กระดานสนทนาวัดบางพระ

จะเหมาะสมหรือครับ

เพราะด้านหน้าเหรียญเป็นรูปหลวงพ่อนะครับ

ลองอ่านดูนะครับนำมาแบ่งปันกัน

คุณของการสวดมนต์คือ    สวดแล้วรู้เรื่อง - รู้ความหมาย -
ปฏิบัติได้ถูกต้องตามที่สวดนั้น - และสวดด้วยจิตใจอิ่มเย็นโอบอ้อมอารี 
เพราะมนต์ทั้งหมดในพระพุทธศาสนาคือคำสอนแม้จะเป็นคำสรรเสริญก็ืคือคำสอน   
ถ้าจะสวดเป็นบาลีก็ต้องสวดให้ถูกต้องตามอักขระฐานกรณ์ของภาษาบาลีด้วย                                     
(แต่ต้องเป็นมนต์ที่พระพุทธเจ้าพาทำมาและสอนไว้)

โทษของสวดมนต์คือ   สวดแบบไม่รู้เรื่อง - ไม่รู้ความหมาย - ทำไม่ถูกตามที่สวด -
สวดเพื่อให้ขลัง - อ้อนวอน - สวดเสก - เป่าให้ผู้อื่นฉิบหาย  หรือ 
สวดแล้วรู้เรื่องและเข้าใจอย่างดีแต่ไม่ทำตาม เช่น  พระสวดพระวินัยทุุกๆ  15  วัน
แต่ก็ทำผิดพระวินัยมากมาย     และโยมสวดประกาศปฏิญาณตนมอบกายถวายชีวิต
นับถือ พุทธ - ธรรม - สงฆ์   เป็นที่พึ่ง   แต่ไม่กระทำตามนั้น   
ยังไปนับถือสิ่งอื่นเพิ่มอีกเช่น ผี - เทวดา - เครื่องรางของขลัง  ฯลฯ 

เมื่อเป็นเช่นนี้ย่อมผิดต่อคำสวดที่ตนเองสวดคำพุทธเจ้าสอนอยู่   
และโทษย่อมเกิดขึ้นกับตนผู้ไม่ได้ศึกษาพุทธศาสนาให้ดี


สำหรับผู้ชอบสวดมนต์เป็นภาษาบาลี   ถ้าไม่รู้เรื่องคือไม่ได้แปล   
เมื่อไม่แปลก็ไม่เข้าใจความหมาย    เมื่อไม่เข้าใจความหมายของบทสวดมนต์   
ถึงแม้จะมีสติกำกับอยู่อย่างดี   แต่สตินั้นก็เป็น  มิจฉาสติ
แม้กระทั่งมีความเลื่อมใสปลาบปลื้มปิติอยู่ด้วย   ก็ยังเป็นความเลื่อมใสปลาบปลื้มปิติที่ผิด 
   
สตินั้นมีอยู่ของมันทุกเมื่ออยู่แล้ว   แต่ถ้าไประลึกผิด    ก็เป็นสติที่ผิด   
ทุกอย่างต้องเข้าใจชัดเจนถูกต้อง   จึงจะเป็นสัมมาสติ   
จึงจะเป็นสติที่ถูกในความหมายของพระพุทธศาสนา
   
พุทธเจ้าสอนเอาไว้แล้วว่า   ผู้ที่จะเรียนธรรม - วินัยของพระองค์   
ต้องเรียนด้วยภาษาที่ผู้เรียนสามารถเข้าใจได้   
ถ้าหากเรียนธรรม - วินัยด้วยภาษาที่ผู้เรียนไม่เข้าใจ   
พุทธเจ้าตำหนิเอาไว้แล้วว่าเป็นการ " ปฏิบัติผิด "   
การปฏิบัติผิดนี่ต้องได้บาป
ต้องไปรับโทษในนรก - เปรต - สัตว์เดรัจฉาน   
เมื่อได้หมุนวนกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง    ก็เป็นมนุษย์ที่มีสติ - ปัญญาไม่ดี   
เรียนรู้อะไรก็เข้าใจยากมาก   เงอะงะๆ     เซ่อๆซึมๆ     
สาเหตุก็เพราะได้สร้างความงงงวย - งมงาย - ไม่รู้เรื่อง   
เหยียบย่ำตัวเองเอาไว้แล้วเรียบร้อยในคราวนี้ด้วยการสวดมนต์คือคำสอนของพระพุทธเจ้าแบบผิดๆ
คำสั่งพระพุทธเจ้าให้กล่าวธรรม – วินัย      ด้วยภาษาที่เข้าใจ       เล่ม   23    หน้า    329

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ในอรณวิภังค์นั้น   การปรักปรำภาษาชนบทและการล่วงเลยคำพูดสามัญ 
นี้เป็นธรรมมีทุกข์  มีความคับใจ   มีความแค้นใจ  มีความเร่าร้อน  เป็นความปฏิบัติผิด   

เพราะฉะนั้น  ธรรมนี้จึงยังมีกิเลสต้องรณรงค์   แต่การไม่ปรักปรำภาษาชนบท   
และการไม่ล่วงเลยคำพูดสามัญ    นี้เป็นธรรมไม่มีทุกข์    ไม่มีความคับใจ   ไม่มีความแค้นใจ   
ไม่มีความเร่าร้อน  เป็นความปฏิบัติชอบ   เพราะฉะนั้น   ธรรมนี้จึงไม่มีกิเลสต้องรณรงค์

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ธรรมที่ควรสั่งสมเพื่อความเจริญแห่งปัญญาอันถูกต้อง          เล่ม   31    หน้า   396   

เจริญธรรม   ๔    ประการเพื่อได้ปัญญา
เจริญธรรม   ๔    ประการเพื่อปัญญาเจริญ
 
ธรรม   ๔  ประการเป็นไฉน     คือ 

การคบสัตบุรุษ   ๑   (คบคนดีมีศีลธรรมอันงามในพระพุทธศาสนา)
การฟังสัทธรรม    ๑    (อ่าน - ฟังธรรมอันงามที่นำสัตว์ออกจากทุกข์  คือ  ธรรมของพระพุทธเจ้า)
การกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย   ๑  (อ่าน - ฟังแล้วทรงจำไว้ได้  - เข้าใจความหมายได้ดีทะลุปรุโปร่ง)
การปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม    ๑
(จากนั้นก็ปฏิบัติไปตามธรรมที่ตนจำได้และเข้าใจความหมายได้ถูกต้องนั้น)

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ธรรม   ๔     ประการนี้...

ในคำว่า    ย่อมเป็นไปเพื่อได้เฉพาะซึ่งปัญญา   นี้   
พระเสขบุคคล   ๗   จำพวก     พึงทราบว่า  ชื่อว่าผู้ได้เฉพาะซึ่งปัญญา
พระขีณาสพพึงทราบว่าชื่อว่า  ผู้ได้ปัญญาแล้ว...

***  คำสอนของพระพุทธเจ้านี้ไม่มีนะ   ประเภทเงอะๆงะๆ   
สวดแบบไม่รู้เรื่่องแล้วมันจะดีเอง    มันจะไปดีได้ยังไงเพราะมันไม่รู้เรื่อง   
และถึงรู้เรื่องแต่ไม่ลงมือปฏิบัติ   มันก็ยังดีไม่ได้อีก
สวดเฉยๆ   แล้วมันจะดี - เจริญเอง    คำสอนใครหว่า?      พิจารณาซิ      พิ - จา - ร – ณา
สวดมนต์แล้วต้องรู้เรื่อง - รู้ความหมาย         เล่ม  17    หน้า   21

....ใคร ๆ สามารถจะทราบพระดำรัสของ พระผู้มีพระภาคเจ้า  พระองค์นั้น  ซึ่งละเอียดอ่อนด้วยนัยต่าง ๆ
เกิดขึ้นด้วยอัธยาศัยอันกว้างขวางสมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะมีปฏิหาริย์หลากหลาย   
ลึกซึ้งโดยธรรม    โดยอรรถ     โดยเทศนา     แลโดยปฏิเวธ   
มาสู่โสตประสาท (ประสาทรับรู้ทางหู)  ของสัตว์ทั้งปวง    โดยสมควรแก่ภาษาของตน ๆ
โดยประการทั้งปวง     และทั้งให้เกิดความอยากฟังโดยเต็มกำลัง….

และเล่ม   35   หน้า   62   

บทว่า  มนสานุเปกฺขิตา   ได้แก่    เพ่งด้วยจิต. 
พระพุทธวจนะที่ภิกษุใดสาธยายแล้วด้วยวาจา   ปรากฏ (ความหมาย) ชัดในที่นั้นๆ   
แก่เธอผู้คิดอยู่ด้วยใจ   เหมือนรูปปรากฏชัด   แก่บุคคลผู้ยืนตามประทีปดวงใหญ่   ฉะนั้น.   

บทว่า   ทิฏฺฐิยา   สุปฺปฏิวิทฺธา    ได้แก่    ใช้ปัญญาขบทะลุปรุโปร่ง    ทั้งเหตุทั้งผล.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวดมนต์ไม่ถูกหลักภาษาบาลี    เป็นการทำลายคำสอนอีกวิธีหนึ่ง        เล่ม   35   หน้า  381   
   
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ธรรม  ๔   ประการนี้เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป 
ธรรม  ๔  ประการเป็นไฉน  คือ
           
ภิกษุทั้งหลายในพระวินัยนี้    เล่าเรียนสูตรอันถือกันมาผิดด้วยบทพยัญชนะที่ใช้ผิด   
เนื้อความแห่งบทพยัญชนะที่ใช้ผิด     ย่อมมีนัยอันผิดไปด้วย     นี้ธรรมประการที่  ๑ 
เป็นเหตุให้พระสัทธรรมเลอะเลือนอันตรธานไป...

เพราะผู้ที่สวดมนต์เป็นภาษาบาลีสมัยนี้ไม่ได้เรียนรู้จักฐานกรณ์ - ไวยากรณ์ของภาษาบาลี
ให้เป็นอย่างดี   ไม่ได้เรียนรู้ว่า  พยัญชนะไหนควรออกเสียงสูง - ต่ำ - หนัก - เบา -
เสียงจากลำคอ - เสียงขึ้นจมูก   เป็นต้น

เพราะฉะนั้น   เรื่องการออกเสียงเมื่อสวดมนต์เป็นภาษาบาลีจึงมีผิดพลาดอย่างมาก   
เมื่อการออกเสียงสำเนียงผิดพลาด   ความหมายของบทบาลีนั้นๆ   
ก็ย่อมผิดพลาดคลาดเคลื่อนตามไปด้วย   

เช่น   ถ้าเทียบกับภาษาไทยอย่างคำว่า   "ไปไหนมา" 
ถ้าออกเสียงผิดเพี้ยนก็จะเป็น    "ไปไหนหมา" 
อย่างคำว่า  "ผู้มีความรู้เป็นอย่างยิ่ง"  ถ้าออกเสียงผิดเพี้้ยนก็จะเป็น   
"ผู้มีความรู้เป็นอย่างหญิง"   ทำนองนี้เป็นต้น

ขอท่านที่ชอบสวดมนต์จงคิดดูเถิดว่า    มันจะมีผลเสียมากน้อยแค่ไหน    ต่อธรรมคำสอนนี้   
โดยเฉพาะพวกทิพย์ที่ว่าชอบฟังการสวดมนต์และฟังได้รู้เรื่อง   
เขาจะตำหนิติเตียนคนสวดมนต์ที่สวดให้ผิดเพี้ยนไปจากความหมายเดิมมากน้อยอย่างไร   
และบาปจะมีกับคนที่สวดมนต์โดยไม่พิจารณาให้ดีมากหรือน้อยเพียงไร
เหตุที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการท่องบ่นสาธยายมนต์
ในคราวที่พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่คือ   การเรียนธรรม - เรียนวินัยในสมัยนั้น   
ไม่มีเครื่องบันทึกช่วยเหมือนในสมัยนี้   ต้องอาศัยสมอง - ความจำ 
ของผู้เรียนที่มีความสามารถอย่างเช่น  พระอานนท์   ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นผู้บันทึกธรรม 
แล้วจึงแจกจ่ายสอนต่อไปยังบรรดาลูกศิษย์ของท่านหรือผู้ใดก็ตามที่ต้องการเรียนธรรม
ก็มาเรียนธรรมต่อไปจากพระอานนท์นั้น
   
เมื่อเป็นเช่นนี้ความจำของมนุษย์ย่อมมีการเลอะเลือน - คลาดเคลื่อนไปบ้าง   
ผู้เรียนธรรม - วินัยในคราวนั้นจึงหาวิธีแก้ไข - ป้องกันการหลงลืม   
ด้วยการท่องบ่นสาธยายบทธรรม (มนต์) ที่ตนเองเรียนมา   
 
โดยอาจจะท่องบ่นสาธยายอยู่แต่เพียงผู้เดียวก็ได้   แต่เมื่อเกิดสงสัยว่าตนเองจำได้ถูกต้องหรือเปล่า
ก็ไปสอบสวนทบทวนบทธรรม (มนต์)  ของตนเองกับผู้อื่นที่เรียนธรรมในเรื่องเดียวกัน
หรือบางครั้งอาจจะท่องบ่นสาธยายกันเป็นกลุ่มๆก็มี   

และทุกท่านที่ทำการท่องบ่นสาธยายนั้น    ก็รู้เรื่องและเข้าใจในคำสอนเป็นอย่างดี   
เพราะว่า  เป็นภาษาที่ท่านเหล่านั้นเข้าใจได้เป็นอย่างดีนั่นเอง   
พร้อมกับปฏิบัติตามได้อย่างดีเยี่ยม    มรรค - ผล - นิพพาน   ซึ่งเป็นประโยชน์ที่จะพึงได้ - พึงถึง   
จึงบังเกิดให้ท่านเหล่านั้นได้ชื่นชมโดยสมควรแก่ภาวะแห่งตน

