สมัยผมเรียน ม ต้น ผมใด้ยินข่าว ตี๋ใหญ่ มีวิชาอาคม หนังเหนียว ล่องหนหายตัวใด้ จริงเท็จแค่ไหน ผมไม่รู้
ผมรู้อย่างเดียว ว่า จะต้องหา อาจารย์ ที่ เก่งๆ ซักคน ปีนั้น ผมยังจำติดตา เป็นปี 2525 ก่อนปี น้ำท่วม กทม ปีเดียว
ผมและ เพื่อนๆ ใด้ขับ มอเตอร์ไซด์ ไปกราบ หลวงพ่อเปิ่น ฝากตัวเป็น ศิษย์ท่าน สมัยนั้น ท่าน เริ่มจะ เลิกสักยัน ด้วยตัวเองแล้ว
จะมีก็ เอาเข็มมา เจิมๆ กระหม่อมบ้าง หน้าผากบ้าง ลงนะ หน้าทองบ้าง ส่วนมาก จะเป็น พระ ลูกวัด
พระที่ สักตอนนั้น ทุกคนจะรู้กันกว้างๆ มีอยู่ ไม่กี่องค์ ที่ขึ้นชื่อ จำติดปากหน่อยก็
หลวงพี่ต้อย(ป่าช้า)นั่งบนกระดาน ฝาโลงแผ่นเดียว หลวงพี่ติ่ง(ท่าน้ำ) สมัยนั้นอะ ทางเข้าวัด มีแต่ ลูกรัง สะพานข้ามคลอง ก็ยังไม่มี
ผมใด้ สักวันนั้น 3 องค์ เลยครับ
หลวงพี่ต้อย เก้ายอด (น้ำมันครับ) หลวงพี่ติ่ง สาริกาที่ท้องแขนขวา(น้ำมันครับ) หลวงพ่อเปิ่น ลงหน้าผาก พร้อมเป่า ให้ครับ
แต่ตอนนี้ เป็นหมึกแล้วครับ และพระเครื่องที่ผมใด้รับกับมือ หลวงพ่อเปิ่นวันนั้น ก็เหรียนนั่งหนุมาน ที่สร้างปี 2525 นั่นละครับ
เนื่องจาก ตอนนั้น ยังอยู่แค่ ปวช 1 ท่านเห็นว่า ยังเรียนอยู่ เลยสักให้ แต่น้ำมันครับ
ท่านจะสั่งสอน ผมอยู่บ่อยๆไปครับ เวลาผมไปหาท่าน
ศิษหลวงพ่อ ต้องรักกันใว้ มีอะไรที่พอจะช่วยเหลือกันใด้ ก็ช่วยเหลือกัน
สมัยก่อนดูง่ายครับว่า ใครเป็นคนสัก
ถ้าสาริกาเดี่ยวแขนขวา ก็จะเป็น หลวงพี่ติ่งสัก
ถ้าสาริกา ทั้งสองแขน ส่วนมาก หลวงพี่ต้อย จะเป็นคนสัก
เสือเผ่นของหลวงพ่อ ส่วนมาก จะสักกันที่หน้าอก รู้สึกว่า บล๊อค จะหายไปแล้ว เสือรุ่นแรกๆ
สมัยก่อนจะสักกันที ก็เอาบล๊อค มาลมควันไฟ ให้ดำ แล้วก็ไปกดทับให้เป็นรอย สมัยนี้ สบาย มีตรายาง สวยกว่าเดิมซ๊ะด้วยซิ
ดีใจจริงๆเลยครับ ที่ใด้ เป็น ศิษวัดบางพระ
ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ ผมอยู่ กทม รถยนต์คันแรกของผม สมัย 20 กว่าปีที่แล้ว หลวงพ่อเปิ่นนี่แหละครับ เจิมให้ ตอนนี้ พี่เขยผมใช้อยู่ครับ รถคันนี้
ผมไปนั่งรอ ตั้งแต่ตี 4 พอหลวงพ่อฉันเช้าเสร็จ ผมก็นิมนต์ ท่านเจิมรถให้เลยครับ ผมยังจำคำพูดท่านใด้อยู่เลย
ท่านถามผมว่า เองซื้อมาเท่าไร รถเองซิ่งดีน๊ะ บอกตามตรงครับ ภาพนั้นยังติดตาผมอยู่เลย ก็ไม่คิดไม่ฝัน ว่าหลังจากนั้นไม่กี่ปี
มีข่าวว่า ลูกศิษ หลวงพ่อ โดนแทงไม่เข้า ลงหน้า 1 หลังจากนั้น ก็เริ่ม มีคนมาวัด อย่างไม่ขาดสาย ความเจริญ เริ่มเข้ามา จาก นึกจะไปกราบหลวงพ่อเมื่อไร ไปก็เข้าถึงตัวเลย
จนหลังๆ เริ่มมี บัตรคิว คนเริ่มแน่น นั่นละครับ ผมเริ่มห่างวัดมาพอสมควร จนมาถึงท่าน มรณภาพ ผมไปงานศพ และไปเป็น เจ้าภาพ อยู่ 1 วัน กับเจ้านายผม
สมัยท่านยังมี ชีวิตอยู่ เจ้านายผม จะนิมนต์ หลวงพ่อ มาทำบุญ ที่ร้าน แทบทุกปี พร้อมทอดผ้าป่า ให้ทุกครั้ง เจ้านายผม แทบจะนับถือ คริส แต่มาเจอ หลวงพ่อเปิ่น
นี่แหละ ที่เจ้านายผม ต้องกราบและให้ หลวงพ่อ เป่าเศกให้
และอย่าแปลกใจ กันเลยครับ ทำไมผมมี พระของหลวงพ่อ หลายรุ่น ต้องบอกเลยครับว่า ของ ฟรี แทบทั้งนั้นครับ ที่หลวงพ่อ ท่านเมตตา กับศิษ ตัวน้อยๆ อย่างผม
ผมเคยนับเล่นๆ ของหลวงพ่อเปิ่นนี่ ผมมีไม่ต่ำกว่า 100 องค์ครับ ที่ผมใด้ ฟรีมา
ผมเริ่ม เข้ามาวัด ถี่ๆ ก็ ช่วง 2 -3 ปีมานี่แหละครับ รึว่า ผมเริ่มปลง แล้วก็ เริ่มแก่แล้ว จึงหันหน้าเข้าวัด ทำแต่บุญ ให้แต่ทาน
สาธุ องค์หลวงพ่อเปิ่น คุ้มครอง
รูปหลวงพ่อ ที่ติดหน้ากระจกรถผมครับ
รถผมคันนี้ หลวงพี่ต้อย เจิมให้ครับ
ใว้พบกันครับ วันงาน ทุกๆท่านเลยครับ