:059:การปฏิบัติธรรมนั้น นอกจากการตั้งสติแล้ว ไม่มีอย่างอื่นยิ่งไปกว่า
ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน ก็มีสติระลึกได้ ถ้าเดินนึก เดินคิด นั่งนึก นั่งคิด นอนนึก นอนคิด ไม่ชื่อว่าปฏิบัติธรรม
เขาเรียกว่าฟุ้งซ่านไปตามสัญญาอารมณ์ ถ้ามีสติระลึกได้ทุกเมื่อ มีสัมปชัญญะประกอบด้วยยิ่งดีใหญ่ เป็นการปฏิบัติธรรมโดยแท้
:054:แม้ภูเขาแสนสูง หากบุคคลผู้มีความเพียร พยายามปีนป่ายขึ้นไปจนถึงยอด ภูเขาสูงแสนสูงก็ต้องอยู่ใต้ฝ่าตีนของคนผู้นั้น
:059:การละบาปนั้น บาปมันมายังไง บาปมาทางจิตใจ เกิดที่จิตใจ โลภ โกรธ หลง มันเป็นบาป ชำระบาปทั้งหลายได้ด้วยการปฏิบัติธรรม
รักษาศีล ไม่ให้มันกำเริบเสิบสาน ไม่ให้มันแก่กล้าขึ้น หากปล่อยไปตามอำนาจมัน ทำให้เดือดร้อน ทำลายตัวเอง
:069:กิเลสเป็นเหมือนสนิมเกาะกินใจมนุษย์อยู่ตลอดเวลา หากปล่อยให้มันเกาะกินใจไม่รู้จักระวังรักษา ใจเราย่อมหมดคุณภาพ
เป็นใจเสื่อมโทรม กิเลสมันร้อน มันเป็นไฟ ต้องระวังอย่าลุอำนาจกิเลส อันจะทำให้กระทบกระเทือนผู้อื่น
:059:อย่าไปรีบ ไปเร่ง อย่าไปเคร่ง ไปเครียด ให้ปฏิบัติไปเรื่อยๆ เวลาจะได้ มาเองนั่นแหละ อย่าไปยึดมั่นสิ่งใดๆแม้การปฏิบัติ
:054:เคารพ-ศรัทธาในธรรม-คำสอนของหลวงปู่
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๖ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๗.๒๑ น. ณ กุฏิน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
(คัดลอกมาจากหนังสือบันทึกธรรมจากหลวงปู่ เพื่อเป็นคติธรรมคอยเตือนจิตเตือนใจในการปฏิบัติธรรม)
