กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => รูปภาพและวีดีโอสายวัดบางพระ และ รูปภาพและวีดีโอสายอื่นๆ => รูปภาพและวีดีโอสายวัดบางพระ => ข้อความที่เริ่มโดย: umpawan ที่ 10 ม.ค. 2553, 10:26:57
-
(http://image.ohozaa.com/in/bud02100153p1.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0604e2194d6027ca9515a748013fb70d)
ในบรรดาวัตถุมงคลอาถรรพ์ทั้งหลาย มีวัตถุสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นจากสัตว์ตามตำราคณาจารย์แต่โบราณ ปรากฏเป็นการสร้างขึ้นเพื่อเป็นตัวอุดในการสร้างพระชัยวัฒน์ พระกริ่ง หรือการสร้างเบี้ยแก้ประเภทต่างๆ เรารู้จักกันในชื่อ "ชันโรง"
ความจริงชันโรงเป็นชื่อของแมลงชนิดหนึ่งที่อยู่ในตระกูลผึ้ง มีขนาดลำตัวเล็กกว่า และไม่มีเหล็กในในตัวเอง นิสัยเป็นมิตรไม่ดุร้าย มีวิถีชีวิตคล้ายคลึงกับผึ้ง เช่น มีนางพญา มีชันโรงงาน และมีชันโรงตัวผู้ สามารถผลิตน้ำหวาน และขยายเผ่าพันธุ์ในลักษณะเช่นเดียวกันกับผึ้ง ในสมัยโบราณเราสามารถพบตัวชันโรงได้ทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย ทางภาคเหนือจะเรียกว่า "แมลงขี้ตังนี" หรือ "แมลงขี้ตึง" แปลว่าแมลงที่ผลิตหรือเก็บน้ำยางได้ ทางภาคอีสานเรียก "แมลงขี้สูด" นิยมนำไปอุดแคน หรือถ่วงเครื่องดนตรีประเภทระนาด โปงลาง ทำให้เกิดเสียงไพเราะ ส่วนภาคใต้เรียกตัว "อุง" ถ้าตัวเท่าแมลงหวี่เรียกอุงแมงโลม เพราะชอมมาตอมไต่ผู้คนเวลาเดินป่า ถ้าตัวใหญ่เรียกอุงหมี นอกจากนี้ บางพื้นที่ยังรู้จักกันในชื่อ "ตัวชำมะโรง" อีกด้วย
ลักษณะของ "ชันโรง" ที่นำมาใช้ประกอบจัดสร้างวัตถุมงคลหรือวัตถุอาถรรพ์นั้น จะเป็นยางไม้เหนียวข้นคล้ายกับชันที่ยาเรือ ตัวชันโรงจะเก็บยางจากไม้ใหญ่ต่างๆ นำมาผสมกับมูลแล้วอุดรูร่องรอยสร้างขึ้นเป็นรัง เราจะสามารถพบเห็นรังของชันโรงได้ตามโคนต้นไม้ใหญ่ๆ ตามโพรงของกิ่งไม้ และบริเวณใต้ดิน โบราณาจารย์นิยมนำชันโรงมาอุดก้นพระชัยวัฒน์ พระกริ่ง หรืออุดปรอทในเบี้ยแก้ เบี้ยจั่น เนื่องจากคติความเชื่อว่าชันโรงเป็นตัวช่วยป้องกันไม่ให้วัตถุที่ลงอาคม เช่น เม็ดกริ่ง กระดาษสาเขียนยันต์ ผงใบลาน พระคาถา ที่คณาจารย์ทำพิธีและบรรจุไว้ในพระกริ่ง พระชัยวัฒน์ ตลอดจนวัตถุมงคลอื่นๆ หลุดออกไปจากวัตถุมงคล
(http://image.ohozaa.com/i7/bud02100153p2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ddb102f2808b7f87467f7d644739dc01)
