หลวงพ่อทวีศักด์กับนิมิตประหลาดที่หนองน้ำแดง
ดึกมากแล้วแสงจันทร์ส่องสกาวแต่ทำไมนอนไมหลับข่มเปลือกตาอย่างไรก็ไม่หลับแล้วจะทำอย่างไรกันดีล่ะ คงจะวิตกเรื่องสร้างวัดละซี ไม่เป็นไรน่า แล้วค่อยคิดก่อนจะม่อยหลับไปก็คิดอยู่ว่า หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงและบารมีจะสร้างวัดได้ก็คงจะทำได้
ม่อยหลับไปเมื่อใดก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าในท่ามกลางแสงสกาวของดวงจันทร์นั้นได้มีนิมิตประหลาดเกิดขึ้นอันเป็นนิมิตที่ท่านเองก็ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น
น้ำค้างพร่างพรมลมกรรโชกเป็นครั้งคราว ร่างของพระธุดงค์นอนจำวัดนิ่งสนิทด้วยความอ่อนเพลีย เพราะครุ่นคิดแต่เรื่องสร้างวัด งานสร้างวัดไม่ใช่สร้างกระต๊อบ เพราะวัดนั้นต้องมีทั้งหมู่กุฎิสงฆ์วิสุงคามสีมา พระอุโบสถ และองค์ประกอบอื่นๆ อีกมากมาย
ใกล้อรุณจะรุ่งนั้นเองพระธุดงค์รูปนั้นก็เกิดนิมิตประหลาด ซึ่งท่านได้เปิดเผยให้ฟังดังนี้
?อาตมายังจำได้ดีเหมือนเมื่อเกิดขึ้นเมื่อเช้าวานนี้ อาตมาฝันว่ากำลังนั่งพักผ่อนอยู่หน้ากลด พลันท้องฟ้าอันมืดมิดทางด้านทิศเหนือก็ปรากฎแสงสว่างอันแพรวพราว แสงนั้นรวมตัวกันเป็นภาพของนักรบโบราณ สวมเครื่องแต่งกายแบบขุนศึกมีสังวาลย์และเครื่องรางต่างๆ อันเป็นของสูงใส่กางเกงแบบสนับเพลาบนศีรษะ สวมหมวกปีกกว้างปลายปีกหลุบลงด้านข้างในมือถือ ดาบฝักคร่ำทองสวยงามกระชับมั่น?
นักรบโบราณคนนั้นได้เดินตรงเข้ามายังที่ที่อาตมานั่งอยู่ พอได้ระยะพอสมควรที่จะพูดจากันได้ จึงนั่งคุกเข่าลงข้างหนึ่งดาบในมือปลดออกวางไว้ด้านข้าง เข่าข้างหนึ่งชันขึ้นนมัสการแล้วก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันนุ่มนวลแต่มีอำนาจว่า
?ท่านยังจำผมได้อยู่หรือเปล่าเล่า?
อาตมารู้สึกมึนงงเพราะตั้งแต่อาตมาเกิดมาจำความได้จนบวชเรียนมาถึงปัจจุบันก็ไม่เคยพานพบนักโบราณผู้นี้เลย จึงจ้องหน้าด้วยความแปลกใจไม่ตอบเพราะไม่รู้จักจริงๆ เสียงอันนุ่มนวลแต่ทรงอำนาจก็ย้ำขึ้นอีกครั้งหนึ่งว่า
?ท่านยังจำผมได้อยู่หรือเปล่าเล่า?
อาตมาจึงนึกว่าเป็นขุนแผนแสนสะท้านกาญจนบุรีร้องตอบไปว่า
?ท่านขุนแผนแสนสะท้านเจ้าเมืองกาญจนบุรีหรือเปล่าล่ะ?
นักรบโบราณคนนั้นส่ายหน้าช้าๆ แล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า
?ท่านจำผมไม่ได้จริงๆ แหละผมก็สมเด็จพระนเรศวรมหาราชผู้กอบกู้เอกราชของชาติไทยไว้เมื่อ 400 กว่าปีมาแล้วยังไงล่ะท่าน ก็น่าเห็นใจเพราะเวลาผ่านมาหลายร้อยปีจะให้ท่านจำผมได้นั้นย่อมเป็นการลำบาก?
อาตมาปีติจนขนลุกซู่เพราะไม่นึกว่าจะได้พบกับสมเด็จพระนเรศวรมหาราชพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยาในค่ำคืนวันนี้ จึงกล่าวตอบไปว่า
?ต้องขออภัยให้อาตมาด้วยเถิดมหาบพิตร อาตมามิอาจจำพระองค์ได้เลยเป็นความสัตย์จริงหาไม่ก็คงไม่บอกว่าเป็นขุนแผน?
