ขอถาม เรื่อง พระมหา​โมคคัลลานเถระ

[โยคี]

การที่ พระมหา​โมคคัลลานเถระ ยอมให้พวกโจรทุบจนกระดูกแหลกเหลว เพื่อชดใช้กรรมที่เคยทำไว้ในอดีตชาตินั้น ทำให้พระมหา​โมคคัลลานเถระ หมดกรรมจริง
แต่พวกโจรที่มาทำร้าย ผมว่ากลับมีกรรมเพิ่มขึ้น เพราะว่าได้ทำร้ายพระอรหันต์ คงจะต้องตก นรก หมกไหม้ไปอีกนาน แล้วการที่พระมหา​โมคคัลลานเถระ ทำอย่างนี้
จะหมกกรรมจริงหรือ เปล่า แม้ว่าท่านจะได้บรรลุพระอรหันต์ไปแล้ว ย่อมมีจิตใสสะอาด และอโหสิกรรมให้พวกโจรก็ตาม  กรณีเปรียบเทียบ ว่าพระเทวทัต ได้พลัก
ก้อนหิน ลงมาเพื่อปลงพระชนน์พระพุทธเจ้า กับอีกหลายกรณี ผลสุดท้าย พระเทวทัต ต้องถูกธรณีสูบ  ตกนรก นานแสนนาน ทั้งนี้ พระพุทธเจ้าคงไม่เจ็บแค้นผูกใจ
เจ็บ จองเวร จองกรรม เป็นแน่ และคงจะอโหสิกรรม ให้ด้วยซ้ำไป
กรณีพระมหา​โมคคัลลานเถระ ถ้าไม่ให้โจรทุบจนมรณะภาพ จะดีกว่าไหม หรือ ว่าอย่างไร ช่วยตอบที

[Gearmour]

ด้วยความเคารพครับ
   ลองอ่านบทความนี้ดูครับ
ลอกเค้ามาครับ
 
พระโมคคัลลานะ 

อัครสาวกผู้พ่ายกรรม

**************

                พระอรหันต์ในครั้งพุทธกาลนั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ละองค์ก็ล้วนเป็นผู้ทรงคุณความดี มีบารมี มีฤทธิ์ มีเดช ไปต่าง ๆ กัน

                พระโมคคัลลานะ อรหันต์อีกองค์หนึ่งซึ่งทรงด้วยอิทธิฤทธิ์ จนหาพระอรหันต์องค์อื่นมาเปรียบเทียบไม่ได้ แม้สมเด็จพระบรมศาสดาของเรา ยังยกย่องแต่งตั้งให้เป็น อัครสาวกเบื้องซ้าย ของพระองค์ อันเป็นเลิศด้วยฤทธิ์

                พระโมคคัลลานะ  เดิมชื่อว่า โกลิตะ เป็นบุตรของนายพราน สกุลโกลิตะ กับนางโมคคัลลี ผู้เป็นมารดา โกลิตะมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง ชื่อ อุปติสสะ (ต่อมาเป็นพระสารีบุตร) เด็กชายทั้งสองนี้เกิดในตระกูลที่ร่ำรวย และเปี่ยมด้วยบารมี มีข้าทาสบริวารมากมาย เมื่อฐานะความเป็นอยู่เท่าเทียมกัน ความสนิทสนมเข้าใจกันจึงมีเป็นอันมาก  เวลาไปไหนมาไหน ก็มักจะไปด้วยกันเสมอ เมื่อถึงช่วงงานเทศกาลต่าง ๆ ทั้งสองจะชักชวนกันไปเที่ยวอย่างไม่เคยขาด

                หลังจากที่เที่ยวเตร่กันจนรู้แจ้งเห็นจริงไปทุกอย่าง  คงเป็นเพราะบุญบันดาลให้เขาทั้งสองเกิดรู้สึกเบื่อหน่ายต่อสิ่งที่ไม่จีรังเหล่านี้  จนโกลิตะถึงกับเอ่ยกับอุปติสสะขึ้นว่า

