ทุกคนคือครู
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสโส อ้วน) วัดบรมนิวาส ได้กล่าวไว้ว่า " นักธรรมเห็นทุกสิ่งเป็นธรรม เหมือนหมอเห็นต้นไม้ทุกต้นเป็นยา "
ดังนั้น นักเรียนพึงเห็นทุกคนเป็นครู เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทีเดียว คนทุกคนย่อมมีความรู้ ความคิดและประสบการณ์ของตนเอง แม้แต่คนที่เราเห็นว่าโง่ที่สุดก็อาจจะมีอะไรบางอย่างที่เขารู้ แต่เราไม่รู้ และควรเรียนรู้จากเขา
นานมาแล้ว ข้าพเจ้าไปประชุมที่กรุงเทพ ฯ และพักอยู่ที่โรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง วันหนึ่งเวลาพลบค่ำ ข้าพเจ้าเดินออกจากโรงแรม และได้พบหญิงแก่คนหนึ่ง มือถือเทียนไข กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ควานหาอะไรบางอย่างอยู่ในพงหญ้าข้างถนน ด้วยความสนใจข้าพเจ้าจึงตรงเข้าไปไต่ถามดู
" ยาย กำลังควานหาอะไรหรือ"
" กำลังหาเหรียญบาทที่ยายทำหลุดมือหล่นลงไปในพงหญ้านี้ ยายหามาตั้งชั่วโมงแล้ว หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ" หญิงชราตอบแสดงอาการอ่อนใจ
ด้วยความสงสารจับใจ ข้าพเจ้าจึงควักธนบัตรใบละ ๕๐ บาทออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้หญิงแก่ พลางกล่าวว่า " เอาเงิน ๕๐ บาทนี้ไปก็แล้วกันนะยาย เหรียญบาทนั้นทิ้งมันไปเสียเถอะ " หญิงชราขอบใจข้าพเจ้าเป็นการใหญ่ ดับเทียนแล้วรีบเดินจากกไป
ตอนประมาณ ๓ ทุ่ม ข้าพเจ้าทำธุระเสร็จแล้วเดินกลับโรงแรมด้วยเส้นทางอีกสายหนึ่ง ข้าพเจ้าประหลาดใจที่ได้เห็นหญิงชราอีกคนหนึ่ง กำลังส่องไฟเทียนไขหาอะไรง่วนอยู่ในพงหญ้าข้างถนน ด้วยความสงสัย ข้าพเจ้าจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ หญิงชราคนนั้นก็คือคนเดิมกับที่ข้าพเจ้าได้พบและให้เงิน ๕๐ บาทตอนหัวค่ำนั้นเอง
เมื่อความลับแตก หญิงชราก็เปิดเผยให้ข้าพเจ้าฟังว่า นั้นเป็นกลวิธีขอทานที่ได้ผลที่สุดวิธีหนึ่ง
สรุป จากเรื่องนี้ ท่านจะเห็นได้ว่า แม้แต่คนขอทานก็อาจเป็นครูของเราได้ อย่างน้อยที่สุดก็ในเรื่องศิลปะการขอทาน.
ที่มา
http://www.tamdee.net/sarakhun/data/read1630.html?No=580
