ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๑๒...  (อ่าน 139 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๑๒...

...ก่อนที่จะให้บุคคลอื่นมาศรัทธา
ในตัวของเรานั้น จงมองย้อนกลับ
มาที่ตัวของเรา ว่าตัวของเรานั้น
มีอะไรที่จะให้บุคคลอื่นเขาศรัทธา
แล้วหรือไม่และเรานั้นศรัทธาในตัว
ของเราแล้วหรือยัง มีอะไรบ้างที่เรา
ได้สร้างไว้กระทำไว้ ให้เป็นอนุสรณ์
เตือนใจ ให้คนรุ่นหลังระลึกถึงคุณงาม
ความดีในสิ่งที่เรานั้นได้ทำไว้และ
สังคมทั่วไปยอมรับศรัทธาในสิ่งนั้น
ไม่ใช่การคิดเข้าข้างตนเองว่าสิ่งที่
เราได้ทำไปนั้นมันมีคุณค่า แต่สังคม
ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ตัดสินในสิ่งนั้น...
...ในส่วนลึกของจิตของทุกคนนั้น
ล้วนแต่อยากจะเป็นคนดี อยากจะทำ
ความดี แต่คนส่วนใหญ่ได้แต่คิด
แต่ไม่กล้าที่จะทำ เพราะว่าขาด
ความมั่นใจและความศรัทธาใน
ตนเอง จึงต้องให้มองย้อนกลับไป
ว่าในชีวิตที่ผ่านมานั้น มีอะไรบ้าง
ที่เราได้ทำลงไปและสิ่งนั้นมันเป็น
ความภาคภูมิใจของเรา เมื่อเราได้
คิดถึงสิ่งนั้นครั้งใดทำให้ใจเรามี
ความสุขและมีความภาคภูมิใจ
สิ่งที่คิดนั้นคือการปลุกศรัทธา
ความเชื่อมั่นให้กับตัวเรา...

...เพียงแสงเทียนที่ส่องทาง...

๐ เป็นเพียงเทียน แท่งหนึ่ง ซึ่งส่องแสง
ไม่คิดแข่ง เทียบเคียง พระอาทิตย์
แสงสว่าง เพียงรำไร อยู่น้อยนิด
แด่มวลมิตร ระหว่างทาง ที่ย่างเดิน

๐ เพราะศรัทธา เชื่อมั่น จึงฟันฝ่า
มอบให้มา จากใจ ไม่ห่างเหิน
กวีธรรม นำใจ ให้เพลิดเพลิน
ขอชวนเชิญ มาร่วมสร้าง เส้นทางธรรม

๐ หนึ่งแรงเทียน แสงนั้น อาจจะน้อย
แต่ถ้าร้อย แรงเทียน มีค่าล้ำ
มาร่วมจิต ร่วมคิด และร่วมทำ
กุศลกรรม ให้ชีวิต มีทิศทาง

๐ ความร่วมมือ ร่วมแรง และร่วมใจ
จะทำให้ โลกมี แสงสว่าง
ลบความมืด ความคิด ที่ผิดทาง
เป็นแบบอย่าง ให้เห็น เป็นของจริง...

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๔...