การทำชันโรงประกอบขึ้นเป็นวัตถุมงคลนั้นถือว่าเป็นพิธีกรรมที่สืบทอดมาแต่โบราณ ผู้ทำจะต้องทรงวิทยาคุณแก่กล้า และรู้จักวิธีการ "หา" ชันโรง ที่นิยมใช้กันมาแต่โบร่ำโบราณจะเป็นชันโรงใต้พื้นดิน โดยจะต้องเริ่มสังเกตโพรงบนพื้นดินที่ยื่นขึ้นมาเป็นรูปกรวย ซึ่งตรงกลางจะกลวง กรวยดินนี้จะกระจัดกระจายอยู่ในละแวกเดียวกันหลายกรวย ซึ่งก็คือทางเข้าออกของตัวชันโรงที่อยู่ใต้ดิน ให้สังเกตบริเวณใกล้ๆ กันนั้นมักจะมีจอมปลวกขึ้นอยู่ด้วย เมื่อพบแล้วต้องทำพิธีกรรมตามตำรา แล้วขุดลงไป บางทีต้องขุดลึกถึง 1-2 เมตร จึงจะได้ชันโรงตามที่ต้องการ ส่วนชันโรงอีกชนิดหนึ่งที่นิยมนำมาทำวัตถุอาถรรพ์ ก็คือ ชันโรงที่พบในโพรงไม้ที่ยืนตายซาก โบราณท่านว่าดีนักแล
ณ ปัจจุบันจะหาใครทำชันโรงประกอบขึ้นเป็นสิ่งมงคลได้ยากแล้ว คนที่รู้จักก็น้อยลง และรังชันโรงก็ถูกตึกรามบ้านช่องรุกราน ต้องอพยพย้ายถิ่นฐานไปอยู่ตามท่อน้ำประปา หรือรูตามเสาไฟฟ้า ต้นไม้ที่จะเก็บยางก็ไม่มี จนดูท่าชันโรงอาจจะสูญสลายหายไปในที่สุด คติโบราณท่านถือว่านอกจากชันโรงจะช่วยปกปักรักษาของดีแล้ว ด้วยความที่ชันโรงเป็นแมลงไม่ดุร้าย จึงมีเสน่ห์ทางเมตตามหานิยมอีกด้วย ดังนั้น หากผู้ใดได้ครอบครองวัตถุมงคลที่ประกอบขึ้นด้วยชันโรงก็นับได้ว่าผู้นั้นได้ครบถ้วนแล้วซึ่งของที่มีคุณวิเศษและเมตตามหานิยมครับผม
เห็นน่าสนใจดีครับ เลยนำเสนอให้ชมกัน ทุกสิ่งที่นำเสนอไปเพื่อเป็นวิทยาทานความรู้
ที่มา คอลัมน์ พันธุ์แท้พระเครื่อง โดย ราม วัชรประดิษฐ์
-
ขอบคุณครับ...................... :090: :090: :114: :090: :090:.....................
-
ขอบคุณสำหรับความรุ้ เรื่องชันโรง ครับ... :001:
-
ขอบคุณความรู้ครับ
ผมเคยเห็นและเพิ่งรู้ว่าชันโรงจริงๆ เป็นก้อนแข็งๆก่อนจะมาทำวิธีการให้ละลายเพื่อใว้อุดเบี้ยจากหลวงพี่
-
เมื่อสองปีก่อนผมได้มีโอกาสไปหาชันโรงในป่ากับอาจารย์ของผม ชันโรงเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก เพราะชันโรงอยู่ลึกลงไปใต้ดินเป็นรังของเเมลงชนิดหนึ่ง รังที่แมลงชนิดนี้อาศัยอยู่จะคล้ายๆกับจอมปลวก เเต่รังจริงนั้นจะอยู่ลึกลงไปใต้ดินประมาณหนึ่งเมตรเเละดินเเถวนั้นจะเเข็งมากคล้ายๆกับดินจอมปลวก วันนั้นไปกันประมาณหกคนช่วยกันขุดตั้งเเต่ห้าโมงเช้าถึงประมาณบ่ายโมงถึงเจอ รังของแมลงชนิดนี้จะโตประมาณเท่ากำปั้นเเละมีน้ำหวานมาก น้ำหวานจะมีรสหวานออกเปรี้ยวมีสีออกน้ำตาลเข้มเเละเหนียวเหนอะมือมากในรังจะมีตัวอ่อนอยู่มากคล้ายกับผึ้งเเต่จะเล็กกว่าผึ้ง ผมไม่เคยลืมวันนั้นเลยเพราะวันนั้นเหนื่อยมากเลยเเละทางที่ไปทุระกันดานมากๆ...... :058: :058: :058: