กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 15 มิ.ย. 2552, 07:28:46

หัวข้อ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 15 มิ.ย. 2552, 07:28:46
 :114:สัญจรร่อนเร่มา...ผ่านร้อยป่าและร้อยภู
ได้เห็นและได้ดู....ได้เรียนรู้ตลอดทาง
สั่งสมประสพการณ์...ได้พบพานกับทุกอย่าง
ส่งเสริมและสรรค์สร้าง...ทุกก้าวย่างที่ผ่านมา
มากมายมวลหมู่มิตร...ผู้มีจิตแสวงหา
พบพานได้พึ่งพา...ปรารถนาดีต่อกัน....
หนึ่งมิตรที่ชิดใกล้...คือสายใยสายสัมพันธ์
ร่วมใจสมานฉันท์...ร่วมสร้างฝันอันงดงาม.......
 :090:นกนั้นต้องมีขน...เราเป็นคนอย่ามองข้าม
สร้างมิตรและติดตาม...คอยสอบถามซึ่งข่าวคราว
เป็นคนต้องมีเพื่อน...เหมือนกับเดือนที่คู่ดาว
มิตรภาพจะยืนยาว...ต้องสืบสาวสายสัมพันธ์
น้ำใจไมตรีจิต...ต่อมวลมิตรมีให้กัน
เอื้อเฟื้อและแบ่งปัน...เมื่อทุกข์นั้นช่วยกันไป
เพื่อนแท้พบเมื่อทุกข์...มาทุกยุคทุกสมัย
ไมตรีและน้ำใจ...ที่มอบให้กันและกัน
เชื่อมใจประสานจิต...ความเป็นมิตรสายสัมพันธ์
ยั่งยืนมานานวัน...เพราะเรานั้นต่างจริงใจ
 :089:รายทางที่ย่างผ่าน...มายาวนานและเรื่อยไป
ด้วยตัวและหัวใจ...นั้นมอบให้การเดินทาง
ภูผาและป่าไม้...ก้าวผ่านไปเพื่อสรรค์สร้าง
ศรัทธาไม่เคยจาง...โลกไม่ร้างเพราะทางธรรม
ทางธรรมนำชีวิต...ชำระจิตที่มืดดำ
ออกห่างจากบาปกรรม...มากระทำบำเพ็ญบุญ
บุญกรรมนำชีวิต...มีหมู่มิตรคอยเกื้อหนุน
เมตตาและการุณ...ช่วยค้ำจุนตลอดมา
 :054:ฝากไว้แด่มวลมิตร...ผู้มีจิตแสวงหา
ฝากผ่านกาลเวลา...ฝากดินฟ้าและสายลม
ปลอบใจมวลหม่มิตร...ผู้มีจิตที่โศกตรม
ลบล้างความขื่นขม...ให้รื่นรมสมฤดี
ทุกข์โศกและโรคร้าย...ให้จางคลายไปทุกที่
ขอให้สิ่งดีดี...นั้นจงมีแก่เพื่อนเรา....
                   :016:เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี :015:
                                      รวี สัจจะ
                     :059:วจีพเนจร-คนรอนแรม :059:
๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๗.๒๘ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี

หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: cho presley ที่ 15 มิ.ย. 2552, 10:19:27

:090:นกนั้นต้องมีขน...เราเป็นคนอย่ามองข้าม
สร้างมิตรและติดตาม...คอยสอบถามซึ่งข่าวคราว
เป็นคนต้องมีเพื่อน...เหมือนกับเดือนที่คู่ดาว
มิตรภาพจะยืนยาว...ต้องสืบสาวสายสัมพันธ์
น้ำใจไมตรีจิต...ต่อมวลมิตรมีให้กัน

เอื้อเฟื้อและแบ่งปัน...เมื่อทุกข์นั้นช่วยกันไป
เพื่อนแท้พบเมื่อทุกข์...มาทุกยุคทุกสมัย
ไมตรีและน้ำใจ...ที่มอบให้กันและกัน
เชื่อมใจประสานจิต...ความเป็นมิตรสายสัมพันธ์
ยั่งยืนมานานวัน...เพราะเรานั้นต่างจริงใจ  

ความจริงใจ  แม้ไม่สัมผัสได้ในครั้งแรก... แต่จะพบทันทีเมื่อคุณมีทุกข์...

ยามใดคุณมีทุกข์..เขาเหล่านั้นจะปรากฏกายให้เห็น... จงจำไว้! เขาจะต้องไม่หวังสิ่งตอบแทนด้วย...ถึงจะเรียกว่า 'ความจริงใจ'  




ที่ไหนมีความรัก  :090:

ที่นั่นก็มีความไว้วางใจอย่างแท้จริง
Where there is love, there is perfect trust.



หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: ชลาพุชะ ที่ 15 มิ.ย. 2552, 10:28:49
มาแต่ละท่าน ผมล่ะชออ่านอย่างเดียวดีกว่า สนทนาแบบกวีไม่เป็นแต่ชอบอ่านครับ ขอบคุณครับ
หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์) ที่ 15 มิ.ย. 2552, 07:25:52
กัลยาณมิตร ขอบคุณมิตรไมตรีที่มีให้แก่กันเสมอมานะครับ  :001:
หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 15 มิ.ย. 2552, 07:34:47
เป็นคนต้องมีเพื่อน...เหมือนกับเดือนที่คู่ดาว
มิตรภาพจะยืนยาว...ต้องสืบสาวสายสัมพันธ์



...ชอบท่อนนี้มากครับ ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆแบบนี้ครับ...
หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: ทีครับผม ที่ 15 มิ.ย. 2552, 07:48:58
เป็นกวีที่ดีนะครับ น้อยคนสมัยนี้จะเห็นค่าและความหมายของสิ่งเหล่านี้ :053: :053: :053:.ทีครับ
หัวข้อ: ตอบ: รายทางที่ย่างผ่าน...(มิตรภาพและไมตรี)
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ต้นน้ำ~ ที่ 15 มิ.ย. 2552, 09:46:32
ขอบคุณมากๆครับอ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆเยอะเลย