...เมื่อจิตระลึกถึงธรรม บทที่ ๑๒...
..." กำหนดเป้าหมายของตนให้แน่ชัดแล้ว
พึงขวนขวายแน่วในจุดหมายของตน "
" อตฺตทตฺถมภิญฺญาย สทตฺถปสุโต สิยา "
พุทธสุภาษิต ธรรมบท ๒๕/๓๑...
...จะใช้เวลาช่วงกลางคืนหลังเสร็จ
จากทำวัตรเย็นแล้ว เขียนบทความ
บทกวีธรรมและจะโพสต์ประมาณ
ตีสามกว่าๆก่อนทำวัตรเช้าหรือหลัง
ทำวัตรเช้า ก่อนออกรับบิณฑบาต
เพราะกลางวันนั้นมีภารกิจที่ต้องทำ
คืองานโยธากัมมัฏฐานตลอดทั้งวัน...
...ดอกหญ้าเมื่อฟ้าหลังฝน...
๐ เมื่อสายฝน พ้นผ่าน ม่านฟ้าเปิด
ก่อกำเนิด เกิดการ ซึ่งงานใหม่
เหล่าพืชพันธุ์ งอกงาม เจริญวัย
กล้าต้นใหม่ งอกงาม ตามเวลา
๐ มวลไม้ดอก งอกงาม ตามฤดู
แมลงภู่ โบยบิน ดมพฤกษา
เสียงไก่เถื่อน ขับขาน กังวานมา
สกุณา ร่ำร้อง ดังก้องไพร
๐ สรรพสิ่ง รอบกาย ล้วนเป็นมิตร
เพราะว่าจิต เรานั้น ไม่หวั่นไหว
มีสติ ตามดู รู้ที่ใจ
นอกเคลื่อนไหว ในสงบ เมื่อพบธรรม
๐ มีแสงทอง แสงธรรม นำชีวิต
ประคองจิต มิให้ ใจใฝ่ต่ำ
มีสติ เตือนจิต ก่อนคิดทำ
กุศลกรรม ทำให้ ใจใฝ่ดี
๐ เหมือนดอกหญ้า กลางป่า ยามหน้าฝน
ที่ทุกคน มองไร้ค่า เมินหน้าหนี
มองไม่เห็น ประโยชน์ ที่พึงมี
ไร้ส่วนดี ไร้ค่า สายตาคน
๐ ไร้รูปแบบ แต่ไม่ไร้ ในสาระ
มีธรรมะ คุ้มครองใจ ในทุกหน
ตามดูกาย ดูจิต ความคิดตน
เพียรฝึกฝน กายจิต ให้คิดดี
๐ เอาทางธรรม มานำใช้ ในทางโลก
คลายทุกข์โศก ในใจ ของน้องพี่
ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นสิ่งดี
และคอยชี้ ช่องทาง สว่างใจ
๐ สว่างใจ สบายกาย สว่างจิต
เพียงแต่เปลี่ยน ความคิด ฝึกจิตใหม่
เปลี่ยนความคิด ชีวิต ก็เปลี่ยนไป
เส้นทางใหม่ ของชีวิต ลิขิตเอง....
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๖ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๓...
...เวลา ๐๕:๔๐ น. ...
