...
....มีอยู่วันนึงมีเจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจใบรับซื้อของเก่าที่ร้านผม...
...โดยปกติแล้วตัวผมเอง..ไม่ค่อยจะชอบพูดคุยกับเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเท่าไรนัก...
... ผมจะให้คนในร้านสนทนาไปก่อน..แต่ถ้าเห็นท่าจะไม่ดี..ผมจะออกตัวทีหลัง..
...เจ้าหน้าที่นายนั้นเข้ามาตรวจตอน..1ทุ่มครับ..ไอ่กระผมก็คันปาก..
...ถามไปว่า..พี่นี่มันทุ่มกว่าแล้วนะทำไมขยันจัง...
...แกเหมือนจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
...เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบและสุภาพมากเลยครับ..(แกอยู่ในสภาพเหงื่อท่วมกาย)...
...อ๋อเพื่อนๆผมเลิกงานกันหมดแล้วครับ..ใครจะทำงานเช้าชามเย็นชามผมไม่สน
...ใครจะโกงกินยังไงผมไม่ยุ่ง..ผมเป็นข้าทาสของแผ่นดิน..
...ผมทำงานทุกวันนี้เพื่อพ่อของแผ่นดิน..ทำงานให้พระองค์ท่านพระเจ้าอยู่หัวครับ..
...แค่นั้นแหละความคิดของผมก็เปลี่ยนไป..ผมยิ้มให้แกแบบเต็มที่เลย.กลายเป็นคุยถูกคอ..คุยกันพักใหญ่ๆเลย..
...ก่อนแกไปแกยังทิ้งเบอร์ให้ไว้..หันมาบอกผม..มีเรื่องโดนรังแกโทรมาหาผมได้เลยนะ..
...ผมก็เลยสาธุในใจ..ขอให้เจริญในหน้าที่การงานนะ..ขอให้ครอบครัวท่านอยู่ร่มเย็นเป็นสุข..
...(ไม่ได้เห็นมานานแล้วแบบนี้)..