                ?คนที่เขาแสดงการละเล่นให้เราดู อีกไม่เกินร้อยปีเขาก็จะต้องตาย แม้แต่ตัวเราเองซึ่งเป็นผู้เสพ ก็จะต้องตายตามไปด้วย เมื่อเวลามาถึง ฉะนั้น เราจะไปหาสาระอะไรกับการแสดงเช่นนี้ เราควรจะแสวงหาธรรม เพื่อให้หลุดพ้นจากวงจรเหล่านี้ จะมิดีกว่าหรือ?

                ทั้งสองต่างมีใจและความเห็นตรงกัน จึงได้รวบรวมข้าทาสบริวาร ไปขอบวชอยู่ที่สำนักของท่าน ?สัญชัยปริพาชก?

                เมื่อเล่าเรียนและศึกษาธรรมจนครบถ้วนแล้ว ทั้งโกลิตะ และ อุปติสสะ ก็ได้นำธรรมะเหล่านั้นมาสอนสั่ง และอบรมข้าทาสบริวารสืบไป

                แต่กาลต่อมา ทั้งสองก็เกิดความคิดขึ้นตรงกันอีกว่า  เห็นทีแนวทางของท่านอาจารย์สัญชัยนี้ จะไม่ใช่แนวทางไปสู่ธรรมอันถูกต้องเสียแล้ว  จึงปรึกษากันแล้ว เห็นสมควรว่า จะต้องสืบเสาะหาโมกขธรรมอันแท้จริงต่อไป

                ทั้งสองก็เที่ยวสืบหาแหล่งธรรม ที่จะไปฝากตัวเป็นลูกศิษย์ทั่วทุกภูมิภาค จนกระทั่ง อุปติสสะ ได้ไปพบกับ  พระอัสสชิ  ซึ่งเป็นหนึ่งในปัญจวัคคีย์ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมจากท่านอัสสชิ จนเกิดเห็นธรรมขึ้นมา จึงได้ชักชวนโกลิตะ ให้เดินทางไปถวายตัวเป็นพุทธสาวกของพระพุทธเจ้า

                แต่ด้วยความกตัญญูรู้คุณคน โกลิตะ กับ อุปติสสะ จึงได้ไปเยี่ยมกราบลาอาจารย์สัญชัย และยังได้เอ่ยปากชักชวนอาจารย์ไปถวายตัวเข้าเป็นพุทธสาวกด้วยกัน แต่ท่านอาจารย์นั้นมีทิฐิมานะสูง จึงตอบปฏิเสธต่อศิษย์ทั้งสองไป

                หลังจากที่อุปติสสะ และ โกลิตะ จากสำนักปริพาชกมาแล้ว ก็มุ่งตรงเข้าสู่พระวิหารเวฬุวัน กรุงราชคฤห์ เพื่อทูลของอุปสมบท เป็นพุทธสาวกกับพระพุทธเจ้า พระองค์ก็ทรงเมตตาจัดการบวชให้สมดังความตั้งใจ

                เมื่อได้บวชแล้ว โกลิตะ ก็ได้นามใหม่ว่า ?พระโมคคัลลานะ? อันเป็นชื่อที่ถูกเรียกตามชื่อมารดาของท่านคือ ?โมคคัลลี?

