กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 25 มิ.ย. 2552, 12:07:16

หัวข้อ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 25 มิ.ย. 2552, 12:07:16
 :054:"รู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม"แต่ยังไม่ได้ทำ เพราะมัวไปหลงกล่าวธรรม ธรรมที่รู้ ธรรมที่เห็น และธรรมที่เข้าใจ จึงไม่เป็นรูปธรรม
 เพราะยังมิได้ตั้งไว้ทรงอยู่ใธรรมที่รู้ที่เห็นที่เข้าใจ จึงเพียงได้แต่สัญญาในธรรม คือการจำได้หมายรู้ มิได้ทรงอยู่ เพราะขาดการกระทำที่ต่อเนื่อง....กิเลสมารมันหลอกให้เราหลงทางเสียเวลาไป หลงดีใจ ภูมิใจ ตามกิเลสไม่ทัน จึงกล่าวธรรมเพื่อสนองตัณหา คืออยากที่จะให้ผู้ฟังได้รู้และเข้าใจแล้วนำไปปฏิบัติ มิได้กล่าวธรรมเพื่อธรรม เพราะจิตเข้าไปหวังผลในการกล่าวธรรม เสียเวลาไปหลายปี เพียงเพราะขาดสติไม่ถึงเสี้ยวนาที.....คงต้องกลับมาเริ่มใหม่ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะลบสัญญาเก่าๆได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว จิตมันปรุงแต่งในอารมณ์ มันไปรู้ก่อนที่สภาวะธรรมจะเกิด ต้องแก้ไขปรับปรุง ควบคุมจิตให้มากขึ้นกว่าเดิม  เพื่อจะให้พบทางเก่าที่เราเคยเดิน ซึ่งเราทิ้งไปนาน ทางมันจึงลางเลือน
ไม่ชัดเจน คงต้องค่อยเป็นค่อยไป คลำทางต่อไปจนกว่าจะเจอ...
 :059:นึกถึงน้ำในถังที่ตั้งลืมไว้กลางแดด มันมีแต่จะเหือดแห้งระเหยไป เพราะความร้อนจากแสงแดดที่แผดเผา มันจะระเหยไปทุกวัน
ซึ่งกว่าจะรู้ตัวระลึกได้ น้ำในถังมันก็เหือดแห้งไปหมดแล้ว เหลือแต่ถังเปล่าที่ไม่มีน้ำ ต้องเสาะหาน้ำมาใหม่ มาใส่ให้เต็ม และนำถังไปเก็บไว้ในที่ที่เหมาะสม หมั่นดูแลรักษาและเติมน้ำให้เต็มอยู่เสมอ....
 :059:แด่ความน้อยเนื้อต่ำใจในขณะแสดงธรรม :059:
                เชื่อมั่น-ศรัทธาในทางธรรม
                  รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
 :054:บทความบทนี้เขียนไว้เมื่อ วันที่ ๒๐ เมษายน ๒๕๓๖ ก่อนที่จะออกจากวัดถ้ำเสือวิปัสสนา จังหวัดกระบี่ เพื่อไปหาที่เก็บตัวปฏิบัติธรรม
 :059:และความรู้สึกนี้กลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง ขณะนั่งอยู่บนธรรมมาสน์เพื่อรอผู้ปฏิบัติธรรม(เพราะเลยเวลาที่กำหนดไว้ไปมาก)จึงได้พิจารณา
          อารมณ์ที่เกิดขึ้นและดับมันได้อย่างรวดเร็ว
๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๑๒.๐๗ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี
หัวข้อ: ตอบ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 25 มิ.ย. 2552, 01:24:29
กราบนมัสการหลวงพี่ ขอบพระคุณสำหรับคำสอนดีๆครับ
หัวข้อ: ตอบ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 25 มิ.ย. 2552, 05:45:39
:059:นึกถึงน้ำในถังที่ตั้งลืมไว้กลางแดด มันมีแต่จะเหือดแห้งระเหยไป เพราะความร้อนจากแสงแดดที่แผดเผา มันจะระเหยไปทุกวัน
ซึ่งกว่าจะรู้ตัวระลึกได้ น้ำในถังมันก็เหือดแห้งไปหมดแล้ว เหลือแต่ถังเปล่าที่ไม่มีน้ำ ต้องเสาะหาน้ำมาใหม่ มาใส่ให้เต็ม และนำถังไปเก็บไว้ในที่ที่เหมาะสม หมั่นดูแลรักษาและเติมน้ำให้เต็มอยู่เสมอ....

....หมั่นเติมพระธรรมคำสอนอยุ่เสมอ ก่อนที่พระธรรมคำสอน จะจางหายไปจากใจ....

...กราบนมัสการขอบพระคุณท่านรวี สัจจะ ครับ....
หัวข้อ: ตอบ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์โจรสลัด~ ที่ 26 มิ.ย. 2552, 12:12:46
ขอบพระคุณที่สั่งสอนในธรรม ได้ข้อคิดมากมายจากน้ำในถัง สาธุ ...  :054:
หัวข้อ: ตอบ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์กวาง~ ที่ 26 มิ.ย. 2552, 10:16:40
กราบนมัสการท่านระวีสัจจาค่ะ :054:

"รู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม"แต่ยังไม่ได้ทำ
คำนี้ชี้แจงได้ชัดเจนค่ะ
เรารู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก แต่ถ้าเมื่อกิเลสครอบงำ
จิตและสมาธิก็จะไม่นิ่งทำให้เราหลงไหลไปกับสิ่งที่ไม่ดี
เราต้องหมั่นฝึกจิต ฝึกสมาธิให้มั่นคงแนวแน่และปฏิบัติแต่สิ่งที่ดีไม่หลงอย่างที่ผ่านมา
เหมือนกับการเก็บรักษาถังน้ำให้อยู่ในที่ๆเหมาะสม และหมั่นดูแลรักษาเติมน้ำให้เต็มเสมอ..
หัวข้อ: ตอบ: อุทานธรรมบนธรรมมาสน์(2536)
เริ่มหัวข้อโดย: Chotipat ที่ 26 มิ.ย. 2552, 11:42:53
กราบนมัสการและขอบพระคุณสำหรับธรรมะ+ข้อคิดดีๆครับ  :054: :054: :054: