ผู้เขียน หัวข้อ: เหตุแห่งกรรม  (อ่าน 4938 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ ทรงกลด

  • ผู้อาวุโส
  • *****
  • กระทู้: 2199
  • เพศ: ชาย
  • ศิษย์หลวงโด่ง.....
    • ดูรายละเอียด
เหตุแห่งกรรม
« เมื่อ: 27 เม.ย. 2554, 10:04:03 »
เหตุแห่งกรรม

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริงตอนที่ผมอยู่ที่ต่าง จังหวัด และสิ่งที่ผมจะเล่าให้ฟังนี้เป็นความเชื่อของผมเอง เนื่อง

จากผมเป็นคนที่ค่อนข้างเชื่อเรื่องเวรกรรมเป็นอย่างมาก เรื่องก็มีอยู่ว่า ก่อนที่ผมจะเดินทางเข้ามากรุงเทพฯ เพื่อหา

งานทำช่วยเหลือครอบครัวและเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียนหนังสือ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นมัธยมต้น ผมเป็น

คนที่ชอบหาปลามากและชอบล่าสัตว์เป็นที่หนึ่ง ที่สำคัญเป็นคนที่ทำบาปขึ้นอีกต่างหาก เวลาหน้าน้ำดำนาก็ชอบทอดแห,ใส่

เบ็ด,เวลาไปก็จะชอบชวนเพื่อนๆไปด้วย เพื่อนคนอื่นที่ไปด้วยกันทอดแหลงไปยังไงก็ไม่ค่อยมีปลาติดมาด้วย แต่ตัวผมเองแม้จะทอด

ตรงที่เพื่อนทอดไปไม่ถึงสิบนาทีก็ได้ปลาติดขึ้นมา หรือจะใส่เบ็ดก็ไม่ค่อยได้ปลาสักเท่าไหร่มันก็เป็นเรื่องแปลก!!!! แต่ถ้าเป็นหน้า

แล้งช่วงเดือนเมษายนผมกับเพื่อนๆก็จะชวนกันไปยิงกิ่งก่ามาผัด เผ็ดกินกันขอบอกว่ามันเป็นอาหารชั้นเลิศเลยครับ ไปยิงทีก็เหมือน

เดิมครับเรื่องฆ่าสัตว์ถนัดนักกิ่งก่าจะปีนขึ้นไปบนยอดไม้ก็ ยังสามารถยิงมันตกลงมาได้ แถมถ้าตัวไหนสุดความสามารถถึงขนาดต้อง

ปีนขึ้นไปไล่ยิงบนต้นไม้ซึ่งมันเป็น ความโหดร้ายทารุณมาก กิ้งก่าตัวนิดเดียวคนมีสี่ห้าคนไล่จับมันตัวเดียว แต่!!! ไม่คิดอะไรก็ยิ่งทำ

ให้ดีใจกับเวรกรรมที่ตน

ได้กระทำ โดยไม่คิดว่าวันหนึ่งจะต้องรับกรรมในสิ่งที่ตัวเองกระทำ ด้วยความสนุกสนานของความเป็นเด็กอยู่ในขณะนั้นทำให้ไม่ค่อน

คิดอะไร ผมทำอย่อย่างนี้เสมอๆๆเป็นระยะเวลาหลายปี และจนวันหนึ่งผมต้องมีแผลในเท้าเพราะเดินไปเหยีบแก้วซึ้งผมก็พยายามที่

จะ สังเกตก่อนเดินอยู่แล้วแต่ก็พลาดจนได้ ซึ่งมันเป็นแผลค่อนข้างลึกและยาวพอสมควรถ้าเย็บก็คงประมาณเกือบสิบเข็มได้ ซึ่งสิ่งที่

มันเกิดขึ้นนี้ปีเเรกๆผมยังไม่ค่อยคิดอะไรมากหรอกเพราะว่ามันคง เป็นอุบัติเหตุธรรมดา แต่เมื่อปีต่อมามันก็เป็นเหมือนเดิมอีกและ

เป็นช่วงเวลาเดียวกันอีก และอีกครั้งหนึ่งของปีต่อมามันเป็นครั้งที่ทรมานมากตอนนั้นผมไปทอดแหกับน้อง อีกคนหนึ่ง ซึ่งวันนั้นสนุก

มากเพราะได้ปลาเยอะมาก เราไปกันค่อนข้างไกลจึงได้เอาจักรยานไปด้วยและสิ่งที่ไม่น่าเกิดก็เกิดขึ้น ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าเเปลกมาก

เพราะว่าตรงที่ผมทอดแหนั้นผมเพิ่งทอดไปไม่นาน จำได้ไม่เกิน 10 นาทีได้ซึ่งผมจะวนเวียนทอดอยู่บริเวณนั้นเพราะปลาค่อนข้าง

ชุมเพราะมีน้ำไหล ตลอดปลาจะชอบมาว่ายน้ำเล่น จุดที่ก่อนจะเกิดเหตุนั้นผมได้ทอดแหไปผมก็กระโดดลงไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไร

(น้ำไม่ค่อยลึกสูงประมาณหัวเข่าแต่น้ำจะไหลแรงพอสมควรจึงต้องกระโดดลงไป ประคองแหไม่ให้ไหลไปตามน้ำถ้าปลาติดปลาจะ

ได้ไม่หลุดออกจากแห)แต่ครั้งนี้ผม ก็ทำเหมือนเดิม จุ๊บ...กึ๊ด !!!!!!!!!!!! ผมเริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที ผมจึงยกเท้าขึ้นจากน้ำมองดูปลา

กดว่าเลือดไหลพุ่งเหมือนกับสายยางฉีดน้ำซึ้ง ผมไม่เคยเจอมันน่ากลัวมาก ผมเล่าแล้วขนลุก มันน่ากลัว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27 เม.ย. 2554, 10:08:56 โดย ทรงกลด »
เว ทา สา กุ กุ สา ทา เว....ทา ยะ สา ตะ ตะ สา ยะ ทา...สา สา ทิ กุ กุ ทิ สา สา...กุ ตะ กุ ภู ภู กุ ตะ กุ

ออฟไลน์ ทรงกลด

  • ผู้อาวุโส
  • *****
  • กระทู้: 2199
  • เพศ: ชาย
  • ศิษย์หลวงโด่ง.....
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: 27 เม.ย. 2554, 10:05:29 »
ผมมองเห็นเส้นเอ็นสีขาว

เป็นเยื่อบุเป็นไขมัน ด้วยความที่ตกใจและเจ็บมากเลยกระชากแหขึ้นจากน้ำร้องเรียกน้องบอกให้มาช่วย หน่อยเพราะว่าผมปวดมาก

และเดินไม่ได้ วางเท้ากับพื้นไม่ได้ผมถอดเสื้อออกซึ่งวันนั้นผมใส่เสื้อกีฬาสีแดงไปด้วยตอน นั้นแยกไม่ออกว่าเลือดกับเสื้ออันไหน

มันแดงกว่ากัน ผมเอาไปพันที่แผลห้ามเลือดไว้ตอนนั้นไม่คิดอะไรอยากกลับบ้านบอกให้น้องปั่น จักรยานกลับบ้านด่วน ผมตัวใหญ่

กว่าน้องน้องประคองรถไม่ค่อยไหวเกือบพาคว่ำไปหลายรอบเหมือนกัน ผมปวดมาก มันทรมานมาก จนผมไปถึงบ้านเรียกให้พีสาวมา

อุ้มหน่อยผมเดินไม่ไหว หลังจากนั้นพี่สาวเอาผ้ามาให้เปลี่ยนแล้วก็เอาเสื้อที่พันแผลออกปรากฎว่า เส้นเอ็นหัวแม่เท้าขาด มันปวด

มากทรมานมาก ที่หมู่บ้านผมมีสถานีอนามัยพอพี่สาวส่งถึงสถานีอนามัยหมอก็รีบมารับพยุงตัว เข้าห้องพยาบาลวันนั้นมันเป็นวันที่จะ

ถือว่า ซวย !!! ก็ว่าได้ ยาชาหมดครับดี ยาชาหมดครับ หมอต้องเย็บแผลสดๆครับโดยไม่มีการฉีดยาชาก่อนแต่ประการใด มันเป็นอะไร

ที่ทรมานมาก เนื่องจากเส้นเอ็นขาดทำให้เย็บค่อนข้างลำบากบวกกับผมก็เจ็บมาก ทำให้เข็มเจ็บหักไปสองเข็มหมอบอกว่าถ้าให้เจ็บ

กจริงๆๆ ก็ประมาณเกือบ 10 เข็มครับ กลัวผมเจ็บก็เลยเจ็บให้ 3 เข็ม เพราะผมก็ยอมรับว่ามันปวดมากจริงๆๆๆ ด้วยสาเหตุนี้ทำให้ผม

เริ่มคิดว่าทำไมผมต้องมาเจ็บอย่างนี้ทุกปีและเป็นช่วง เดียวกันด้วย ผมจึงคิดว่าใช่ !!!!!! = ใช่ !!!!!! แน่นอนมันต้องเป็นเพราะเราสร้าง

เวรสร้างกรรมไว้เยอะไม่รู้จักพอ หาได้มาเยอะแล้วยังอยากได้เพิ่มอีก พอหลังจากนั้นผมก็เริ่มฆ่าสัตว์น้อยลงและผมได้เรียนจบมัธยม

ต้นก็เลยได้เข้า มาทำงานและเรียนที่กทม.และอยู่ที่กรุงเทพฯ ทุกวันนี้แต่ก็มีกลับไปเยี่ยมแม่บ้าง อยู่ที่นี่ไม่ได้ฆ่าสัตว์โดยตรงแต่ก็ฆ่า

ทางอ้อม แต่ก็ดีกว่าที่อยู่ต่างจังหวัดเพราะว่าอยู่ทีต่างจังหวัดอยากกินปลาถ้าไม่ ขี้เกียจถือแหเดินลงจากบ้านครู่เดียวก็ได้กิน ทุก

วันนี้ไม่ค่อยเจ็บค่อยไข้ครับด้วยอานิสงค์ การทำบุญการละการสร้างบาปแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ที่เราได้ล่วงเกินเขาได้ฆ่า เขา ขอให้

เขาได้รับส่วนบุญที่เราได้กระทำทั้งหมดแด่ทุกตนทุกท่าน นี่เป็นอุทาหรณ์และความเชื่อส่วนบุคคลครับแล้วแต่ว่าใครจะเชื่อไม่ว่ากัน

ครับ แต่สำหรับผม เชื่อ !!!!! เวรกรรมมีจริง


ขอบคุณ ที่มา
http://www.watpanonvivek.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2117:2010-05-03-01-49-50&catid=51:4
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27 เม.ย. 2554, 10:11:12 โดย ทรงกลด »