                จากที่เคยได้กล่าวเอาไว้แล้วว่า พระโมคคัลลานะ  เป็นผู้ที่ทรงพุทธานุภาพมาก ทรงเป็นพระอัครสาวกเบื้องซ้ายของพระพุทธองค์  แต่ในเรื่องของกรรมดีกรรมชั่วนั้น  ไม่มีใครหลีกพ้นได้ แม้แต่พระโมคคัลลานะ ก็มิอาจหลุดพ้นไปจากตัว ถึงแม้จะได้เป็นอรหันต์แล้วก็ตาม เมื่อมีกรรมเก่า ก็ย่อมต้องชดใช้เป็นธรรมดา

                ครั้งหนึ่ง  พระโมคคัลลานะ  ได้พำนักอยู่ ณ ตำบลกาฬศิลา  ก็เกิดมีโจรกลุ่มหนึ่ง คิดจะจับตัวท่าน  เพื่อจะทำการประทุษร้าย  เพราะเห็นว่า ท่านเป็นผู้หนึ่งที่มีผลต่อการเผยแพร่ธรรม จนทำให้พุทธศาสนาเฟื่องฟู  อันเป็นผลทำให้ลัทธิต่าง ๆ ที่พวกโจรนับถืออยู่ ต้องเสื่อมด้อยถอยลง

                พวกโจรนั้นพยายามเข้าห้อมล้อม เพื่อดักจับตัวท่านเป็นจำนวนครั้งแล้วครั้งเล่า  เป็นเวลาสองเดือน เต็ม ๆ ไม่อาจจับตัวพระโมคคัลลานะได้  เพราะท่านเอาตัวรอดมาได้ทุกครา

                จวบจนเข้าเดือนที่สาม  พระโมคคัลลานะก็เกิดความแปลกใจขึ้นมาว่า  เหตุไฉนพวกโจรเหล่านี้ จึงไม่ลดละความพยายามที่จะทำร้ายท่าน  นี่คงเป็นเพราะกรรมบันดาลแน่แท้ จึงได้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้

                ท่านจึงกำหนดอธิษฐานย้อนดูกรรมเก่าในอดีตของท่าน  ก็พบว่า เป็นบาปกรรมแต่ชาติก่อนอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ซึ่งเห็นทีท่านมิอาจหลีกเลี่ยงได้เสียแล้ว  ท่านจึงยอมให้พวกโจรจับตัวท่านไป ทุบตีในป่าเปลี่ยว จนกระทั่งพวกโจรเห็นว่า ท่านตายแล้ว จึงจับตัวของท่านโยนทิ้งไว้ในป่าลึก

                หลังจากที่พวกโจรคล้อยหลัง และลับหายไปแล้ว  พระโมคคัลลานะ จึงได้นั่งสมาธิ เพื่อเข้าฌาน เพื่อประสานอาการบอบช้ำ และประสานกระดูกให้คืนดังเก่า ต่อจากนั้นท่านก็เดินทางไปทูลลาเพื่อเข้าสู่นิพพาน ต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

                ถึงแม้พระโมคคัลลานะจะเป็นถึงพระอรหันต์  ซึ่งประกอบแต่คุณงามความดี ไม่มีกรรมไม่ดีในชาตินี้  แต่ทว่า เมื่อเป็นกรรมเก่าแต่ปางก่อนแล้ว ท่านก็ต้องชดใช้ไป ซึ่งในครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย

                เมื่อข่าวพระโมคคัลลานะ ถูกประทุษร้ายจนถึงแก่ความตายแพร่สะพัดออกไป  เหล่าสาวกทั้งหลายก็พากันแปลกใจเป็นอันมาก  เพราะเห็นว่า พระโมคคัลลานะเป็นผู้ที่มีอิทธิฤทธิ์มาก เหตุไฉนจึงถูกพวกโจรทำร้ายได้ เหล่าสาวกจึงนำปรัศนีย์นี้ ไปทูลถามต่อพระพุทธเจ้า พระองค์จึงทรงตรัสแก่บรรดาสาวกให้หายสงสัยว่า

                ?เหล่าสาวกทั้งหลาย การที่พระโมคคัลลานะตายนี้ ถึงแม้จะไม่สมควรแก่กรรมในชาตินี้ แต่ก็สมควรแล้วแก่กรรมที่เคยมีในชาติก่อน?

                หลังจากนั้น พระองค์ก็ตรัสเล่าเหตุการณ์ถึงที่มาให้ฟังอีกว่า

                เมื่อชาติก่อน พระโมคคัลลานะ  เกิดเป็นบุตรของคนมั่งมีตระกูลหนึ่ง   อาศัยอยู่ที่เมืองพาราณสี  พระโมคคัลลานะมีความขยันขันแข็ง เอาการเอางานจนเป็นที่รักใคร่ของบิดามารดาเป็นอันมาก

                ต่อมา ด้วยความรักลูก บิดามารดาเห็นว่าลูกชายนั้นเติบใหญ่  สมควรที่จะมีเมียเพื่อมาเป็นแม่ศรีเรือน  เพื่อคอยช่วยงานบ้านงานเรือนได้แล้ว  ลูกชายจะได้ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยจนเกินไป พ่อแม่ก็เฝ้าอ้อนวอนให้ลูกแต่งงาน แต่ลูกชายก็ไม่ยอม เมื่อหลาย ๆ ครั้งเข้า พ่อแม่ทนดูลูกชายเหน็ดเหนื่อยต่อไปอีกไม่ได้ จึงได้ตัดสินใจพาหญิงสาวคนหนึ่งมาเป็นเมีย เมื่อเหตุการณ์เป็นดังนี้ ลูกชายก็สุดวิสัยที่จะบ่ายเบี่ยงได้ จึงรับหญิงนั้นไว้

                อยู่มานานเข้า  ข้างฝ่ายเมียก็เกิดอิจฉาริษยาพ่อผัวแม่ผัวขึ้นมา ที่แย่งเอาความรักจากผัวของตัวไปสิ้น  จึงใช้กลอุบายคอยใส่ร้ายพ่อผัวแม่ผัว ให้ผัวของตัวฟังเสมอ ไม่ว่าจะพูดสักกี่ครั้ง ผัวก็ไม่ยอมเชื่อ เมียตัวดีแม้จะไม่ สมหวัง แต่ก็ไม่หมดความตั้งใจที่จะกล่าวร้าย จึงได้คิดเล่ห์กลขึ้นมาใหม่

                คราวนี้เมียตัวแสบก็แกล้งเอาขยะ และสิ่งโสโครกมาเททิ้งในบ้าน  พอผัวกลับมาเห็นเข้า นางก็แกล้งทำเป็นร้องไห้ แล้วลงมือทำความสะอาดของเหล่านั้นทันที นางแกล้งทำเช่นนี้อยู่สองสามวัน  เมื่อผัวกลับเข้ามาบ้าน ก็เห็นสภาพรกรุงรังเช่นเคย จึงได้เอ่ยถามผู้เป็นเมียว่า

                ?ทำไมถึงทำบ้านสกปรกอย่างนี้ทุกวันล่ะ?

                พอเห็นว่าเป็นไปตามแผนที่วางไว้ นางจึงแกล้งทำเป็นร้องไห้โฮ แล้วกล่าวให้ร้ายพ่อผัวแม่ผัวว่า ?พี่ขา ฉันทนไม่ไหวแล้ว พ่อแม่พี่แกล้งเอาของเหล่านี้มาเทเรี่ยราดทุกวัน ฉันปัดกวาดไม่ไหวแล้ว ถ้าพี่รักฉันจริง พาฉันไปอยู่ข้างนอกเถอะ?

                ฝ่ายผัวเมื่อได้ยินเช่นนั้น เกิดเชื่อ และสงสารเมียขึ้นมา เลยเกิดใจอ่อน เห็นผิดเป็นชอบ จึงกล่าวปลอบผู้เป็นเมียไปว่า ?พ่อแม่ทำอย่างนี้ก็เกินไป แล้วพี่จะจัดการให้?

