและสกปรก
อีเขียวไก่ในบ้าน ต้องออกหาอาหารกิน
ให้มากกว่าปกติ เพื่อตุนพลังงาน
นางบัวบานก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของหมู่บ้านนั้น นางกำลังท้องแก่เต็มที และเป็นธรรมดาของคนท้องคนใส้ ที่มักจะมีอารมณ์ฉุนเฉียว และขี้โมโหอยู่เสมอ และก็ไม่ต่างจากบ้านอื่นบ้านนางก็เลี้ยงไก่ไว้เช่นกัน และกำลังมีปัญหาอยู่กับอีเขียว ไก่จอมดื้อซึ่งมักจะบินเข้ามาคุ้ยเขี่ย ทำให้ครัวและบ้านเลอะเทอะอยู่เสมอ
เขียวมันกำลังฟักไข่จึงจำเป็นต้องออกหาอาหารกิน ให้มากกว่าปกติ เพื่อตุนพลังงานไว้สำหรับ การเลี้ยงดูลูกน้อยเกือบสิบชีวิต ที่กำลังจะออกจากไข่มาดูโลกในไม่ช้า นางบัวบานคอยรบคอยไล่เอาล่อเอาเถิดอยู่กับอีเขียวนานพอสมควร จนวันหนึ่งความอดทนของนางก็สิ้นสุด
คว้ามีดอีโต้ขึ้นมาแล้วสับลงไปเต็มแรง
วันนั้นอีเขียวบินเข้าไปในครัวและคุ้ยเขี่ยจนข้าวของ ตกลงพื้นแตกกระจาย นางบัวบานโมโหมากไล่ไปแป๊บเดียวอีเขียว ก็บินเข้าไปใหม่ จนมีคราวหนึ่งนางขึ้นไปไล่และคว้าขามันไว้ได้โดยบังเอิญ
ด้วยความโมโหที่ต้องเหนื่อยไล่มันอยู่นาน นางจึงคว้ามีดอีโต้ขึ้นมาแล้วสับลงไปเต็มแรง อีเขียวร้องอย่างเจ็บปวด และดิ้นทุรนทุราย แต่ก็ไม่สามารถจะวิ่งหนีไปไหนได้ ได้แต่ใช้ร่างแถกไถลไปกับพื้นบ้าน เพื่อหนีเอาตัวรอด เพราะขาทั้งสองข้างของมันถูกนางบัวบานใช้มีดสับขาด และขาที่ขาดของมันทั้งสองข้างตอนนี้อยู่ในมือนางบับาน
รอยเลือดเลอะไปทั่วพื้นบ้าน ล้างยังไงก็ล้างไม่หมด
ดี เป็นไงอีเขียว เก่งนักหรือมึงไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป ดูซิไม่มีขาแล้วต่อไปมึงยังจะมีปัญญาเข้ามาคุ้ยเขี่ยในบ้าน ให้มันเลอะเทอะอีกมั๊ย ไปเลยไปดิ้นไกลๆ กู นี่แนะ
นางใช่ขาเตะใส่อีเขียวจนร่างของมันปลิวตกจากบนเรือน ไปดิ้นกระแด่วๆ อย่างน่าสงสารตรงใต้ถุน พร้อมกับขว้างขาทั้งสงข้างของมันลงน้ำปิงไป รอยเลือดอีเขียวที่เลอะไปทั่วพื้นบ้าน ล้างยังไงก็ล้างไม่หมดคงเหลือไว้เป็นรอยจางๆ เหมือนกับจะจดจำและตราตรึงสิ่งที่นางได้กระทำกับมันไว้
นางบัวบานเจ็บท้องคลอด
หมอตำแยประจำหมู่บ้านถูกตามตัวมาอย่างเร่งด่วน
สองเดือนต่อมาวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง กลางดึกของคืนนั้นนางบัวบานก็เจ็บท้องคลอด ทุกคนในบ้านรวมทั้งนางบัวบานต่างรู้สึกตื่นเต้น เพราะนี่เป็นท้องแรกและจะเป็นลูกหลานคนแรกของวงศ์ตระกูล
หมอตำแยประจำหมู่บ้านถูกตามตัวมาอย่างเร่งด่วน ภายในบ้านดูชุลมุนวุ่นวายเพระไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องนี้กันมาก่อน เสียงเอะอะโวยวายสับสน ดังระงมไปหมด
อีบัวบาน ไอ้ศักดิ์ ลูกมึงไม่มีขา
