:059:สิ่งที่จะเขียนต่อไปนี้ มันไม่ใช่บทความ เรื่องสั้นหรือว่าเป็นสมุดบันทึก
แต่มันเป็นคำบอกเล่าจากความรู้สึกในชั่วขณะหนึ่ง ซึ่งคือความเป็นจริงในขณะนั้น
ซึ่งอาจจะเรียกได้ว่ามันเป็นปัจจุบันธรรม เป็นภาษาถ้อยคำที่เรียบง่ายไร้การปรุงแต่ง
หรือกลั่นกรอง เพราะมันเป็นมุมมองในขณะนั้น อาจจะถูกต้องหรือผิดพลาดคลาดเคลื่อน
จากความเป็นจริงก็ไม่อาจจะสรุปได้ เพราะมันเป็นความรูัสึกส่วนตัวที่เกิดขึ้นในขณะนั้น
ซึ่งผู้คนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับในสิ่งนั้น พยายามปกปิดหรือปฏิเสธมันอยู่ตลอดเวลา
เพราะมันคือกิเลสที่แท้จริง ซึ่งมันอยู่ใต้จิตของเรา ทันทีที่ตากระทบรูปหรือรูปกระทบตา
หูได้ยินเสียงหรือเสียงมากระทบหู จมูกได้กลิ่น ลิ้นรับรู้รส กายได้สัมผัส ใจรองรับอารมณ์
ความรู้สึกก็เกิดขึ้นที่ใจ ดีบ้า่ง ชั่วบ้าง ต่างกรรมต่างวาระ แล้วแต่เหตุและปัจจัยในขณะนั้น
ถ้าในขณะนั้นจิตเป็นกุศลอยู่ผลก็ออกมาในทางที่ดี แต่ถ้าจิตในขณะนั้นเป็นอกุศลจิตอยู่
ความคิดความรู้สึกก็ออกมาในทางที่ไม่ดี และถ้าจิตในขณะนั้นเป็นกลางๆคือวางเฉยอยู่
อารมณ์ที่เกิดขึ้นคือพื้นฐานของจิตในปัจจุบัน ซึ่งถ้าพื้นฐานดีมีองค์แห่งคุณธรรมคุ้มครองอยู่
ก็จะมีมุมมองในทางที่ดี แต่ถ้าพื้นฐานของจิตนั้นยังขาดคุณธรรมความเป็นกุศลไม่เพียงพอ
ความรู้สึกนึกคิดก็จะออกมาในทางชั่วร้ายคล้อยตามกิเลสทั้งหลายที่จรมาในขณะนั้น
:059:ท่านทั้งหลายเคยคิดพิจารณาบ้างหรือไม่ในเรื่องนี้ จงให้เวลาแก่ชีวิตลองคิดพิจารณา
แล้วท่านจะเห็นตัวตนที่แท้จริง รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวท่านเอง....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะชายขอบ
๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ เวลา ๑๘.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
:059:หมายเหตุ...โปรดติดตามตอนต่อไป มหากาพย์เรื่องใหม่กำลังจะเริ่มแล้ว
เพราะตั้งแต่ออกพรรษามา ไม่ค่อยจะมีเวลาให้กับงานเขียนสักเท่าไหร่ ต้องเดินทางตลอด
เพื่อสะสางภาระกิจทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน และถึงตอนนี้ทุกอย่างก็ลงตัวกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
จึงมีเวลาที่จะคิดและเขียนผลงานออกมา โดยให้ชื่อว่า "เล่าสู่กันฟัง" ซึ่งจะบอกเล่าถึงความรู้สึกนึกคิด
ของจิตในแต่ละเหตุการที่ได้ประสพพบพานมานำมาถ่ายทอดเล่าสู่กันฟัง......
