ตำรับการสร้างวัวธนูนั้น...จากคัมภีร์ใบลานที่เป็นแบบแผนการสร้างในยุคปัจจุบันได้จารึกไว้ว่า เป็นตำรับที่สืบทอดมาแต่สมัยกรุง
ศรีอยุธยา ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์ คัมภีร์ใบลานเกี่ยวกับการสร้างวัวธนูนี้ มีข้อน่าสังเกตอยู่ว่า จารไว้ด้วยภาษาขอม ลาว
อันปรากฏว่าครั้งหนึ่งเคยตกไปอยู่ที่เมืองเวียงจันทน์ ซึ่งต่อมาพระเถราจารย์ฝ่ายไทยได้ไปค้นพบแล้วนำกลับมาฟื้นฟูกันอีกครั้งหนึ่ง
จากสาระในคัมภีร์มีการอ้างชื่อของ สมเด็จพระพนรัต วัดป่าแก้ว ซึ่งเป็นพระมหาเถระในฐานะสังฆราชฝ่ายอรัญวาสีแห่งกรุงศรีอยุธยา
เอาไว้ด้วย
อนึ่ง วัดป่าแก้วที่ว่านี้ ตามตำนานดั้งเดิมกล่าวไว้ว่าเป็นวัดที่ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ ทั้งสมเด็จพระพนรัตก็เป็น
พระอาจารย์ของพระองค์ท่านด้วย ข้อสันนิษฐานถึงสมเด็จพระพนรัต จึงมีว่า ท่านคงเป็นพระมหาเถระ ที่แก่กล้าเวทย์วิชาคาถามหา
อาคม เป็นครูอาจารย์ที่แตกฉานชำนาญในไตรเพทและด้านกรรมฐานอย่างแน่นอน
คัมภีร์ใบลานเกี่ยวกับตำราการสร้างวัวธนูได้ระบุชื่อ สมเด็จพระพนรัต วัดป่าแก้ว ไว้เช่นนี้ ก็น่าจะเป็นหลักฐานยืนยันได้ว่าสมเด็จพระพนรัต รูปนี้เป็นองค์ปฐม เป็นปรมาจารย์ผู้สร้าง "วัวธนู" ขึ้นเป็นลำดับแรกในแผ่นดินสยาม
ข้อความจากใบลานคัมภีร์ดังกล่าวที่พอจะยืนยันถึงเรื่องนี้ อีกประการหนึ่งก็คือ ส่วนท้ายของใบลานผูกนี้ ได้จารคาถาของสมเด็จพระพนรัตเอาไว้ด้วย คาถามีชื่อว่า "คาถายาจินดามณี" ซึ่งตรงกับการสร้าง ยาจินดามณี หรือสมเด็จพระนเรศวรเม็ดดำอันลือชื่อของพระ
พุทธวิถีนายก หลวงปู่บุญ ขันธโชติ และ หลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว ซึ่งระบุไว้ว่าเป็นยาอาคมใช้ได้สารพัดประโยชน์
ยานี้เป็นตำรับเดียวกับที่สมเด็จพระพนรัต ปรุงถวายสมเด็จพระนเรศวรมหาราช จากตำราเรื่องเดียวกันได้ปรากฏมีเคล็ดวิชาอันศักดิ์
สิทธิ์อีกบทหนึ่งคือ ตำรับการสร้างลูกประคำ ซึ่งระบุว่าสมเด็จพระพนรัต วัดป่าแก้ว เคยสร้างลูกประคำถวายสมเด็จพระนเรศวรมหา
ราชคราวออกศึก ประคำนี้มีชื่อเรียกเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในหมู่ผู้เฒ่าผู้แก่ แห่งลุ่มน้ำนครชัยศรี ว่า "ประคำนเรศวรปราบหงสาวดี"
ซึ่งพระพุทธวิถีนายก หลวงปู่บุญ ได้นำมาสร้างขึ้นในเวลาต่อมานั่นเอง
จากหลักฐานดังกล่าวก็พอจะเชื่อถือได้เป็นแน่แท้ว่า วัวธนูในแผ่นดินสยามนี้ คงจะมีต้นกำเนิดมาแต่สมเด็จพระพนรัต วัดป่าแก้ว
สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นแน่นอน
วิธีการสร้างวัวธนู "วัวธนู" ที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์ใบลานเก่าแก่นั้น ระบุถึงวัสดุที่ใช้สร้างมีอยู่เพียง 2 ชนิด คือสร้างจากเขากระทิงอย่างหนึ่งกับสร้าง
จากครั่งอีกอย่างหนึ่ง ที่ทำจากเขากระทิงนั้นจะต้องเอาเฉพาะแต่ส่วนปลายยอดเขาส่วนเดียวเท่านั้น มาแกะเป็นรูปวัวธนูและเขาหนึ่ง
เขาก็สามารถนำมาแกะวัวธนูได้เพียงหนึ่งตัวเท่านั้น การแกะต้องตามเวลาฤกษ์ที่กำหนดเท่านั้น และจะต้องแกะคราวเดียวให้เสร็จ
ทันเวลาด้วยมิฉะนั้นใช้ไม่ได้
สำหรับที่ทำจากครั่ง ต้องใช้ครั่งที่เกาะติดอยู่บนกิ่งพุทราเท่านั้นและกิ่งพุทรานั้นปลายจะต้องชี้ไปทางทิศตะวันออกด้วย วัวธนูหนึ่ง
ตัวต้องนำครั่งจากกิ่งพุทรา 3 กิ่งขึ้นไปมารวมกันสร้าง แต่การสร้างนี้มีกรณีพิเศษอยู่ว่า ถ้าครั่งนี้อยู่กับกิ่งพุทราตายพราย ท่านให้
ใช้เพียงกิ่งเดียวก็เพียงพอเพราะจะมีอานุภาพสูงส่งอยู่แล้ว
สิ่งที่จะต้องเตรียมไว้ก่อนทำพิธีก็คือลวดทองแดงและแผ่นทองแดง ลวดนั้นนำไปใช้ในการตัดทำเป็นโครงร่างของตัววัว ซึ่งเป็นโครง
ชั้นในที่พอดูเป็นรูปเป็นร่างเท่านั้น วิธีการทำก็โดยดัดให้เป็นแกนตัว ขา คอ หาง และเขา แต่สำหรับส่วนเขาในขั้นต้นนั้นยังไม่ต้อง
ดัดโค้งเป็นรูปเขา แต่เผื่อลวดเอาไว้ ดังนั้นจากโครงตัวต่อไปยังช่วงคอก็จะเป็นเส้นยาวเป็นโครงร่างเอาไว้เท่านั้น ที่ต้องทำเช่นนั้น
ก็เพื่อไว้สำหรับบรรจุตะกรุด ที่สร้างขึ้นเฉพาะในพิธีนี้ไว้ตรงช่วงคอก่อนที่จะดัดต่อเป็นเขา และก่อนนำเอาครั่งหุ้มนั่นเอง.
