ฝึกอภัยทานด้วยการเขียนบนทราย

[อุณาโลม]

เป็นเรื่องราวของเพื่อน 2 คนที่กำลังเดินทางอยู่กลางทะเลทราย
เมื่อเดินทางถึงจุดหนึ่ง ก็เกิดการโต้เถียงกัน
เพื่อนคนหนึ่งก็ตบหน้าเพื่อนอีกคนหนึ่ง เพื่อนคนที่ถูกตบหน้า
ไม่ว่าอะไรสักคำ แต่กลับเขียนข้อความไว้ที่พื้นทรายว่า

"วันนี้เพื่อนรักของฉัน ตบหน้าฉัน"

พวกเขาเดินทางกันต่อไป จนกระทั่งพบแหล่งน้ำกลางทะเลทราย
พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำที่นั่น เพื่อนคนที่ถูกตบหน้าก็เกิดจมน้ำ
แต่ก็โชคดีที่เพื่อนอีกคนช่วยชีวิตไว้ได้
เมื่อเขาหายตกใจจากการจมน้ำ เขาก็จารึกข้อความไว้ที่ก้อนหินว่า

"วันนี้เพื่อนรักของฉัน ช่วยชีวิตฉันไว้"

เพื่อนคนที่ช่วยชีวิตเขา และตบหน้าเขารู้สึกแปลกใจในการกระทำของเขา
จึงเอ่ยปากถามว่า

"ทำไมตอนที่ฉันทำร้ายเธอ เธอเขียนลงบนพื้นทราย
แต่ตอนนี้เธอเขียนลงบนหิน"

เพื่อนอีกคนยิ้ม และตอบว่า

"เมื่อเพื่อนทำร้ายเรา เราควรจะเขียนลงบนทราย
เพื่อให้สายลมแห่งอโหสิพัดมา และลบมันทิ้งไป
และเมื่อมีความประทับใจเกิดขึ้น
เราควรจะจารึกไว้ในศิลาแห่งความทรงจำจากใจ
ซึ่งสายลมจะมิอาจทำให้มันเลือนลางได้"

จงเรียนรู้ที่จะเขียนลงบนพื้นทราย

ที่มา : http://www.khondee.org

[cho presley]

ใจคนย่อมหวั่นไหวเป็นธรรมดา วันนี้รัก พรุ่งนี้เกลียด วันนี้เกลียด พรุ่งนี้ก็อาจกลับมารักอีกก็ได้..

น้ำหยดลงหินทุกวันหินก็ยังจะกร่อน(เลย)...แล้วหัวใจอ่อนๆ ของเธอ(หละ)ทำด้วยอะไร... เพลงในตำนานที่น้านนาน... อยู่ในความทรงจำเราตามต้นฉบับพ่อแม่เรา..
การสลักจารึกบุญคุณความดีที่เขา/เธอ คนนั้นทำให้เราบนหินนั้น แม้ยากแสนเข็ญ ก็ควรเพียรทำให้จงสำเร็จ..ให้จงได้..

เขียนบันทึกคำขอบคุณอุณาโลมไว้ในใจ.. กับบทความศิลาแห่งความทรงจำจากใจ.. อรุณสวัสดิ์..พี่โชว!

[derbyrock]

ชอบบทความนี้ครับ การที่คนเราลืมเลือนสิ่งไม่ดีของคนอื่นไปบ้างจดจำแต่เรื่องราวดีๆระหว่างกันชีวิตคงมีสุขไม่ใช่น้อย แต่เสียดายความเป็นจริง คนเราชอบลืมสิ่งดีๆที่เคยมอบให้กันแต่กลับจดจำสิ่งไม่ดีไปยาวนาน