...เมื่อจิตระลึกถึงธรรม บทที่ ๒๕...
...ใช้เวลาส่วนใหญ่ในตอนกลางวันนั้น
จะใช้ไปในการคิดพิจารณา สงเคราะห์
ให้คำแนะนำในการทำงาน บริหารคน
บริหารงาน ประสานให้ทุกอย่างดำเนิน
ไปได้ด้วยดี ไม่มีปัญหาและอุปสรรค์
โดยใช้หลักการคิด วิเคราะห์และ
วางแผนการทำงานไว้ล่วงหน้า
มองงานทุกอย่างให้ละเอียดให้ชัดแจ้ง
ในองค์ประกอบของงาน ว่ามีกระบวนการ
ในการกระทำเป็นอย่างไร ใช้วัสดุอุปกรณ์
อะไรบ้าง ต้องใช้แรงงานมากน้อย
ขนาดไหน ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้
มีอะไรบ้าง ซึ่งเราต้องคิดและวางแผน
ไว้ล่วงหน้าให้คำแนะนำ ก่อนที่เขา
เหล่านั้นจะลงมือทำงานทุกครั้ง
คิดที่ละเรื่อง ที่ละอย่าง ให้มันจบ
เป็นเรื่องๆไป แล้วบันทึกไว้ในส่วน
ของความจำ คือมองภาพกว้างๆ
แล้วมาแยกแยะออกเป็นอย่างๆ
เป็นเรื่องๆไป โดยให้ความสำคัญ
ที่เหตุและปัจจัย ว่าอะไรควรทำก่อน
และทำที่หลัง ทำในสิ่งที่คิดและ
ทำได้ในทันที เพราะมีเหตุและปัจจัย
ที่พร้อม เวลา โอกาส สภาพดินฟ้า
อากาศและความพร้อมของบุคคลากร
ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเหตุและปัจจัย
ซึ่งเราได้วางแผนงานไว้และมีแนวทาง
ของการแก้ไข้ไว้ล่วงหน้า ถ้าเกิดมี
อุปสรรค์และปัญหาขึ้นมา ทุกสิ่ง
ทุกอย่างเกิดจากการฝึกคิด ฝึกพิจารณา
โดยการมีสติสัมปชัญญะและสมาธิ
เป็นพื้นฐาน คือการทำจิตให้นิ่ง
แล้วจะมองเห็นทุกสิ่งอย่างละเอียด
และชัดเจน ทุกอย่างสามารถที่จะ
ฝึกฝนกันได้ ไม่ได้ยากอย่างที่คิด
ขอเพียงเราเริ่มต้นและลงมือทำ....
...แด่การพิจารณาฝึกฝนหาเหตุ
และผลของสรรพสิ่งรอบกาย...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
....รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม....
...๑๘ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๓...
...เวลา ๐๕:๓๐ น. ...
