ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๔๕...  (อ่าน 203 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๔๕...

...บอกให้จำ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น
สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย สอนให้
เป็นคนดี เป็นพระที่ดี เพื่อจะได้
ไม่เป็นภาระของสังคม แต่เมื่อขาด
จิตสำนึกแห่งการใฝ่ดี ก็ต้องปล่อยไป
ตามกรรมของสัตว์โลก เพราะเราทำ
หน้าที่ของเรานั้นสมบูรณ์ครบถ้วนแล้ว
ไม่ได้เก็บเอาอกุศลกรรมของผู้อื่น
มาเศร้าหมอง เพราะตัวผู้ประกอบ
อกุศลกรรมเองนั้น ยังไม่รู้สำนึก
ยังยินดีเพลิดเพลินในอกุศลกรรม
ที่ตนทำ...

...สรรพสิ่ง เคลื่อนไหว ไม่หยุดนิ่ง
คือความจริง สัจจะ ในวันนี้
และปัญหา หลายหลาก ที่มากมี
คือสิ่งที่ ต้องคิด พิจารณา...
...ทุกอย่างนั้น ล้วนเกิด จากต้นเหตุ
ควรสังเกต วิเคราะห์ หมั่นศึกษา
ทุกอย่างนั้น มีเหตุ ให้เกิดมา
จงมองหา ให้เห็น ความเป็นจริง...
...เมื่อรู้เห็น และเข้าใจ ในที่เกิด
จิตบรรเจิด ย่อมเข้าใจ สรรพสิ่ง
เห็นเหตุผล และปัจจัย ใช้อ้างอิง
เพราะทุกสิ่ง ล้วนเกิดดับ ธรรมดา...
...มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับ
เปลี่ยนสลับ กันไป ตามเนื้อหา
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ธรรมดา มันเป็น เช่นนั้นเอง...
...เมื่อจิตรู้ และเข้าใจ ในสิ่งนี้
ก็ไม่มี อะไร ไปข่มเหง
เกิดละอาย ในสิ่งชั่ว และกลัวเกรง
จิตก็เก่ง มีสติ ใช้ตริตรอง...
...เมื่อมองโลก มองธรรม นำมาคิด
ชำระจิต ชำระใจ ไม่เศร้าหมอง
ดำเนินจิต ก้าวไป ในครรลอง
เพียรเฝ้ามอง กายจิต คิดถึงธรรม...
...มีสติ ระลึกรู้ อยู่ทั่วพร้อม
จิตก็น้อม พาใจ ไม่ใฝ่ต่ำ
จิตก็เดิน ไปใน โลกและธรรม
เพราะน้อมนำ ธรรมะ มานำทาง..
...เดินตามธรรม นำทาง สว่างจิต
นำชีวิต ก้าวไป ใจสว่าง
รู้จักลด รู้จักละ รู้จักวาง
ไม่หลงทาง เพราะมี ธรรมนั้นนำไป...

...สุภาษิตจีนบทหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า
“เดินทางร้องลี้ ดีกว่าอ่านหนังสือ
หมื่นเล่ม “ จากประสบการณ์ที่ผ่าน
มาทั้งในทางโลกและในทางธรรม
ช่วงหนึ่งของชีวิตแห่งการเดินทาง
ได้ประสพพบเห็นอะไรมามากมาย
เก็บบันทึกไว้ในความทรงจำ น้อมนำ
มาพิจารณามองหาที่มาและที่ไป
ของมัน ทุกอย่างล้วนเกิดจากเหตุ
และมีปัจจัยเป็นตัวประกอบ ค้นหา
ให้เห็นซึ่งที่มา ว่าเป็นมาอย่างไร
ก่อนที่เราจะได้รู้และได้เห็น ว่ามัน
ดำเนินไปเช่นไรและจะจบลงที่จุดไหน
การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปนั้น
เป็นเรื่องธรรมดาของโลก ในทาง
พระพุทธศาสนาเรียกว่าเป็นกฎ
พระไตรลักษณ์ คือความไม่เที่ยง
ความเป็นทุกข์ ความเป็นสิ่งสมมุติ
ทั้งหลาย ยึดถือไม่ได้ อนิจจัง ทุกขัง
อนัตตา เป็นธรรมดาของสรรพสิ่ง
ในโลกนี้...

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๓ มกราคม ๒๕๖๕...