นางบัวบานถูกหมอตำแยพาเข้าไปในห้องแล้ว ทุกคนข้างนอกต่างพากันนิ่งเงียบรอคอยเวลาด้วยใจระทึกจนกระทั่ง "อุแว้ อุแว้"
"เกิดแล้วอี่บัวบานเกิดแล้ว ออกมาและ...แต่...ทำไมทำไมเด็กมันไม่..ไม่มีขา อีบัวบาน ไอ้ศักดิ์ ลูกมึงไม่มีขา"
เสียงยายปาหมอตำแยที่ทำคลอดร้องโวยวายอย่างตื่นตระหนก ทุกคนไม่ว่าปู่หรือย่า ตายายและญาติพี่น้องรวมถึงนายศักดิ์ผัวนางบัวบานต่างพากันกรูเข้าไปในห้อง แล้วภาพที่ปรากฏต่อสายตาก็ทำให้ทุคนยืนตะลึง ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด
ร่างของทารกน้อยที่อยู่ในมือยายปา เปื้อนไปด้วยเลือดและสายรกยังระโยงไม่ได้ตัด ขาทั้งสองข้างของเด็กสั้นกุดอยู่แค่หัวเข่าเท่านั้น สำหรับนางบัวบาน นางกรีดร้องแล้วสลบไปตั้งแต่วูบแรกที่ร่างของลูกน้อยหลุดพ้นออกมาจากช่องคลอด เผยให้เห็นส่วนอันอัปลักษณ์นั้นแล้ว
มรดกกรรม... ที่หนีไม่พ้น
สองปีต่อมา บนชานบ้านนางบัวบานนั่งเอาหลังพิงฝา สายตาเหม่อมองไปยังร่างของลูกน้อย ร่างน้อยๆ นั้นค่อยไถลไปบนรถเข็นที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษ แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความร่าเริง สดใสไร้เดียงสา
เสียงหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจเมื่อยามที่เลื่อนรถไล่ตามลูกไก่ตัวเขื่องที่ถือเอาเป็นเพื่อนเล่น นางบัวบานรู้สึกตื้นขึ้นมาอก น้ำตาค่อยๆ รื้นบนขอบตา ก่อนจะปล่อยมันไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"ลูกแม่ทำไมหนอทำไมลูกต้องมารับกรรม ที่เจ้าไม่ได้ก่อ แม่ผิดเองบาปเหล่านั้นแม่ก่อขึ้นเอง ไม่น่าเลยไม่น่าเลย แม่ขอโทษลูกแม่ผิดไปแล้ว แม่ผิดไปแล้วแม่ขอโทษ แม่ขอโทษ "
เสียงพร่ำคร่ำครวญนั้นค่อยๆ ขาดหายไปในคอ นางฟุบหน้าลงกับเข่า ร้องให้สะอึกสะอื้นเหมือนกับว่าจะขาดใจไปตรงนั้น
หยุดคิดสักนิดก่อนที่จะกระทำบาปอันหนานั้น
ที่ใต้ถุนบ้าน ร่างของอีเขียวซึ่งตอนนี้กลายเป็นแม่ไก่ที่ชรามากแล้ว ค่อย ๆ กระพือปีก และไถลร่างไปตามพื้นดิน พลางใช้ปากจิกคุ้ยลงไปบนพื้นอย่างลำบากเพื่อหาอาหาร อีกไม่นานหรอกอีกไม่นานชีวิตมันคงจะสิ้นสุด หลุดพ้นซึ่งความทรมานเสียที
แต่ร่างที่กำลังไถลร่าเริง อยู่ข้างบนสิ อีกยาวนานนักที่ต้องลำบากทนทรมาน และชดใช้เวรกรรมที่เขาไม่ได้ก่อ แต่มันเป็นมรดกตกทอด เป็นมรดกกรรมที่เขาเองคงไม่อยากรับ และไม่น่าต้องมารับและสืบทอดอย่างนี้เลย
หากมารดาของเขาจะหยุดคิดสักนิดก่อนที่จะกระทำบาปอันหนานั้น คิดสักนิดว่าถ้ามันฉลาด และประเสริฐจริงมันก็คงไม่ต้องเกิดมาเป็นไก่อย่างนั้น มันเป็นเพียงสัตว์เดียรัจฉาน ที่ต้องหากินเพื่อการมีชีวิตรอดตามสัญชาตญาณเท่านั้นเอง
ขอขอบคุณข้อมูลจากเว็บ ลานธรรมจักร ...
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
derbyrock
คณะกรรมการ
กระทู้: 2494
เพศ:
สติมา ปัญญาเกิด........ปัญหามา ปํญญามี.......
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #1 เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 12:07:14 »
หยุดคิดสักนิดก่อนที่จะกระทำบาปอันหนานั้น
ขอบคุณโจรสลัดที่นำบทความสอนใจดีๆมาให้อ่านกันครับ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
ความสุขที่แท้จริงรอคอยคุณอยู่.......เพียงแค่คุณนั่งลงแล้วหลับตา
@แปดเศียร@
ปัญจมะ
กระทู้: 106
เพศ:
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #2 เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 12:20:35 »
ขอบพระคุณครับ
เนื้อหาสาระดีๆแบบนี้ นำมาให้ชมบ่อยๆนะครับ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
tum72
อัฏฐมะ
กระทู้: 2246
ณ ตลาดพลู
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #3 เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 12:32:38 »
ผลกรรมที่แม่ก่อไป ส่งผลไปถึงลูก น่าสงสารเด็กครับ เกิดมาไม่รู้อะไรก็ต้องไม่มีขา
"คิดก่อนทำ"อันนี้ดีอย่างยิ่งยวดเลยครับ....ขอบคุณท่านโจครับ เอาเรื่องดีๆมาแบ่งกันชมเป็นอุทาหรณ์สอนใจครับ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
โอม ราศีกูเอ๋ย จงมาเป็นอาสน์ สีธาวาส มาเป็นเกียรติ ศรีชายมาเป็นช่วง
หญิงชายทั้งปวง รักกูมิรู้วาย ด้วยราศีกูงามคือฟ้า หน้ากูงามคือพรหม
หญิงเห็นหญิงรัก ชายเห็นชายทัก กูอยู่ทุกเมื่อ ไม่เบื่อแต่สักวัน
โอม หญิงชายทั้งหลายเอ๋ย มา
TUM
บุคคลทั่วไป
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #4 เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 12:34:23 »
สวัสดีครับ
กรรมใด ใครก่อ กรรมนั้น ตามสนอง ครับ
เนื้อเรื่องได้ข้อคิดเยอะเลยครับ ...
.... ขอบคุณครับ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
۞เณรน้อยเส้าหลิน۞
สัตตมะ
กระทู้: 1560
เพศ:
ไม่สู้ ไม่หนี ทําดีเรื่อยไป
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #5 เมื่อ:
18 ก.ย. 2552, 10:16:40 »
"กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคือสนอง"
เหตุ - นางบัวบานใช้มีดอีโต้สับขาไก่ให้ขาดทั้งสองข้าง
ผล - กรรมนี้ได้ไปดึงดูดเด็กที่มีวิบากกรรมที่ต้องเกิดมาแล้วขาพิการให้มาเกิดเป็นลูกของนางบัวบาน
################
ปรกติเวลาสวดมนต์ทำวัตรเย็นแล้วผมจะสวดบท
"อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐะ "
ผมได้เห็นบทสวดนี้ในหนังสือสวดมนต์ของวัดพระธรรมกาย ต.คลองสาม อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี สายวิชชาธรรมกายของวัดปากน้ำภาษีเจริญ จะสวดต่อจากบทกรวดน้ำอิมินาในทำวัตรเย็นครับ ผมสวดแล้วรู้สึกดีมากครับ เลยขอนำมาฝากทุกท่าน ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
บทสวด"อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐะ"
(กล่าวนำ-หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส.)