                เมื่อความหลงใหลเข้าครอบคลุมจิตใจเช่นนี้แล้ว  ทำให้ขาดสติยั้งคิด กลับไปทำสิ่งซึ่งเป็นบาปกรรมได้ง่าย กรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนของพระโมคคัลลานะจึงเกิดขึ้น

                อยู่มาวันหนึ่ง  ลูกชายได้โกหกพ่อแม่ว่า จะไปเยี่ยมญาติซึ่งอยู่ห่างออกไป จึงอยากจะชวนพ่อแม่ให้ไปเยี่ยมด้วยกัน แล้วก็ขับเกวียนพาพ่อแม่เข้าไปในป่า เมื่อถึงกลางทาง ก็บอกกับพ่อแม่ว่า จะขอลงไปทำธุระก่อน เสร็จแล้วจะตามไปทีหลัง

                เวลาไม่นานต่อมา ลูกชายซึ่งปลอมตัวเป็นโจร ก็แอบลอบสังหารผู้เป็นพ่อแม่ถึงแก่ความตาย

                กรรมที่ทำร้ายพ่อแม่อย่างนี้ ต้องตกนรกและต้องถูกทุบตีจนตาย เวียนว่ายตายเกิดอยู่หลายชาติ จวบจนชาติสุดท้ายที่จะต้องได้รับกรรม จนมาเกิดเป็นพระโมคคัลลานะ

                นอกจากนี้ พระพุทธเจ้ายังตรัสต่อไปอีกว่า

                ผู้ที่ประทุษร้ายพระโมคคัลลานะก็เช่นกัน  ย่อมต้องชดใช้กรรมที่ได้สร้างไว้ด้วย อย่างเช่น พวกโจรที่ทุบหัวของพระโมคคัลลานะจนเสียชีวิต ก็ต้องไปเกิดวิบัติตามไปด้วย เพราะไปทำร้ายผู้อื่นเขา

                เมื่อเหล่าโจรได้ฆ่าพระโมคคัลลานะจนถึงแก่ความตายแล้ว  ก็นึกกระหยิ่มใจ พากันดื่มสุราจนเมามายขาดสติ  เมื่อสติไม่มี เหล่าโจรก็พากันโอ้อวดกันเป็นยกใหญ่ ว่าตนเองเป็นผู้ที่ลงมือเอาหินทุบหัวพระโมคคัลลานะก่อน เสียงถกเถียงระเบ็งเซ็งแซ่ไปทั่ว จนกระทั่งมีตำรวจเมืองผ่านเข้ามา และได้ยินเรื่องที่เหล่าโจรทำการสังหารพระโมคคัลลานะ จึงได้ทำการจับกลุ่มโจรกลุ่มนั้นไปตัดสินความ

                พระเจ้าแผ่นดินผู้ทรงเป็นผู้ตัดสินความ ได้ตรัสรับสั่ง ให้จัดการขุดหลุมแค่เอว แล้วให้พวกโจรลงไปยืนในหลุม กลบดินฝังครึ่งล่างของพวกโจรให้แน่น จนไม่สามารถกระดิกตัวได้ หลังจากนั้นก็ให้เอาฟางมาโปะคลุมหัวพวกโจรไว้จนมิด แล้วจุดไฟเผา แค่นั้นยังไม่สาสมกับความผิดที่ฆ่าพระสงฆ์ ยังรับสั่งให้เอาศพที่ถูกไฟเผาแล้ว มาตัดเป็นท่อน ๆ

[cvet04]

ด้วยความเคารพครับ
    ในความคิดของผมนะครับ

ดูๆไปแล้ว พระโมคคัลลานะ ท่านคงไม่อยากให้เป็นแบบนี้  จิงๆแล้ว ควรจะหนีมากกว่าแต่มันต้องคิดอย่างลึกซึ้งจิงๆ คิดว่าช่วงนั้นพระโมคคัลลานะ คงปลงกับกรรมเก่าที่ได้ทำอยู่กระมัง

[bootsaya]

หวัดดีหนูคือสมาชิกใหม่

[bootsaya]

พระโมคคัลลานะคือใครหรือคะ :

[bootsaya]

 

[nuttayos]

พระโมคคัลลานะคือใครหรือคะ :

โอ้วส์พี่ อย่างนี้เสียชื่อศาสนาพุทธ หมดเรยน่ะ อิอิ ล้อเล่นน่ะครับ ทำเป็นไม่รู้ พระมหาโมคคัลละเถระ เป็นอัครสาวกเบื้องซ้าย ในทางมีฤทธิ์มาก ครับ

ตามจริงผมว่าพระมหาโมคคัลลานะก็ไม่อยากให้พวกโจร ทุบตีหรอกน่ะครับ คุณไม่รู้หรอ ก่อนหน้านั้นก่อนที่พวกโจรจะมาทุบอ่ะครับ พระมหาโมคคัลลานะรู้แล้ว ครับได้พยายามหนี หลายครั้ง  และพระมหาโมคคัลลานะ คิดว่าตนเองได้ก่อกรรมทุบตีพ่อแม่ในปางก่อน จึงเป็นผมกรรมในชาตินี้ ทำให้ต้องมาโดนโจรทุบตีครับ   แต่ตามจริง พระมหาโมคคัลลานะก็ไม่ตายหรอกครับ ก้อย่างที่บอก ว่า มีฤทธิ์มากอ่ะครับ ก็เรยไม่ได้ตายก่อน แต่ชิ้นส่วนนี่แหลกละเอียด แต่พอโจรไปแล้ว พระมหาโมคคัลลานะก็ใช้ฤทธิ์ตนเอง แปลงเป็นอะไร จำไม่ได้ครับ ไปบอก พระพุทธเจ้า ครับ  แค่นี้แหละ

สาธุ..

[Kanya]

การที่ พระมหา​โมคคัลลานเถระ ยอมให้พวกโจรทุบจนกระดูกแหลกเหลว เพื่อชดใช้กรรมที่เคยทำไว้ในอดีตชาตินั้น ทำให้พระมหา​โมคคัลลานเถระ หมดกรรมจริง
แต่พวกโจรที่มาทำร้าย ผมว่ากลับมีกรรมเพิ่มขึ้น เพราะว่าได้ทำร้ายพระอรหันต์ คงจะต้องตก นรก หมกไหม้ไปอีกนาน แล้วการที่พระมหา​โมคคัลลานเถระ ทำอย่างนี้
จะหมกกรรมจริงหรือ เปล่า แม้ว่าท่านจะได้บรรลุพระอรหันต์ไปแล้ว ย่อมมีจิตใสสะอาด และอโหสิกรรมให้พวกโจรก็ตาม  กรณีเปรียบเทียบ ว่าพระเทวทัต ได้พลัก
ก้อนหิน ลงมาเพื่อปลงพระชนน์พระพุทธเจ้า กับอีกหลายกรณี ผลสุดท้าย พระเทวทัต ต้องถูกธรณีสูบ  ตกนรก นานแสนนาน ทั้งนี้ พระพุทธเจ้าคงไม่เจ็บแค้นผูกใจ
เจ็บ จองเวร จองกรรม เป็นแน่ และคงจะอโหสิกรรม ให้ด้วยซ้ำไป
กรณีพระมหา​โมคคัลลานเถระ ถ้าไม่ให้โจรทุบจนมรณะภาพ จะดีกว่าไหม หรือ ว่าอย่างไร ช่วยตอบที

1.การที่พระโมคคัลานะปล่อยให้พวกโจรทำอย่างนั้นไม่ใช่เพราะเพื่อชดใช้กรรมเก่า แต่เพราะท่านตรวจสอบด้วยญานแล้วว่ากรรมนี้ท่านหนีไม่พ้น