ออฟไลน์ jidarsarika

  • ปัญจมะ
  • *****
  • กระทู้: 93
  • เพศ: หญิง
  • อาจาริโย วันทามิ
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: 29 เม.ย. 2554, 09:24:30 »
น่ากลัวอ่ะค่ะเย็บสดๆด้วยคงจะเจ็บมาก เราคนนึงก็เชื่อเวรกรรมมีจริง ขอบคุณสำหรับบทความค่ะ ขออนุญาตเสริมอีกแรงนะคะ

ผลกรรมจากการฆ่าสัตว์ชนิดใด จะได้ผลกรรมอย่างไร
ฆ่ามด ฆ่าปลวก ฆ่าแมลงวัน มีผลกรรมทำ มีฝุ่นผงเข้าหน้าเข้าตา ร่างกายกระทบผงพิษทำให้ระคายเคือง ผิวหนังเกิดผื่นคัน

- ฆ่า เป็ด ไก่ นก ปลา มีผลกรรมทำให้ บาดเจ็บจากการถูกไม้ ถูกมีด ถูกของมีคมขีดข่วนเป็นแผล เดินสะดุดตอ นิ้วเท้าเจ็บ หกล้มเข่าถลอกปอกเปิก

- ฆ่า ม้า ลา วัว ควาย รวมทั้งสัตว์เลี้ยงที่ให้คุณด้านอื่นด้วย มีผลกรรมทำให้ มีบาดแผลฉกรรจ์ ไฟไหม้เนื้อตัวเป็นแผลพุพอง ถูกน้ำร้อนลวกแขนด่าง ประสบอุบัติเหตุรถล้ม รถคว่ำ รถชน แขนขาหัก หรือเจ็บป่วยต้องผ่าตัดช่วงท้อง หรืออวัยวะสำคัญ

- ฆ่าคนร้าย คนชั่ว คนพาล โดยที่ตนเองไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง มีผลกรรมทำให้เจ็บป่วย ร่างกายพิกลพิการ เช่น ต้องตัดแขนทิ้ง ต้องตัดขา หรือต้องผ่าตัดเอาอวัยวะสำคัญของร่างกายออกทิ้งไปบางส่วน

- ฆ่าคนดี คนดีของครอบครัว คนดีของสังคม มีผลกรรมทำให้ ถูกฆ่า ถูกยิง ถูกฟัน พลัดตกจากที่สูง ตายจากอุบัติเหตุรถชน รถพลิกคว่ำ

- ฆ่าคนที่มีบุณคุณต่อตนเอง ฆ่านักบวชที่ทรงคุณธรรม มีผลกรรมทำให้ชีวิตต้องประสบกับภาวะกลัดกลุ้มคลุ้มคลั่งไม่เป็นสุข ต้องเป็นบ้า เป็นโรคประสาท เป็นโรคเรื้อรัง ใช้ชีวิตอย่างทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส หรือมิฉะนั้นก็ฆ่าตัวตาย ทำลายชีวิต เพราะเห็นว่าความตายประเสริฐกว่าการมีชีวิตอยู่


อ้างอิงจาก www.dek-d.com/board/view.php?id=1812392[/size]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29 เม.ย. 2554, 09:27:17 โดย jidarsarika »
พุทธัง ธรรมมัง สังฆัง มาตาปิตุโร อาจาริโย

ออฟไลน์ ทรงกลด

  • ผู้อาวุโส
  • *****
  • กระทู้: 2199
  • เพศ: ชาย
  • ศิษย์หลวงโด่ง.....
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: 06 พ.ค. 2554, 01:38:02 »
นายบุญไม่มีบุญ


       กรรมที่มนุษย์เป็นผู้ก่อไว้ ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วสักวันก็ต้องกลับมาตอบสนองไม่ช้าก็เร็ว แม้จะมีตัวอย่างให้เห็นหลายๆ ราย แต่ก็ยังมีคนไม่น้อยที่ไม่เชื่อ ในกฎแห่งกรรมเพราะความอยากได้ ความเห็นแก่ตัว ยอมแพ้กิเลสที่มาล่อตาล่อใจ ยอมทำลายเบียดเบียนผู้อื่น ฆ่าได้แม้แต่ชีวิตเขา

       ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ “บุญ” แต่ไม่เคยทำบุญสมชื่อเลย ตรงกันข้ามกลับชอบทำบาปเป็นประจำ ตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น บุญชอบตีไก่มาก และที่โหดร้ายยิ่งกว่าคือ เจอรังลูกนกไม่ได้เป็นต้องปีนขึ้นไปเอามันลงมาทำลายชีวิตที่ไม่ใช่แค่ชีวิตเดียวแต่มีนับสิบๆ ตัว ไม่เว้นแม้แต่วันพระ บุญชอบไปจับงูสิงพอได้มาคราวละ 10 กว่าตัวก็นำมาต้มเป็นๆในน้ำเดือดเพื่อแกล้มเหล้า เต่า ตะพาบก็เผากันทั้งเป็น ฆ่าแล้วยังไม่ตายก็โยนเข้ากองไฟไร้ซึ่งความปรานี

       บุญใช้ชีวิตกับการฆ่าสัตว์มาตลอด และทำโดยไม่เคยคิดจะเลิกทำ ไม่รู้จักความเมตตา หากใครห้ามปรามหรือชี้ให้เห็นบาปบุญคุณโทษบุญก็ไม่เชื่อ พาลจะด่าเอาด้วย เรื่องทำไร่ไถนาบุญหนักก็ไม่เอาเบาก็ไม่สู้ พ่อกับแม่เลยตัดหางปล่อยวัด ไม่อยากยุ่งด้วย สัตว์ทุกชนิดบุญเบียดเบียนมาหมด ฆ่าตายด้วยความคะนองก็มาก เป็นกับแกล้มก็เยอะ ไม่เว้นแม้แต่หมาแมวที่เดินเพ่นพ่าน

