ขอบพระคุณหลวงลุงที่จัดให้...ตามคำขออย่างไว...หลวงลุงมีแนวคิด และประสบการณ์บนพื้นฐานของการปฏิบัติได้จริง...
ดังนั้น..หากใครจะนำไปไตร่ตรอง ค้นคว้าหาทดลองปฎิบัติให้เป็นแนวทางของตนเอง....ย่อมเป็นผลดี.. ไม่ง่ายนัก.. แต่ก็ไม่ยากจนเกินไป...
หลักคิดคือ เข้าใจ เข้าถึง.. และให้ย้ำคิดเสมอว่า การนำเสนอความคิดเห็นอะไรออกไปนั้นไซร์จะทำให้ใครคนใดคนหนึ่งเสียหายหรือไม่?
ไม่จำเป็นต้องพูดทุกคำที่คิด.. แต่หาใช่ว่า พูดตรงข้ามกับใจ.... (เพราะนั่นคือ ความไม่จริงใจ) (ซักซ้อมความเข้าใจผิดถูกขออภัย ยินดีน้อมรับคำแก้ไขจากหลวงลุง)
งานช้าง... ทำไมจึงต่างจากงานมด... เหตุเพราะ.. เป็นสัตว์คนละประเภท.. เราเป็นคนมองออกไปก็เห็นอยู่ว่า การที่มดตัวเดียวจะยกน้ำตาลก้อนคงเป็นไปไม่ได้ แต่ทำไมช้างจึงไม่คิดเหมือนมด
การที่จะยอมรับความคิดเห็นของคนอื่น... จึงต้องใช้สติปัญญาอย่างมาก...กล้าที่จะยอมรับความต่าง.. หาจุดตรงกลางที่ไม่มีผลกระทบให้ใครต้องชอกช้ำ..
ความคิดเห็นของแต่ละคนนั้น เกิดจากวัยวุฒิ คุณวุฒิ พื้นฐานของครอบครัว สังคมรอบข้าง และอารมณ์ความรู้สึกของเขาในขณะนั้น....ดังนั้น จึงเป็นที่มาของมุมมองที่แตกต่าง...
เพียงเราทำความเข้าใจบนพื้นฐานคนเหล่านั้น... เราก็จะไม่มีโมหะ โทสะ...ผู้ใหญ่จึงไม่โกรธเด็ก..เพราะผู้ใหญ่เข้าใจวัยวุฒิ..คุณวุฒิ ประสบการณ์ของเด็ก..
ได้อีกแง่คิดว่า: เพิ่มคุณค่าตัวเองด้วยการหาความดีเล็กๆ น้อยๆ ของคนอื่นแล้วชื่นชมเขา ดีกว่าลดคุณค่าของเราด้วยการหาความผิดเล็กๆ น้อยๆ ของคนอื่นเพื่อมาวิจารณ์...
ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับคำสอนแด่ศิษย์พี่ ศิษย์น้องวัดบางพระ... อนุโมทนากุศลธรรมครั้งนี้ด้วยค่ะ... สาธุ๊