2.เพราะคนเปรียบเสมือนบัว 4 เหล่า ซึ่งเหล่าที่จมอยู่ในโคลนตรมต่อให้พระพุทธเจ้า 1000 พระองค์ก้อไม่สามารถจะสอนได้ ดังนั้น ท่านจึงต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรม
เพราะหากสอนได้ ท่านก็คงแสดงเทศนาสอนโจรเหล่านั้นให้รู้จักดีชั่ว เหมือนกับที่พระพุทธเจ้าทรงสอนเหล่ามือธนูที่พระเจ้าอชาติศัตรูส่งมาปลงพระชนม์จนมือธนูเหล่านั้นได้บรรลุธรรม

3.ขึ้นชื่อว่ากรรมไม่มีใครหนีพ้นแม้แต่พระพุทธเจ้าเอง ถ้าจะเปรียบไป นายจุนทำที่ถวายสุกรมังสะแก่พระพุทธองค์ เป็นผลทำให้พระพุทธองค์เสวยแล้วเกิดลงพระโลหิตนั้น
จะว่าไปก็น่าจะมีโทษ แต่เพราะกรรมที่ทำให้พระพุทธองค์ต้องเป็นเช่นนั้น ดังนั้นพระโมคคัลลานะไม่ได้ตั้งใจยอมให้โจรทุบตีจนถึงตาย แต่ท่านพิจารณาแล้วว่าท่านเองก็หนีกรรมไม่พ้นเช่นกัตน
   
               หากจะพูดไป  เราจะเห็นว่าแม้พระพุทธเจ้าเองก็ดี พระโมคคัลลานะก็ดี ต่างก็เคยทำกรรมชั่วมาก่อน เพราะอวิชชานั่นเอง โจรเหล่านี้ก็เช่นกัน แต่จะเห็นว่าในอนาคต
ไม่ใช่ว่าโจรเหล่านี้จะไม่สามารถบรรลุธรรมได้ในชาติต่อๆไป ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเหตุ ปัจจัยที่พวกเขาจะกระทำต่อไปในสัมปรายภพ

[atit]

ขอตอบครับ แต่ต้องบอกนะครับว่ารู้นิดหน่อย ผมว่าตามที่พระโมคคัลานะถูกทุบเป็นเพราะกรรนเก่าเพราะพระโมคัลลานะถึงจะบรรลุกรรมแล้วก็ยังต้อง กิน ต้องหลับ ต้องดำเนินชิวิตตามปกติ เหมือนพระทั่วไปแต่สิ้นกิเลสเท่านั้นเองส่วนบาปหรือบุญนั้นพระโมคคัลานะได้ข้ามเหล่านี้ไปหมดแล้วส่วนโจรนั้นก็ต้องรบผลแห่งกรรมไป พระโมคคัลานะก็ไม่ได้คิดจองเวรแต่มันเป็นเรื่องของกรรม(คือการกระทำ) เหมือนมีคนมาลักของของเราแต่เราไม่เอาเรื่องแต่ตำรวจก็ต้องจับตามกฎหมายเพราะมันเป็นกฎ 

[โยคี]

ถ้ามีคนคอยติดตาม ทำร้ายตัวเรา เราก็รู้อยู่เต็มอก ฉนั้นจึงหลีก หลบ หนี ไปให้พ้นจากการถูกทำร้าย
ถ้าเราหนีได้ หลบได้ หลีกได้ ไอ้คนที่จะทำร้ายเรามันจะทำร้ายเราได้หรือไม่ ก็ไม่ได้ ในเมื่อเขาทำร้ายเราไม่ได้
เขาก็ไม่ต้องติดคุก หรือ/และ  มีเวรกรรมต่อกันอีก
นี่เป็นความคิดอีกแง่มุมหนึ่งนะครับ
ในกรณีที่ทรงฤทธิ์ ยิ่งหลีกภัย ได้โดยง่าย

[Gearmour]