       เรื่องทำผิดศีล นอกจากฆ่าสัตว์แล้ว บุญยังชอบเล่นการพนันโดยเฉพาะหวยและก็ถูกบ่อยๆ

       มีอยู่งวดหนึ่งบุญถูกนับแสน เป็นเรื่องธรรมดาที่วงเหล้าจะต้องใหญ่กว่าทุกวัน ฉันถามแม่ของบุญว่า บุญทำบาปมาตลอดทำไมถูกหวยบ่อย ถูกเอาๆ อยู่คนเดียว แม่บอกว่าเป็นเพราะบุญเก่ายังเหลืออยู่ แต่มาชาตินี้เขาไม่ได้ทำบุญเพิ่มสักวันบุญเก่าก็จะหมด

 

       วันที่บุญเลี้ยงฉลอง บุญก็ไปยิงนก ช็อตปลาเหมือนเดิม เพื่อนบุญเล่าให้ฟังว่าบุญยิงโดนขานกกระสาที่มาเกาะเพื่อหาปลาแถวท้องนากิน แต่พลาดไปถูกขานกขาดข้างหนึ่ง แต่มันบินหนีไปได้ ฉันคิดต่อไปว่ามันคงตายอย่างทรมานเพราะหากินไม่ได้ ปลาที่บุญช็อตมากองใหญ่ขนาดทำทั้งคืนก็ยังไม่หมด แทนที่จะแจกเพื่อนบ้านก็เปล่า ทำกินกันเฉพาะแค่ในวงเหล้า วันรุ่งขึ้นปลาก็เริ่มเน่าส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง ในที่สุดเมียบุญ ก็ต้องเอาไปโยนทิ้ง

       บุญช่างหาเมียที่นิสัยใจคอเข้ากันดีเหลือเกิน จิตใจโหดเหี้ยมพอกัน

       ผัวหามา...เมียก็เป็นคนฆ่า

       ฉันมองหน้าบุญแล้วไม่มีสง่าราศีเลย ดูดำคล้ำ หมอง ดวงตาแข็งกระด้างและฉันก็ไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย

 

       เมื่ออายุถึงเกณฑ์ที่ผู้ชายไทยต้องไปรับใช้ชาติ บุญถูกเกณฑ์ให้ไปเป็นทหารแถมถูกส่งไปลาดตระเวนชายแดนด้วย แค่ไม่กี่เดือนข่าวที่สร้างความตกใจให้คนทั้งหมู่บ้านก็คือ บุญไปเหยียบกับระเบิดจนขาขาดข้างหนึ่ง หลังออกจากโรงพยาบาลบุญกลายเป็นคนขี้หงุดหงิด อารมณ์ร้อนเพราะความพิการของเขา

       บุญดื่มกินหนักกว่าเก่า เพื่อนบ้านต่างซุบซิบกันว่าที่บุญเป็นแบบนี้เพราะกรรมกำลังตามทันบุญแล้ว...

       “บุญเอ๊ย...เพลาๆ กินเหล้าเถิดลูก ชีวิตที่เหลืออยู่แม่อยากเห็นเอ็งอยู่อย่างสงบ สร้างบุญ สร้างกุศลบ้าง”

       แม่ของบุญเหลืออดกับสภาพของลูกชายที่เมาคาขวดเหล้าทุกวัน แต่บุญก็ตวาดแม่กลับมาว่า

       “แม่อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่า ชีวิตเป็นของฉัน ฉันจะทำอะไรก็เป็นเรื่องของฉัน แม่อยู่ส่วนแม่ไปเถอะ”

       ไม่พูดเปล่ายังผลักอกแม่ซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิดแท้ๆ อีกด้วย

       ...การกระทำในครั้งนี้บุญไม่รู้ตัวหรอกว่าได้ “สร้างบาป” เพิ่มขึ้นแล้ว

       บุญเหลือขาข้างเดียวก็ยังไปตีไก่ไม่ได้หยุด ไก่ตีของบุญมีหลายตัว ตัวไหนแพ้มาก็จับเชือดกินโดยไม่ได้นึกเลยว่าครั้งหนึ่งมันก็เคยตีชนะเดิมพันให้บุญได้มีกินมีใช้ไปหลายวัน

       อารมณ์ฉุนเฉียวที่บุญพาลทะเลาะกับลูกเมียถึงขั้นลงมือลงไม้กันทำให้เมียบุญหอบลูกออกไปอยู่บ้านแม่ ทิ้งให้บุญเฝ้าบ้านหลังเล็กๆ เก่าๆ คนเดียว ระยะหลังๆ บุญหายหน้าไป คนในหมู่บ้านไม่ค่อยมีใครสนใจยุ่งเกี่ยวด้วยเพราะนิสัยพาลเกเรของบุญ

       ข่าวของบุญที่ฉันได้รับรู้คือ บุญป่วยสามวันดีสี่วันไข้ ร่างกายผอมลงมากแต่ก็ยังอวดเก่ง นอกจากไม่ยอมไปหาหมอแล้วยังตีไก่เหมือนเดิม กินเหล้าหนักกว่าเก่าด้วย ดีที่มีพ่อแม่พี่น้องแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตามประสาคนในครอบครัวอยู่เช่นเดิม

       เมื่อลมหนาวพัดผ่านเข้าหมู่บ้านมาจะมีใครรู้บ้างว่ามัจจุราชจะมาเอาชีวิตของบุญไป

       ค่ำวันหนึ่ง บุญจุดตะเกียงดวงเล็กไว้ข้างมุ้งที่ตัวเองนอนหลับอย่างสบายอยู่ พอดีลมหนาวพัดมาวูบใหญ่ ชายมุ้งได้ปลิวไปปัดตะเกียงจนล้มคว่ำ น้ำมันไหลเป็นทางยังผลให้ไฟวิ่งไล่โลมเลียตามทางน้ำมันไปเจอผ้ามุ้งโปร่งบางก็ลุกติดโดยเร็ว ไม่เพียงแค่นั้นยังลามติดเสื้อผ้าที่บุญสวมใส่ด้วย แสงไฟสว่างจ้าปลุกให้ชาวบ้านละแวกนั้นลุกขึ้นมาร้องเอะอะโวยวายกัน พวกผู้ชายรีบจ้วงตักน้ำเพื่อช่วยกันดับไฟ...

       ...ในเพลิงไฟนั้นมีร่างของบุญที่กำลังพยายามกางแขนกางขาสลัดไฟที่ลุกท่วมร่างไปมาซึ่งก็ไม่มีใครช่วยไว้ได้ทัน และแล้วร่างของบุญก็ไหม้ดำจากการถูกไฟคลอก...

       ไฟมอดลงแล้ว ผู้เสียชีวิตมีเพียงบุญคนเดียว ผู้ที่ทันเห็นเหตุการณ์เล่าว่า

       สภาพศพของบุญเหมือนนกที่สลัดปีกยามถูกไฟเผา

       ...เพื่อนในวงเหล้าคนหนึ่งบอกว่าเหมือนนกแร้งที่บุญเคยจับได้ที่กลางทุ่งนาแล้วบุญก็จับมาเผาทั้งเป็นแล้วกินตอนยังเป็นวัยรุ่น

       เหตุการณ์ที่บุญถูกกับระเบิดจนขาขาด ไฟคลอกตัวเองตายนี้กลายเป็นเรื่องที่ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันถึงผลกรรมที่ทำไว้ ทำให้เพื่อนร่วมวงเหล้าของบุญคิดไปในทางเดียวกันว่า

       นับจากนี้ไปจะเลิกทำบาปทำกรรมเพราะไม่คิดว่ากรรมจะส่งผลได้ทันตาเห็นขนาดนี้...

       ...ยังไม่สายเกินไปหรอกที่จะรีบทำ ความดีก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ

 

                                          ...คนเชื่อเรื่องกรรม/สมุทรปราการ...

ขอบคุณที่มา
http://www.koosangkoosom.com/mag_past_view.php?id=221

ออฟไลน์ saken6009

  • อย่ากลัวคนจะมาตำหนิ แต่จงกลัวว่าตัวเองจะทำผิด อย่ากลัวที่จะรับรู้ความบกพร่องของตน แต่จงกลัวว่าตนจะเป็นคนที่ดีได้ไม่จริง
  • ก้นบาตร
  • *****
  • กระทู้: 893
  • เพศ: ชาย
  • ชีวิตของข้า เชื่อมั่นศรัทธา หลวงพ่อเปิ่น องค์เดียว
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: 06 พ.ค. 2554, 02:28:43 »
กรรมติดจรวด หักล้างกันชาตินี้ ไม่ต้องรอชาติหน้า 01; 01;
                       
ขอขอบคุณท่าน ทรงกลด ที่นำเรื่อง เหตุแห่งกรรม มาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ :054: :054:
 
ติดตามอยู่ครับ อ่านแล้วเพลินดีมากๆครับ และ ได้ความรู้ดีมากๆครับผม :016: :053: :015:
                                                                                                                                                       
(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน ขอบคุณครับผม) :054: :054:
 
   
 

กราบขอบารมีหลวงพ่อเปิ่น คุ้มครองศิษย์ทุกๆท่าน ให้แคล้วคลาด ปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง สาธุ สาธุ

ออฟไลน์ ทรงกลด

  • ผู้อาวุโส
  • *****
  • กระทู้: 2199
  • เพศ: ชาย
  • ศิษย์หลวงโด่ง.....
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: 06 พ.ค. 2554, 07:25:36 »

กรรมตามทัน

   ข้าพเจ้าเป็นคนภูเขาขนานแท้และดั้งเดิม ของเผ่ามูเซอแดงแห่งหนึ่ง พวกคนมูเซอดำรงชีวิตอยู่ด้วยการทำไร่เลื่อนลอย ย้ายถิ่นบ่อย ๆ ด้วยสาเหตุเมื่อทำไร่ไปนาน ๆ ที่เดิมดินจะจืด ปลูกอะไรจะไม่ได้ผลผลิดเท่าที่ควร    อาชีพหลัก ๆ ของพวกมูเซอคือการเกษตร ปลูกข้าวไร่ ข้าวโพด และ ฯลฯ เมื่อเวลาว่างจะออกไปล่าสัตว์ เพื่อนำมาเป็นอาหาร    ข้าพเจ้ากับน้าชาย หลังจากทำเสร็จจากงานไร่แล้ว มักจะชวนกันออกไปล่าสัตว์ เพื่อนำเอาเนื้อมาเก็บไว้เป็นเสบียงอาหารเป็นประจำ ไม่ว่าสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่แล้วแต่จะหามาได้
   เมื่อข้าพเจ้ากับน้าเจอสัตว์เหล่านั้น จะใช้อาวุธปืนยิงทันที พอได้สัตว์เคราะห์ร้ายเหล่านั้นแล้วก็จะแบกกลับบ้าน    แต่ระหว่างทางขากลับนั้นข้าพเจ้ากับน้าจะทำการขัดหลาวไม้ไผ่ เพื่อดักสัตว์ตามด่านสัตว์ ที่สัตว์เหล่านั้นอาศัยเป็นทางเดินประจำ

   เมื่อสัตว์เคราะห์ร้ายเดินสดุดเชือก หลาวไม้ไผ่ก็จะทำงานทันทีโดยพุ้งเข้าแทงสัตว์ตัวที่เข้ามาสดุดเชือกให้ตายคาที่ บางตัวมีความอดทนตายยากหน่อย ก็จะกระเสือกกระสนดิ้นรนอยู่บริเวณนั้น 

   พอรุ้งเช้าข้าพเจ้ากับน้าจะออกไปดูหลาวที่ดักไว้ในแต่ละแห่ง บางแห่งก็จะพบสัตว์จะถูกหลาวพุ้งเสียบตายคาที่ แต่บางแห่งก็ไม่ตายน้าของข้าพเจ้าจะใช้ปืนยิงซ้ำให้ตาย    จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ข้าพเจ้ากับน้าได้กระทำในสิ่งที่ว่านี้ โดยไม่รู้ว่ามันเป็นการสร้างบาปสร้างกรรมอย่างมหันต์ การเบียดเบียนชีวิตของสัตว์ทั้งหลายเพื่อเอามาเป็นอาหารก็ดี แต่จะรู้ไหมว่าสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นก็มีชีวิตจิตใจรักชีวิตและกลัวตายเหมือนกับมนุษย์เรา ๆ ทั้งหลาย ที่ไม่ต้องการให้ใครมาเบียดเบียนทำร้ายชีวิตเช่นกัน    มีครั้งหนึ่งที่ข้าพเจ้าต้องจดจำไปตลอดชีวิตอย่างไม่มีวันลืม เพราะเช้าวันหนึ่งข้าพเจ้ากับน้าได้ชวนกันออกไปตรวจตามจุดที่ได้วางหลาวไว้ เมื่อไปถึงพบหมีควายตัวหนึ่ง ถูกหลาวไม้ไผ่พุ้งเสียบข้างลำตัว ข้าพเจ้าและน้าคิดเอาเองว่าหมีควายตัวนั้นคงจะตายแล้ว น้าจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น    หมีควายตัวนั้นลุกพรวดพราดขึ้นมาทันที ทั้ง ๆ ที่หลาวไม้ไผ่ยังเสียบเด่อยู่ มันใช้อุ้งตีนตบเข้าไปที่ใบหน้าของน้าหลายที จนหนังและใบหน้าพร้อมลูกนัยน์ตาหลุดออกมาทั้งสองข้าง แล้วร่างของน้าก็ล้มลงร่างฟาดกับพื้นขาดใจตายทันที โดยไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว

   เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นรวดเร็วมาก หมีควายตัวนั้นก็หมดแรงล้มลงขาดใจตายเคียงข้างกับน้าชายนั้นเอง    ข้าพเจ้าตกตะลึงต่อสิ่งที่เกิดขึ้นตำหูตำตา แทนที่จะเข้าไปช่วยเหลือหรือนำข่าวร้ายมาไปบอกแก่ญาติพี่น้องให้รับรู้ กลับกลายเป็นว่าข้าพเจ้าบันดาลโทสะ โกรธอาฆาตแค้นหมีตัวนั้น ที่ตบน้าจนถึงแก่ความตาย

   ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้ามองเห็นลูกหมีบนต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลกันนั้นจึงรู้ว่ามันเป็นหมีแม่ลูกอ่อน ที่ยังต้องดูแลลูก ๆ ของมัน เจ้าลูกหมีถูกอารมณ์แค้นของข้าพเจ้าบดบังเสียแล้ว โกรธแม่หมีกลับมาอาฆาตลูกหมีน้อย ซึ่งยังไม่รู้เดียงสา    ด้วยความแค้นแม่หมีที่คร่าเอาชีวิตของน้าข้าพเจ้าไป จึงได้ปีนต้นไม้ขึ้นไปหาลูกหมี พอได้ระยะปืนจึงลั้นกระสุนทันที ด้วยแรงอาฆาตแม่หมีที่ทำให้น้าตาย ลูกหมีที่ยังเล็กและด้วยสัญชาติญานก็พอจะเข้าใจว่ามีมนุษย์ใจร้ายหมายจะเอาชีวิตของมัน มันก็มีความโกรธแค้นเคืองที่แม่ของมันถูกมนุษย์ฆ่าตาย เยี่ยงมนุษย์    ลูกหมีกระโจนใส่ข้าพเจ้าขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็เหนี่ยวไกปืนสวนออกไป ตอนนั้นชีวิตแลกด้วยชีวิต ร่างของลูกหมีที่มีน้ำหนักมากลอยลงมาปะทะกับข้าพเจ้าจนพลัดตกจากต้นไม้พร้อม ๆ กัน    สลบไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ มารู้สึกตัวอีกครั้งพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่บนบ้านพร้อมญาติ ๆ ซึ่งพวกเขาบอกว่าข้าพเข้าเจ้าสลบไปถึง 2 วัน

   ระหว่างที่ข้าพเจ้ากับน้าไม่กลับบ้าน พวกญาติเขาจึงได้ออกตามหา จึงมาพบพวกข้าพเจ้านอนสลบอยู่ มีน้า แม่หมี ลูกหมี นอนตายเรียงกัน จึงได้ทำการฝังทั้งสัตว์และคนไว้ตรงนั้น ส่วนตัวข้าพเจ้านั้นได้รับบาดเจ็บแขนขาหัก    ระหว่างที่ป่วยอยู่นั้น ข้าพเจ้าจะโทษผีทั้งหลายทั้งมวล ผีฟ้า ผีป่าที่เสียแรงนับถือ ไม่เห็นช่วยคุ้มครองให้พวกเราปรอดภัยเลย ตอนนั้นพวกข้าพเจ้ายังไม่มีศาสนาอะไรนอกจากผีป่า ผีเขา และยังไม่รู้บาปบุญคุณโทษแต่อย่างใด แขนขาหัก กว่าจะรักษาหายก็กินเวลาเข้าไปถึง 2 ปี

   หลังจากอาการทุเลาและแข็งแรงแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นปกตินัก ข้าพเจ้าก็หาได้หลาบจำไม่ ยังชักชวนเพื่อน ๆ เข้าป่าล่าสัตว์อีก จะด้วยบุญของข้าพเจ้าหรืออย่างไรไม่ทราบทำให้ได้พบสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย    ระหว่างทางขึ้นเขาลงห่วยที่จะไปล่าสัตว์นั้น ข้าพเจ้าพบกับพระธุดงค์องค์หนึ่ง ปักกลดอยู่ในป่าตรงทางที่จะผ่าน

   ข้าพเจ้าจึงแอบดูพฤติกรรมของพระจึงไม่ได้ออกไปล่าสัตว์ดั่งที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก ตอนนั้นข้าพเจ้าไม่รู้จักพระรู้จักเจ้าจึงแอบดูอยู่ทั้งวันทั้งคืนก็เห็นท่านนั่งอยู่ในกลด บางครั้งก็ออกไปและกลับเข้ากลด เป็นอยู่อย่างนั้นหลายรอบ จนข้าพเจ้าสงสัย 

   วันรุ่งขึ้นจึงชวนเพื่อนไปถามพระองค์นั้น ท่านถามพวกข้าพเจ้าว่าจะไปที่ไหนกัน ข้าพเจ้าจึงตอบไปว่าจะไปล่าสัตว์ ท่านจึงได้อธิบายถึงการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต และบาปบุญ คุณโทษ จะเป็นเงาตามตัวไปหลายภพหลายชาติ ทั้งชาตินี้และชาติหน้า แม้ตายไปแล้วกรรมนั้นก็จะตกอยู่กับลูกหลานที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว    กรรมที่ก่อไว้หากรุนแรงก็จะตามมาตอบสนองรวดเร็วเช่นกัน คำนี้นี่เองทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเรื่องของน้าที่ตายไป เพราะหมีแม่ลูกอ่อนตบจนตาย ข้าพเจ้าเพิ่งจะรู้ว่าบาปบุญ คุณโทษเป็นอย่างไร ถ้าไม่ได้พระธดงค์องค์นี้ ท่านสงเคราะห์พูดให้ข้าพเจ้าหูตาสว่างแล้ว หูตาข้าพเจ้าคงบอด จิตใจไม่สงบไม่ตลอดชีวิต และคงสร้างบาปกรรมไปจนตลอดชีวิตเช่นกัน ท่านทั้งหลายลองคิดดูเถอะว่าข้าพเจ้านั้นจะมีหนี้กรรมติดตัวไปอีกสักเท่าไหร่

   บัดนี้ข้าพเจ้าได้เลิกฆ่าสัตว์ตัดชีวิตโดยสิ้นเชิง เลิกนับถือผีป่า ผีฟ้าทั้งหลาย หันหน้าเข้าพุทธศาสนานำลูกหลานเข้ามาบวช ที่ตัวเมืองเชียงใหม่ ข้าพเจ้าตั้งใจว่าจะยึดมั่นในพุทธศาสนาต่อไปและจะทำแต่คุณงามความดีไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ .....


คัดลอกจาก  http://larnbuddhism.com/godgram/godgram/
และ http://www.dhammakid.com/board/acaaaxeiaeeaaa/aaaoan1/

ออฟไลน์ ทรงกลด

  • ผู้อาวุโส
  • *****
  • กระทู้: 2199
  • เพศ: ชาย
  • ศิษย์หลวงโด่ง.....
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: 11 พ.ค. 2554, 11:10:58 »

เจ้ากรรมนายเวร เอาคืนทางอุบัติเหตทางรถยนต์

น้าทักผมว่า มีเคราะห์นะ หนักอยู่
ผมเป็นคนจังหวัดสมุทรปราการ เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนรักมอ´ไซค์ มาตั้งแต่เด็ก ไปไหนก้อไปด้วย มอ´ไซค์ เหตุการณ์เกิดขึ้นวันที่ 30 เมษายน 2548 ที่เพิ่งผ่านมานี้แหละคับ ตอน 17.38 น. เรื่องเริ่มจากประมาณปลายปีที่แล้วคับ น้าของผมเป็นคนที่ประมานว่าธรรมะธรรมโม นั่งสมาธิบ่อย ถือศีลประมาณนี้อะคับ แล้วช่วงหนึ่งเค้าทักผมว่า มีเคราะห์นะหนักอยู่ ตายกับพิการอย่างเดียว ไปทำบุญ อย่าขับรถเร็วนะ ตอน 4-6โมงเย็นอย่าออกไปไหน ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเค้าล้อเล่นจะให้เราขับรถช้าๆ
น้าย้ำว่า เค้าเอาแกแน่นะ
ผ่านไป 2 อาทิตย์น้ามาเตือนอีกคับ น้าบอกผมว่า เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ ล่ำๆ ใส่ผ้าสีแดงนั่งซ้อนรถมอไซค์ผมตลอด แล้วน้าผมก้อพูดมาว่า "เค้าเอาแกแน่นะ" ไปทำบุญหนักจะได้เบา ผมก้อไปทำบุญเพราะพ่อบังคับ ช่วงนั้นทำบุญตลอดจนทุกอย่างดูเป็นปกติดีคับ

