พอดีวันนั้นเข้าไปที่วัดได้เช่าลูกอมหนุมานกันภัยปี 2544 กับเพื่อนคนละ 1 องค์ โดยผมเช่าเป็นเนื้อนวโลหะ ส่วนเพื่อนผมเช่าเป็นหนังทองผสม
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมคือ
วันแรกที่เข้ามาบ้านผมวางไว้ที่โต๊ะทำงานแต่เหรียญพ่อแก่ที่ห้อยคอ และ พระพิฆคเนศที่เหน็บกระเป๋า แขวนไว้ที่หน้าต่าง รู้สึกเหมือนจะนอนไม่ค่อยหลับ....หลับไม่ค่อยสนิทอ่ะครับ
วันที่สองที่ได้มาก็เลยนำไปห้อยรวมกับพ่วงที่เหน็บพระพิฆคเนศ วันนั้นรู้สึกเจ็บเนื้อเจ็บตัวมา....เลิกงานมานอนตอนเย็นก็นอนไม่หลับ จนต้องเอาหนุมานออกจากพวงพระพิฆคเนศถึงจะรู้สึกดีขึ้น....
จากนั้นเมื่อผมเลิกงานแล้วจะถอดสร้อยออกก่อนนอนจะต้องนะเหรียญพ่อแก่, พระพิฆคเนศ, และ หนุมานขึ้นไว้บนห้องพระ....แล้วก็ดีขึ้นอ่ะครับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนของผม
วันแรกที่เข้าบ้านก็ได้นำไปให้แม่ของเขาดู เมื่อดูก็รู้สึกชอบจึงขอต่อจากเพื่อนของผมไปแล้วเก็บใส่ไว้นะลิ้นชัก แต่ระยะเวลาที่ได้ไปรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยสบายใจ หงุดหงิดตลอด ใครพูดอะไรก็ไม่เข้าหู จนมาถึงเมื่อวานแม่ของเพื่อนผมเขามีน้องอยู่ที่อยุธยาฝันถึงแม่ของเพื่อนผม มานั่งจองหน้าตาแข็ง น้องจึงถามว่ามีอะไร แม่ก็ไม่พูด น้องเขาจึงบอกว่าพูดไม่ได้ก็ให้เขียนมา แม่จึงเขียนแล้วส่งให้ แต่เหมือนมีเงาเป็นคนตัวใหญ่ว่องไวมีปิดตาน้องเพื่อไม่ให้มองสิ่งที่แม่เขียนให้ แต่น้องเขาบอกว่าไม่เห็นก็รู้ว่าเขียนเป็น ย.ยักษ์ จากนั้นเงานั้นก็กระโดขึ้นทับบนหน้าอกของแม่ พอเช้าน้องจึงโทรมาถามแม่ว่าได้นำอะไรเข้าบ้าน....แม่จึงบอกว่าเพื่อนผมนำหนุมานเข้าบ้าน น้องจึงบอกว่าแม่เหมือนบารมีไม่ถึงไม่สามารถครองได้ไม่คืนเพื่อนผมไป ( ลืมบอกไปครับว่าน้องของแม่ที่อยู่ที่อยุธยามีองเจ้าแม่กวนอิมอยู่ )
เลยอยากจะถามว่าเราจะพออยู่ได้อย่างไรว่าใครสามารถครองได้หรือไม่ได้