พระพักตร์อันสง่างามไม่ไว้พระมัสสุ(หนวด) โดยเฉพาะดวงพระเนตรนั้นมีแววเด็ดเดี่ยวและเมตตาระคนกัน อาตมาภาพยังจดจำเค้าพระพักตร์ได้ไม่ลืมเลือนพระวรกายอุดมไปด้วยมัดกล้าม แผงพระอุระใหญ่สมชายชาตรีทรงแย้มพระโอษฐ์เล็กน้อยแล้วกล่าวกับอาตมาสืบไป
?ท่านรู้สึกหนักใจมากนักหรือในการสร้างวัด ผมเห็นว่าท่านมีทุกข์จึงมาหาและมาคุยกับท่านเป็นพิเศษ ท่านรู้ไหมว่าทำไมที่ดินนี้จึงถูกยกมาให้ท่านอย่างง่ายดาย ถ้าไม่รู้ผมจะบอกให้ที่นี่แต่โบราณเรียกกันว่าหนองน้ำแดง ผมเคยหยุดกองทัพพักที่นี่ ผมเคยเหยียบรอยเท้าไว้เมื่อมีผู้จะสร้างวัดผมจึงมาอนุโมทนา?
?เจริญพรมหาบพิตร อาตมาหนักใจมาก เพราะเป็นเรื่องใหญ่และต้องลงทุนมหาศาลนัก อาตมาเป็นสงฆ์จะทำได้แค่ไหนก็ไม่รู้ได้?
ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันต่อไป ท้องฟ้าทางด้านทิศตะวันออกก็พลันปรากฎแสงสว่างขึ้นอีก แสงสว่างนั้นรวมตัวกันเป็นนักรบโบราณ แต่งกายชุดเครื่องรบ สวมหมวกปีกกว้างไว้พระมัสสะ (หนวด) ในมือถือดาบกระชับมั่น เมื่อเข้ามาใกล้จนเห็นถนัด อาตมาจำได้เป็นมั่นเหมาะถึงกับอุทานว่า
?มหาบพิตรสมเด็จพระตากสินมหาราช?
พระบาทสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช แสดงการคารวะต่อพระบาทสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ก่อนที่จะเข้ามาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง แล้วปลดดาบลงวางไว้ข้างพระองค์เคียงคู่กับสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงมีพระราชดำริกับอาตมาว่า
?ที่หนองน้ำแดงนี่กองทัพกู้ชาติของผมก็เคยมาพักท่านไม่ต้องกังวล ถ้าผมกับสมเด็จพระนเรศวรมหาราชคอยหนุนแล้วท่านไม่ต้องเป็นห่วง ท่านจะทำอะไรก็บอกมาเลย?
อาตมาจึงกล่าวตอบทั้งสองพระองค์ไปว่า
?เจริญพรมหาบพิตร อาตมาต้องการสร้างวัดเมื่อมีวัดก็ต้องมีโรงเรียน มีพระอุโบสถ มีสถานฝึกอาชีพ และสิ่งสุดท้ายก็คือโรงพยาบาล?
พระบาทสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงมีพระดำรัสว่า
?โครงการอย่างนั้นไม่ใช่ล้านสองล้านนะท่าน?
อาตมาก็ชิงทูลท่านไปว่า
?สี่ห้าสิบล้านก็จะขอสู้หากพระบารมีคอยหนุนอยู่ละก็?
ทั้งสองพระองค์ทรงพระสรวลเบาๆ พร้อมๆ กัน พระบาทสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงมีพระดำรัสว่า
?งานชิ้นแรกที่ท่านจะต้องทำก็คือ ท่านต้องหาทางตัดถนนเข้ามายังที่ที่ท่านจะสร้างวัด แต่ไม่ใช่ทำเปล่าๆ นะท่าน ต้องปักป้ายเอาไว้ด้วยว่า ถนนสมเด็จพระนเรศวรมหาราช นั่นแหละ คือเส้นทางที่จะนำปัจจัยมาสู่สถานที่นี้ แต่ท่านต้องต่อสู้นะอย่าอยู่นิ่งแล้วทุกอย่างจะสำเร็จตามที่ท่านปรารถนาทุกประการ?
สิ้นพระสุรเสียงภาพของทั้งสองพระองค์ก็กลายเป็นแสงสว่างพุ่งออกไปทางทิศเหนือทิศตะวันออกตามที่เสด็จมา นี่คืออีกประสบการณ์หนึ่งที่อาตมาได้ประสบมา
http://m.exteen.com/blog/jantatip/read/1176619