โยมไปที่ชอบๆเถอะ อย่าอาฆาต เค้าเลย ไม่ต้องเข้ามาหรอก
จนเดือนพ.ย. ยายเสีย ผมบวช ตอนที่บวชนั้นประมาน 07.00 ผมนั่งหลังรถกระบะคนเดียวไปที่วัด พอถึงวัดกำลังจะเริ่มพิธี พระที่จะบวชให้ผมพูดขึ้นมาว่า "โยมไปที่ชอบๆเถอะ อย่าอาฆาต เค้าเลย ไม่ต้องเข้ามาหรอก" ผมงงมากพอถามพระท่านก็ไม่ตอบ แล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไปเรื่อยๆ แต่ช่วงนั้นผมจะทำอะไรจะต้องเจ็บตัวตลอด เช่น ทำกับข้าวก็โดนมีดบาด เดินๆอยู่ดีๆก็ล้มบ้าง ตกบันไดบ้าง จนถึงวันนั้น

และแล้ว วันเกิดเหตก็มาถึง ผมโดนรถกระบะ พุ่งชนเต็มๆ
ที่จังหวัด ตรงศาลากลางจังหวัด จะเป็น 3 แยกไฟเขียวไฟแดง วันนั้นผมอยู่ที่ห้องพัก แถวๆท้ายบ้าน แล้วกำลังจะกลับไปเอาของที่บ้าน ซึ่งอยู่แถวๆ โรงเรียนนายเรือ ซึ่งทางที่ไปเป็นเส้น สุขุมวิท ฝั่งขาเข้า ระหว่างที่ขับมาถึง ผมกำลังจอดรถเก็บของใส่กระเป๋าเพราะว่าซิบเปิดออกมากลัวของจะหล่น พอเก็บของเสร็จก็ดูเวลา เห็นเป็น 5โมงจะ6โมงละ เดี๋ยวไปเอาของมาทำงานไม่ทัน เลยออกรถออกไป

ระหว่างที่ออกรถไป ผมจำได้แค่ว่าอยู่ดีๆก้อรู้สึกเหมือนลอยอยู่ในอากาศ แต่มองเห็นทางข้างหน้าแต่เหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้อะคับ ตอนนั้นเลขไมล์ชี้ที่ 30กม./ชม. เลยแยกออกไปไม่ถึง 20 เมตร ผมต้องสะดุ้ง ได้ยินเสียงรถออกตัวแรงมาก หันไปอีกทีคับ เป็นรถกระบะที่กำลังยูเทิร์น ข้ามมาทางฝั่งผม เสียงดังมากคับ แล้วพุ่งเข้ามาที่ผม โดนชนเต็มๆคับ ภาพสุดท้ายคือเห็นขาของเราเนี่ย ยุบติดไปกับถังน้ำมันรถมอไซค์ผม แล้วกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงศาลากลางจังหวัด ซึ่งกำแพงศาลากลางจังหวัด ห่างจากถนนเลนซ้ายสุดที่ผมขับอยู่เกือบ 5 เมตร

อีกคนที่ซ้อนท้ายมาหายไปไหน

รู้สึกตัวอีกที เรากระแทกแรงมาก เจ็บขา เจ็บแขน แล้วตำรวจก็วิ่งมา มาถึงประโยคแรกเค้าถามเราว่า "ไอ้น้องคนซ้อนเป็นอะไรรึเปล่าหายไปไหนแล้ว" ผมงงมาก แต่ได้ยินไม่ผิดแน่นอน เพราะได้ยินเค้า ว. เรียกรถพยาบาล ว่าคาดว่าน่าจะมีผู้บาดเจ็บ 2 คน หลังจากนั้น คืนที่นอนโรงพยาบาลแฟนผมมาเฝ้า เค้าฝันว่ามี ผู้ชายตัวสูงใหญ่ผิวดำ มายืนอยู่หน้าห้อง แล้วมีผู้ชายอีกคนมาบอกผู้ชายคนนั้นว่า มันยังไม่ถึงเวลา แล้วแฟนผมก็ตื่นมาเล่าให้ผมฟังตอนเช้า เหตุการณ์นี้ ผมจำติดหัวมากๆเลยคับ

สุดท้ายคับ ทำดีเห็นกันชาตินี้นะคับ ทำอย่างไรได้อย่างนั้น

==จบ==

ขอบคุณที่มา
http://happy.teenee.com/xfile/kod/116.html

ออฟไลน์ โบตั๋นสีขาว

  • ไม้คดใช้ทำขอ เหล็กงอใช้ทำเคียว แต่คนคดเคี้ยวใช้ทำอะไรไม่ได้เลย
  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • จะสูงจะต่ำอยู่ที่เราทำตัวจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเราทำ
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: เหตุแห่งกรรม
« ตอบกลับ #7 เมื่อ: 12 พ.ค. 2554, 07:34:29 »
ขอบคุณมากคะ สำหรับเรื่องราวดีๆ เหตุแห่งกรรม กรรมตามทัน อ่านแล้วได้ความรู้ดีมากคะ :090: :050: :090:
เคารพ กตัญญู บูชา หลวงพ่อเปิ่น ฐิตคุโณ ทั้งครอบครัวคะ