แสดงกระทู้
1
ไหว้ครูบูรพาจารย์ / บอกเล่าอาการของขึ้นวันไหว้ครูค่ะ
« เมื่อ: 03 มี.ค. 2553, 05:50:56 »
เดินทางไปแต่เช้าตรู่ กับเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน 2 คนค่ะ
ตั้งใจไปไหว้ครูบูรพาจารย์และหลวงพ่อเปิ่น
เตรียมตัวมาดีค่ะ เพราะรู้ว่าต้องของขึ้นแน่ๆ รู้สึกวาบๆ ยังไงบอกไม่ถูกค่ะ
เวลาเห็นลูกศิษย์หลวงพ่อในปรมาพิธีเกิดอาการของขึ้นกันขนลุกซู่เลยค่ะ
จากนั้นเข้าไปสักการะหลวงพ่อเปิ่นในกุฏิของท่าน และบูชา"ตะกรุดหงษ์พญาเงิน"มาคล้องคอ
ใครเคยบูชาบ้างค่ะ ช่วยแนะนำทีว่ามีคาถาอะไรบ้างมั้ย อยากได้มากค่ะ
จากนั้นก็ไปนั่งรอในปรมาพิธี เพื่อนกลัวมาก แต่สำหรับเรา เฉยๆค่ะ แต่ก็ยังวาบๆ หวาบๆหัวใจอยู่
ว่าเราจะของขึ้นไหม เพราะไม่ได้มาไหว้ครูที่นี่ตั้งแต่ปี 45
พอเข้าสู่ปรมาพิธี ฤกษ์ 9.39 นาที เริ่มละค่ะ อาการมาและเริ่มชาหน้า ชาหัว ชามือ
เผลอก้มหน้าหลับตาไม่ถึง 30 วินาที บูรพาจารย์ก็มาโปรดค่ะ ควบคุมไม่ได้จริงๆ
เริ่มจากหนุมาน เสือ พ่อแก่ และตามมาด้วยสาริกา
ในตอนนั้นเพื่อนก็ช่วยจับและบอกคนข้างๆ ว่าให้ช่วยจับเราด้วย
มีทั้งคนมาตบที่หลังเบาๆ ปิดหู ลูบหน้า และบอกว่าอย่าหลับตาเด็ดขาด ลืมตา พอได้แล้ว ใจเย็น หยุดๆ หายใจลึกๆ อย่าไปนึกถึง ให้นึกถึงเรื่องอื่น
ซึ่งพอเราข่มใจ ก็หายไปพักนึง ซักพักรอบๆข้างๆ มาอีก โอ้แม่เจ้า ทีนี้ขึ้นไม่หยุดเลยจริงๆ
ประมาณ 4-5 รอบ ตอนเสร็จพิธีจะเข้าไปรับน้ำพระพุทธมนต์ อยู่ดีๆ ก็กระโดดไปนอนและถวายบังโคมที่พื้น บอกตามตรงเลยค่ะ ว่าหลังจากเสร็จพิธีไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย มีเพียงแต่ปวดเมื่อยตัวนิดหน่อย แถมขากลับยังหลงทางอีก...โน่น ไปถึงโน่นตลากน้ำลำพญา เลยเดินไปช๊อปหาของกินซักนิดนึง ก็ยังเจอศิษย์หลวงพ่อมาพักผ่อนกันเยอะแยะเลยค่ะ
สุดท้ายอยากจะขอบคุณ บุคคลที่ช่วยมาจับเรากลุ่มนึง ใส่เสื้อทีมหลวงพ่อเปิ่นสีขาว มาประมาณ 5-6 คน มีผู้หญิง 1 คน สงสัยเป็นตากล้องสาวสวย น่ารักมากค่ะ ที่ช่วยมาจับเราตอนที่ของขึ้นโดยไม่มีการล่วงเกินอันใดเลย แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสพูดคุย ขอบคุณเค้าอย่างเป็นทางการ ถ้ามีโอกาสหวังว่าคงจะได้ขอบคุณเพื่อนๆ กลุ่มนี้อีกครั้งนะค่ะ
อ้อ..ลืมไปวันนั้นที่เราไปเราใส่เสื้อสีขาว ผมยาวมากๆ หยักโศก ถ้าใครยังจำเราได้ช่วยเข้ามาทักทายด้วยนะค่ะ อยากจะขอบคุณที่สังคมไทยยังมีคนดีๆอยู่ค่ะ
ตั้งใจไปไหว้ครูบูรพาจารย์และหลวงพ่อเปิ่น
เตรียมตัวมาดีค่ะ เพราะรู้ว่าต้องของขึ้นแน่ๆ รู้สึกวาบๆ ยังไงบอกไม่ถูกค่ะ
เวลาเห็นลูกศิษย์หลวงพ่อในปรมาพิธีเกิดอาการของขึ้นกันขนลุกซู่เลยค่ะ
จากนั้นเข้าไปสักการะหลวงพ่อเปิ่นในกุฏิของท่าน และบูชา"ตะกรุดหงษ์พญาเงิน"มาคล้องคอ
ใครเคยบูชาบ้างค่ะ ช่วยแนะนำทีว่ามีคาถาอะไรบ้างมั้ย อยากได้มากค่ะ
จากนั้นก็ไปนั่งรอในปรมาพิธี เพื่อนกลัวมาก แต่สำหรับเรา เฉยๆค่ะ แต่ก็ยังวาบๆ หวาบๆหัวใจอยู่
ว่าเราจะของขึ้นไหม เพราะไม่ได้มาไหว้ครูที่นี่ตั้งแต่ปี 45
พอเข้าสู่ปรมาพิธี ฤกษ์ 9.39 นาที เริ่มละค่ะ อาการมาและเริ่มชาหน้า ชาหัว ชามือ
เผลอก้มหน้าหลับตาไม่ถึง 30 วินาที บูรพาจารย์ก็มาโปรดค่ะ ควบคุมไม่ได้จริงๆ
เริ่มจากหนุมาน เสือ พ่อแก่ และตามมาด้วยสาริกา
ในตอนนั้นเพื่อนก็ช่วยจับและบอกคนข้างๆ ว่าให้ช่วยจับเราด้วย
มีทั้งคนมาตบที่หลังเบาๆ ปิดหู ลูบหน้า และบอกว่าอย่าหลับตาเด็ดขาด ลืมตา พอได้แล้ว ใจเย็น หยุดๆ หายใจลึกๆ อย่าไปนึกถึง ให้นึกถึงเรื่องอื่น
ซึ่งพอเราข่มใจ ก็หายไปพักนึง ซักพักรอบๆข้างๆ มาอีก โอ้แม่เจ้า ทีนี้ขึ้นไม่หยุดเลยจริงๆ
ประมาณ 4-5 รอบ ตอนเสร็จพิธีจะเข้าไปรับน้ำพระพุทธมนต์ อยู่ดีๆ ก็กระโดดไปนอนและถวายบังโคมที่พื้น บอกตามตรงเลยค่ะ ว่าหลังจากเสร็จพิธีไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย มีเพียงแต่ปวดเมื่อยตัวนิดหน่อย แถมขากลับยังหลงทางอีก...โน่น ไปถึงโน่นตลากน้ำลำพญา เลยเดินไปช๊อปหาของกินซักนิดนึง ก็ยังเจอศิษย์หลวงพ่อมาพักผ่อนกันเยอะแยะเลยค่ะ
สุดท้ายอยากจะขอบคุณ บุคคลที่ช่วยมาจับเรากลุ่มนึง ใส่เสื้อทีมหลวงพ่อเปิ่นสีขาว มาประมาณ 5-6 คน มีผู้หญิง 1 คน สงสัยเป็นตากล้องสาวสวย น่ารักมากค่ะ ที่ช่วยมาจับเราตอนที่ของขึ้นโดยไม่มีการล่วงเกินอันใดเลย แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสพูดคุย ขอบคุณเค้าอย่างเป็นทางการ ถ้ามีโอกาสหวังว่าคงจะได้ขอบคุณเพื่อนๆ กลุ่มนี้อีกครั้งนะค่ะ
อ้อ..ลืมไปวันนั้นที่เราไปเราใส่เสื้อสีขาว ผมยาวมากๆ หยักโศก ถ้าใครยังจำเราได้ช่วยเข้ามาทักทายด้วยนะค่ะ อยากจะขอบคุณที่สังคมไทยยังมีคนดีๆอยู่ค่ะ
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ เพราะไม่ได้ไปไหว้ครู้นานแล้ว ตั้งแต่ปี 44-45 เลยไม่แน่ใจว่า ณ วันที่ไหว้ครูหลวงพ่อเปิ่น จะมีผู้หญิงของขึ้นแล้ววิ่งเข้าหาหน้าพิธีหรือไม่