การศึกษาธรรมด้วยการอ่านการฟัง
สิ่งที่ได้ก็คือสัญญา (ความจำได้)
การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติ
สิ่งที่เป็นผลของการปฏิบัติคือ ภูมิธรรม
การปฏิบัติให้มุ่งปฏิบัติเพื่อสำรวม เพื่อความละ
เพื่อความคลายกำหนัดยินดี เพื่อความดับทุกข์
ไม่ใช่เพื่อเห็นสวรรค์วิมาน
หรือแม้พระนิพพานก็ไม่ต้องตั้งเป้าหมายเพื่อจะเห็นทั้งนั้น
ให้ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ไม่ต้องอยากเห็นอะไร
เพราะนิพพานมันเป็นของว่าง ไม่มีตัวตน
หาที่ตั้งไม่มี หาที่เปรียบไม่ได้ ปฏิบัติไปจึงจะรู้เอง
...ผู้ที่ปฏิบัติที่แท้จริงนั้น...
ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงชาติหน้า ชาติหลังหรือนรก สวรรค์อะไรก็ได้
ให้ตั้งใจปฏิบัติให้ตรงศีล สมาธิ ปัญญา อย่างเหนียวแน่นก็พอ
ถ้าสวรรค์มีจริงถึง 16 ชั้นตามตำรา
ผู้ปฏิบัติดีแล้วย่อมได้เลื่อนฐานะของตนโดยลำดับ
หรือถ้าสวรรค์นิพพานไม่มีเลย ผู้ปฏิบัติดีแล้วในขณะนี้
ก็ย่อมไม่ไร้ประโยชน์ ย่อมอยู่เป็นสุข เป็นมนุษย์ชั้นเลิศ