ถ้ามีคนคอยติดตาม ทำร้ายตัวเรา เราก็รู้อยู่เต็มอก ฉนั้นจึงหลีก หลบ หนี ไปให้พ้นจากการถูกทำร้าย
ถ้าเราหนีได้ หลบได้ หลีกได้ ไอ้คนที่จะทำร้ายเรามันจะทำร้ายเราได้หรือไม่ ก็ไม่ได้ ในเมื่อเขาทำร้ายเราไม่ได้
เขาก็ไม่ต้องติดคุก หรือ/และ? มีเวรกรรมต่อกันอีก
นี่เป็นความคิดอีกแง่มุมหนึ่งนะครับ
ในกรณีที่ทรงฤทธิ์ ยิ่งหลีกภัย ได้โดยง่าย

ด้วยความเคารพครับ
   ถ้าคุณเป็นหนี้
ที่ไม่มีอายุความ ไม่สามารถยกหนี้นั้นได้
   อย่างไรก็จำต้องใช้หนี้นั้น
แล้วจะหนีไปได้อย่างไร???
    ต้องหนีไปอีกนานเท่าไร

[โยคี]

ขอบคุณท่านปลัดครับ ที่ช่วยมาตอบ
มีอีก กรณีหนึ่งที่น่าคิด ผมเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับ หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง
ท่านกล่าวว่า สมัยก่อนที่ท่านเป็นพระมหากษัตริย์เป็นนักรบ ท่านได้ฆ่าฟันศัตรูไว้มากมาย
พอถึงเวลา ก่อนที่ท่านจะสวรรคต ก็ได้บำเบ็ญเพียรบารมีกรรมฐาน พอสวรรคต ก็ไปเกิดเป็นพรหม ในชั้นพรหม
เป็นอย่างนี้มาหลายภพ หลายชาติ ไม่เคยตกนรก เพราะกรรมฐานหนีกรรม หนีอบายภูมิ ไปเกิดชั้นพรหมตลอด
และมาใชาติปัจจุบัน ท่านก็หนีไปนิพานแล้ว
      ที่สำคัญ มีพระอรหันต์องค์สำคัญในพระพุทธศาสนา ได้หนีกรรมไปนิพานเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ต้องแลกเศษกรรมมานิดหน่อย
จะไม่กล่าวถึง รายละเอียด นั้นคือ พระองคุลิมาน ก่อนท่านจะสำเร็จเป็นพระอรหันต์ ท่านมีนามว่า อหิงสักกะ ได้ฆ่าคนเอานิ้วมือ
มาร้อยเป็นสร้อยคอ ได้ 999 นิ้ว ขาดอีก 1 นิ้ว จะครบ 1,000 นิ้ว แต่ก็ได้มาพบพระะพุทธเจ้า และไดก้ฟังธรรมจนดวงตาเห็นธรรม
สำเร็จเป็นพระอรหันต์  (แต่ตอนเข้านิพาน ผมไม่รู้ว่าท่านมรณะภาพเข้านิพานอย่างไร)
ธรรมจักร กงกรรมกงเกวียนจึงหยุดหมุน บุคคลที่ถูก อหิงสักกะ สังหารจะไปแก้แค้นเอากรรมคืนที่ไหน

[Gearmour]

ธรรมจักร กงกรรมกงเกวียนจึงหยุดหมุน บุคคลที่ถูก อหิงสักกะ สังหารจะไปแก้แค้นเอากรรมคืนที่ไหน

อันนี้ตอบง่ายๆ ครับ
  ตามหนังสือที่เคยอ่านมา
คนทั้ง999 คนหรือกว่านั้น ภพชาติที่ผ่านมาเคยสังหาร อหิงสักกะมาแล้วทั้งสิ้นครับ
ลองหาหนังสือนักธรรม มาอ่านดูครับ
 ผมไม่แน่ใจว่าอยู่เล่มไหนครับ
ขอแสดงความนับถือ
  Gearmour