ยามมาให้เขาดีใจ.....
ยามจากไปให้เขาคิดถึง....
ดูอาการคนป่วยสั่งตัวยาสมุนไพร
เพื่อนำมาต้มเป็นน้ำอาบให้คนป่วย
เพื่อฃ่วยให้ระบบเลือดลมในร่างกายไหลเวียนได้สะดวก
แนะนำการรักษาพยาบาลให้กับผู้ดูแลจนเป็นที่เข้าใจ
รับญาติโยมที่รู้ข่าวแล้วมากราบเยี่ยมตลอดวัน
จนกระทั่งเย็นจึงลงไปรักษาคนป่วยอีกรอบ
เสร็จแล้วจึงเดินทางต่อไปวัดบางพระ นครชัยศรี
พยายามรักษาสติอยู่ตลอดเวลา เพื่อรับกับสถานการณ์
ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นเฉพาะหน้า
เพราะความประมาณนั้นเป็นหนทางสู่ความตาย
ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว...แต่ไม่ควรตายโดยขาดสติ
และตายโดยความประมาทขาดสติเป็นเรื่องที่ไม่ควรบังเกิด
สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย.....
เจริญสติ พิจาณาธรรม ตามกาล ตามเวลาและสถานที่
พยายามรักษาจิตให้เป็นกุศลอยู่ตลอดเวลา เท่าที่จะทำได้
ยามมาจงมาอย่างมีน้ำใจ....
ยามที่จากไปทำเหมือนไร้ไมตรี....
คือต้องต้องตัดใจ อย่าไปอาลัยอาวรณ์ พิไรรำพัน
เมื่อเสร็จภาระกิจ...จิตควรคิดถึงสิ่งใหม่
เพราะยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากมาย..ให้เราต้องใช้สติปัญญา
การอาลัยอาวรณ์ต่อการจากลา จึงเป็นเรื่องไร้ค่าและไร้ประโยชน์
ทำให้จิตเราหงอยเหงาและเศร้าหมอง หมดกำลัง
ฉะนั้นในการจากลา จึงเหมือนไร้ไมตรี แต่ยังมีน้ำใจ
อยู่ภายใน แต่ไม่ได้แสดงออก....
:054:ยามมาให้เขาดีใจ...ยามจากไปให้เขาคิดถึง
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๘.๒๖ น. ณ กุฏิทรงไทยชายน้ำนครชัยศรี วัดบางพระ นครปฐม