พอดีไปเจอในเน็ตคับ
เค้าบอกว่า... ของลพ.เปิ่นรุ่นแรกนี้ด้านในท่านใส่ทรายเสกครับ



รบกวนด้วยนะครับ

ขอบคุณครับมีรูปผมด้วย
บารมีหลวงพ่อคุ้มครองทุกคนครับ

แม่รักลูก  ลูกก็รู้  อยู่ว่ารัก
คนอื่นสัก  หมื่นแสน  ไม่แม้นเหมือน
จะกินนอน  วอนว่า  เมตตาเตือน
จะจากเรือน  ร้างแม่  ไปแต่ตัว


แม่วันทอง  ของลูก  จงกลับบ้าน
เขาจะพาล  ว้าวุ่น  แม่ทูนหัว
จะก้มหน้า  ลาไป  มิได้กลัว
แม่อย่ามัว  หมองนัก  จงหักใจ


.นางกอดจูบ  ลูบหลัง  แล้วสั่งสอน
อำนวยพร  พลายน้อย  ละห้อยไห้
พ่อไปดี  ศรีสวัสดิ์  กำจัดภัย
จนเติบใหญ่  ยิ่งยวด  ได้บวชเรียน


.ลูกผู้ชาย  ลายมือ  นั้นคือยศ
เจ้าจงอต  ส่าห์ทำ  สม่ำเสมียน
แล้วพาลูก  ออกมา  ข้างท่าเกวียน
จะจากเจียน  ใจขาด  อนาถใจ

วรรคทอง ? ขุนช้างขุนแผน
แสดงถึงความรัก  ความห่วงหาอาทรณ์ที่แม่มีต่อลูกไว้อย่างลึกซึ้ง
อยากให้อ่านกันครับ

แต่ท้ายที่สุดแล้วเราไม่ควรยึดติดอยู่กับอารมณ์ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
ใช่ไหมครับ
ขอบคุณครับ

          ต่ำลงมาเป็นสาริกาครับ แต่ ลงมาอีกไม่รู้เหมือนกันเดายาก แล้วพระอาจารย์ รูปใด หรือ อาจารย์ ท่านใดเมตตาครับ สวยดี นะครับ นี่ขนาดน้ำมันนะครับ

หลวงพี่แป๊วเมตตาครับ

ขอบคุณมากครับพี่โจรสลัด
ผมฝากตัวเป็นศิษวัดบางพระด้วยคนนะครับ

ดูให้หน่อยนะครับ


ด้านหน้าเหรียญเขียนว่ารุ่นพิเศษ
ด้านหลังปี ๒๕๓๗

เมื่อวาน(๘ ส.ค. ๕๒)ที่หน้ารร.นายร้อยตำรวจ
มีการทำบุญตักบาตรข้าวสารอาหารแห้งพระ๑๕๐๐รูป
เพื่อนำไปช่วยเหลือวัดที่ ๔ จังหวัดชายแดนภาคใต้
ผมได้มีโอกาสไปรับบาตร คนเยอะมาก
ออกไปตอนตี๕ ฝนลงเม็ด ปรอยๆ
เหมือนเทวดาร่วมประพรมน้ำมนตร์
ไม่มีแดดเลย อากาสดี

นำบุญมาฝากทุกคนครับ ขอให้มีความสุขความเจริญครับ
ร่วมอนุโมทนาบุญกันนะครับ

มีพระหลายรูปี่มีรอยสัก  ผมว่าคงไม่น้อยที่เป็นลูกศิษลพ.เปิ่น

ปล.ใครได้ไปร่วมกันบ้าง  มีรูปช่วยมาลงให้ดูด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
 
                   ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า


                                                                 นรต.ชัยวัฒน์  จันนาและครอบครัว

สวยจังครับ
 

เป็นประโยชน์มากครับ

เห็นด้วยครับ... ให้ครูนำทางดีกว่า

เนื่องจากใหม่มากในเรื่องสักครับ
เพิ่งเคยสักน้ำมันมาครั้งเดียวครับกับหลวงพี่แป๊ว
จึงอยากถามว่า
๑.ในการสักน้ำมันครั้งต่อไปจำเป็นไหมที่จะต้องสักกับหลวงพี่รูปเดิม
๒.ถ้าไม่จำเป็นแล้วหลวงพี่ที่เราจะไปสักครั้งต่อไปจะมีวิธีอะไรและทราบได้อย่างไรว่าเราสักอะไรมา
๓.ขอคำแนะนำว่าครั้งต่อไปจะสักกับรูปไหนดีครับ
๔.วันที่ ๑๒ อยากไปมากครับจะไปได้ไหมไม่รู้จักใครเลย
ขอบคุณล่วงหน้าครับสำหรับทุกคำชี้แนะ

ปล.เนื่องจากใหม่มากในเรื่องนี้ถ้าคำถามมีอะไรที่ไม่เหมาะสมขอโทษด้วยนะครับ
และขอน้อมรับคำชี้แนะครับ...... จากน้องใหม่ ใจศรัทธา