ชะราธัมโมมหิ* ชะรัง อะนะตีโต , เรามีความแก่เป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
พยาธิธัมโมมหิ* พยาธิง อะนะตีโต , เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความเจ็บไปได้
มะระณะธัมโมมหิ* มะระณัง อะนะตีโต ,เรามีความตายเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว , เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจ ด้วยกันหมดทั้งสิ้น
กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท , เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม
กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ , มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระโณ , มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ , เราทำกรรมใดไว้
กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา , ดีหรือชั่วก็ตาม
ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ , เราจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
*หมายเหตุ - ธัมโมมหิ อ่านว่า ทำ - โมม - หิ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ขอขอบคุณบทสวดจากเว็บไซต์กัลยาณมิตร
http://www.kalyanamitra.org/dhammasong/Lyric/04.WAT/M002.html
«
แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18 ก.ย. 2552, 10:21:12 โดย ۞เณรน้อยเส้าหลิน۞
»
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
ครูผู้บริสุทธิ์ ครูผู้หมดกิเลสเครื่องเศร้าหมอง
ครูผู้มี"พระปัญญาธิคุณ พระมหากรุณาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ" อย่างประมาณมิได้
บรมครูผู้นั้นคือ "สมเด็จพระพุทธเจ้า"
ขอนอบน้อมกราบกรานพระบรมศาสดา
gottkung
จะหมึกหรือน้ำมันไม่สำคัญ จงตั้งมั่นให้อยู่ในความดี
เด็กวัด
กระทู้: 4088
เพศ:
"จะลูกใครนั้นไม่สำคัญ เป็นศิษย์ฉันเท่ากันทุกคนไป "
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #6 เมื่อ:
19 ก.ย. 2552, 12:33:10 »
สมัยนี้กรรมติดจรวดครับ ขอบคุณสหายโจรสลัดที่นำบทความดีๆสะท้อนให้เห็น
ถึงกฏแห่งกรรมมาให้อ่านเป็นเครื่องเตือนสติกันนะครับ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
เราเป็นศิษย์คิดมีครูดูก่อนเถิด อย่าละเมิดคำครูที่พร่ำสอน
ปุถุชนคนธรรมดาพึงสังวรณ์ ครูท่านสอนมอบสิ่งดีแก่เราๆ
~เสน่ห์กวาง~
ไม่ใช่คนแรกของหัวใจ..แต่ก็เป็นคนสุดท้ายของชีวิต ^^โฮ๊ะๆ^^
อัฏฐมะ
กระทู้: 1314
เพศ:
เพื่อนกัน..ตลอดกาล..
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #7 เมื่อ:
19 ก.ย. 2552, 08:29:09 »
ขอบคุณท่านโจรสลัดมากๆนะคะสำหรับเรื่องราว
รอยเลือดเลอะไปทั่วพื้นบ้าน ล้างยังไงก็ล้างไม่หมด
ก็เปรียบเหมือนบาปกรรม..ที่ชดใช้ยังไงก็ไม่มีหมด
«
แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 ก.ย. 2552, 08:29:33 โดย ~เสน่ห์จันทร์~
»
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
..ที่โลกนี้ไม่มี..ก็คือดวงตะวัน..
..ไม่เคยมีให้ฉันในวันที่มองไม่เห็นใคร..
.ที่โลกนี้ไม่มี..ก็คือความรักยิ่งใหญ่..
..ไม่มีคนห่วงใย..หวังดีและผูกพันธ์..
~เสน่ห์ack01~
ผู้คุมกฎ
กระทู้: 5330
เพศ:
" ไม่เมาเหล้าแล้วเรายังเมารัก"
ตอบ: ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น
«
ตอบกลับ #8 เมื่อ:
19 ก.ย. 2552, 08:50:32 »
ขอบคุณท่านโจรสลัดมากครับ...
...อ่านแล้ว รุ้สึกได้ถึงแรงกรรมจริงๆครับ...
«
แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 ก.ย. 2552, 08:51:01 โดย ack01
»
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล
บันทึกการเข้า
ทำบุญ วันคล้ายวันเกิด หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ
วันอาทิตย์ ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕
ส่งหัวข้อนี้
พิมพ์
หน้า: [
1
]
ขึ้นบน
กระดานสนทนาวัดบางพระ
»
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล
»
สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ
»
กฎแห่งกรรม
»
ไก่ไร้ขาทรมานทั้งเป็น