หอสมุดวัดบางเดือน ข้างมณฑปหลวงพ่อพัว สุราษฎร์ธานี
๑๒ มีนาคม พ.ศ๒๕๕๓ เวลา ๐๐.๑๘ น.
:059:คนจรย้อนคืนถิ่น
ห่างเหินและห่างหาย จากมาหลายวันเดือนปี
ได้กลับคืนถิ่นที่ ธรณีที่จากมา
กราบศพครูอาจารย์ อาลัยท่านที่จากลา
เคยรับความเมตตา จากท่านมามิลืมเลือน
สอนมนต์สอนคาถา ภาวนาคอยย้ำเตือน
สอนให้ไม่แชเชือน ให้วันเดือนผ่านเลยไป
สอนให้ใฝ่ศึกษา รู้คุณค่าธรรมวินัย
ท่านรักและห่วงใย อยากจะให้เราได้ดี
วิถีแห่งคนจร จึงเร่ร่อนไปทุกที่
จากไปนานหลายปี ตามวิถีแห่งคนจร
สายลมอาจเปลี่ยนทิศ แต่ดวงจิตไม่สั่นคลอน
ศรัทธาไม่ถอดถอน จำคำสอนครูอาจารย์
"ยามอยู่ให้เขารัก อยู่เป็นหลักช่วยเจือจาน
กล่าวธรรมนำขับขาน อยู่ประสานสามัคคี
ถึงคราวที่จะจาก เราต้องฝากซึ่งความดี
คำสอนของท่านนี้ คือสิ่งที่ต้องจดจำ
จดจำนำมาใช้ สิ่งชั่วร้ายไม่กลายกล้ำ
เดินตามเส้นทางธรรม เดินตามคำครูอาจารย์
คนจรย้อนคืนถิ่น คืนวันสิ้นไปตามกาล
เรื่องราวที่เล่าขาน คือตำนานการเดินทาง
.....................................
เคารพ-ศรัทธา-อาลัย
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๑๒ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๓ เวลา ๐๐.๓๒ น. ณ วัดบางเดือน พุนพิน สุราษฏร์ธานี
