กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 14 มี.ค. 2552, 07:03:59
-
:054:สัปปายะ4คือความเหมาะสมสี่ประการที่เป็นตัวส่งเสริมให้เกิดความเจริญในธรรมอันได้แก่
1.สถานที่สัปปายะ=สถานที่นั้นต้องมีสภาพที่ถูกกับจริตนิสัยของเราและตัวเรายินดีพอใจที่จะอาศัยในสถานที่นั้น
2.อาหารสัปปายะ=อาหารการกินในท้องถิ่นนั้นเราสามารถที่จะทานได้และมีเพียงพอต่อการบริโภค
3.บุคคลสัปปายะ=บุคคลรอบข้างต้องมีคุณธรรมมีน้ำใจให้ความช่วยเหลือเราได้เมื่อมีปัญหา
4.ธรรมะสัปปายะ=ปฏิบัติธรรมให้เหมาะสมกับจริตนิสัยของตัวเรา
ทั้งสี่ประการนั้นมีส่วนสำคัญต่อการปฏิบัติธรรม เกื้อกูลสงเคราะห์ อนุเคราะห์ซึ่งกันและกัน เป็นเหตุและปัจจัยในการปฏิบัติธรรม
แต่สิ่งที่สำคัญก็คือบุคคล บุคคลมีส่วนในการปฏิบัติ เพราะจะช่วยเสริมสร้างศรัทธาและความเพียรของเราให้มั่นคงและเพิ่มขึ้น
บุคคลนำมาซึ่งธรรมารมณ์ มโนสัมผัส คืออารมณ์กระทบ การที่เรารับอารมณ์กระทบซึ่งสิ่งนั้นมันละเอียดอ่อนมาก เป็นสภาวะของอารมณ์ภายใน ที่แผ่กระจายออกมากระทบคนรอบข้าง และถ้าคนรอบข้างประกอบด้วยอกุศลจิต มันจะทำให้บรรยากาศของสถานที่นั้นเป็นพิษ ทำให้เกิดความคิดความรู้สึกความคิดที่เป็นอกุศลเช่นฟุ้งซ่าน หดหู่ ขี้เกียจ เกิดอารมณ์กำหนัดในกาม เกิดความโลภ
ความเห็นแก่ตัว ความโกรธ ความไม่เป็นมิตร จิตเป็นอกุศลขึ้นมาโดยเราอาจจะรู้ไม่เท่าทัน ว่าสิ่งนั้นเป็นอารมณ์กระทบแล้วเราไปปรุงแต่งคล้อยตามอารมณ์เหล่านั้น สถานที่ใดเป็นเช่นนั้น เราควรที่จะหลีกเลี่ยงออกห่างโดยเร็ว เพราะมันจะหลอมจิตเราให้ตกอยู่
ในอำนาจของมัน โดยที่เราไม่รู้ตัว เราจึงควรมีสติคิดพิจารนาว่าความรู้สึกที่เกิดที่เกิดขึ้นนั้นมันมาจากไหน จากอารมณ์ภายในหรือ
มาจากภายนอก ถ้าเรารู้เท่าทันแสดงว่าความเจริญในธรรมนั้นเกิดขึ้นต่อเราแล้ว....
(ฝากไว้เป็นข้อคิด โปรดอ่านสักนิด แล้วคิดพิจารนาตาม )
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๙.๐๐น. ณ ริมฝั่งโขง