เหอะๆๆ จะเล่ากล่าวถึง วันนึงในวัดบางพระ ผมได้ไปเดินเล่น ตรงแผงพระ หน้ากุฏิหลวงพี่
ก็มี คนมาถามหายันต์หอมเชียง แล้วมีลุงคนนึง วัยสัก 35 เศษ ได้กล่าวมาว่า
" เออ ยันต์หอมเชียงนี่ เพื่อนผมเคย โดนรถไฟชน แขนขาดแต่ไม่ตาย ทั้งตัวมีแค่หอมเชียง ปี 44 อุดเทียนชัย ดอกเดียว "
เท็จจริงหาข้อพิสูจไม่ได้ แต่ที่หาข้อพิสูจได้นั้นคือ " เราศรัทธาด้วยใจหรือ ด้วยน้ำลายผู้อื่น เท่านั้น ย่อมรู้แก่ใจ ครับ "
