การทำสมาธิคือ กำหนดลมหายใจเข้ารู้ ออกรู้
พิจารณาเห็นสิ่งที่เป็นไปรู้จักแยกแยะชั่วดี
อีนัยหนึ่ง กสินจิต
คือการพิจรณาดูตัวเราว่าเราเป็นคนอย่างไร
มีโมหะโทสะโลภะ แค่ไหน อารมณ์เป็นอย่างไร
ลดสิ่งที่ไม่ดีจนขจัดออกไป เช่น เป็นคนอารมณ์ร้อนขีโมโห
เมื่อมีคนมาทำให้เราไม่พอใจเราก็นิ่งเข้าไว้
ถ้าคนอื่นเป็นไฟมาเราก็อย่าเป้นไฟกับเราต้องเป็นน้ำเข้ารูป
เมื่อจิตเราฝึกได้จนนิ่งทีนี้อันดับหนึ่งคือจิตเมื่อจิตคงกระพันแล้ว
เราจะกำหนดได้หมดให้จิตเราไปคุมส่วนไหนของร่างกายหรือแม้แต่คุมคนอื่นหรือสิ่งของออื่นก็ได้
เพราะเมื่อจิตเรานิ่งแล้วทั้งหมดทั้งมวลนี้ มัน จะกลายเป็นคงกระพันที่แท้จริง
คุมจิตเราให้ได้เสียก่อนจึงจะคุมสิ่งอื่นได้