เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมขับมอไซด์กลับจากรังสิตไปสุพรรณ ก็ขับมาสาย กทม. - สุพรรณ
พอดีล้อหน้าผมมันดุ้งมาก ( ล้อเดิม ) ขับไปก็ทรงตัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ตั้งแต่ขับมายังไม่เคยขับคันนี้คว่ำสักที
พอขับไปมันไปปีนไหล่ทางซึ่งไหล่ ดูๆแล้วมันธรรมดาแต่ + ด้วยล้อดุ้ง รถเสียหลักปาดจากข้างทางแถบซ้ายมือ มาขวา
คือเสียหลักแล้วปาดหน้ารถที่แล่นมาเร็วๆทั้งเลย เพราะเป็นถนนหลัก กทม - สุพรรณ
+ กับผมขับมาเร็วเหมือนกันก็เกือบ ๆ 100 ผลคือ ตัวผมติดไปกับรถไถลรูดถนนไปเรย ดีไม่มีรถเหยียบ และเกือบมุดเข้าท้ายรถสิบล้อที่ขับช้าๆ
อยู่ด้านหน้าผม ตอนที่รถไถลนั้นน่าจะเป็นกางเกงยีนส์ผมเกี่ยวอะไรกับ มอไซด์สักอย่าง ถึงดึงผมตามรถไปด้วยทั้งๆที่ มือปล่อยออกจากแฮนด์รถแล้ว
หัวทิ่มไถล รู้สึกเหมือนกลิ้งไปกับรถด้วย ตอนนั้นใจนึกถึงหลวงพ่ออย่างเดียว ( ปกติทุกครั้งที่ผมเกิดอุบัติทางรถ ใจจะแว๊บนึกถึงหลวงพ่อทุกครั้ง)
พอรถไถลเสร็จผมหันหลังไปดู(ทั้งๆที่นอนอยู่) แม่เจ้า!!!! รถกะบะ วีโก้ วิ่งตรงมาเลนผมอย่างเร็ว ดูท่าแล้วเขาคงจะเบรกไม่อยู่
ผมก็ตกใจลุกวิ่งกะโดดเข้าเกาะกลางถนน โอ้โห...รถมันวิ่งผ่านผมไปเร็วมาก ใจหายแว๊บไปเรย สักพักชาวบ้านคนตามแถวนั้น ก็ออกมาช่วยยกรถโบกรถ
ให้ ผมก็รีบขับรถกลับบ้านเรยทันทีแต่ขับแบบ 40-50 กว่า 100 โลกว่าจะถึงบ้าน ตอนขับไปก็นึกดู หลวงพ่อท่านคงจะช่วยเพราะสำรวจดูร่างกายแล้ว
ถลอกแค่ 4 ที่ แล้วนอกนั้นก็ช้ำ (แต่หมวกกันน็อคผมพังเลยนะ ของindex เต็มใบอ่ะ ) ส่วนเพื่อนคนที่ซ้อนผม หัวแม่เท้า - เล็บ เปิด เป็นแผลเหวอะ ตาม
แถวตัวเพราะกระเด็นตกไปแล้วไถล แต่ไม่ได้ไถลไปกับผมน่าจะเกิดจากแรงเหวี่ยงของรถตอนเสียหลัก
คิดๆดูแล้วหลวงท่านต้องช่วยผมแน่ๆเรย ไม่งั้นคงตายไปแล้ว ----สุดท้ายนี้ขอบคุณบารมีหลวงพ่อมากๆครับที่ช่วยผมเอาไว้จากหนักเป็นเบา